Ανατροπή και πίστη

Σε στιγμές αυτοκριτικής ένας ΠΑΟΚτσής θα διαπιστώσει ότι έχει ανατρέψει τις αρχές του και συνεχίσει να τις αντιμάχεται, προσπαθώντας να αποδεχθεί τις επιλογές του Ζαγοράκη. Ηταν αδιανόητο για τον ΠΑΟΚτσή να αποδεχθεί από οποιαδήποτε προηγούμενη διοίκηση να:

• Ξεκινά τον σχεδιασμό της επόμενης περιόδου πουλώντας τον Φερνάντες και τον Χριστοδουλόπουλο.

• Αποκτά δανεικούς ποδοσφαιριστές, γεγονός που δεν συνάδει με τη δημιουργία βασικού κορμού για την ομάδα του.

• Δέχεται από τον πρόεδρο ότι ξεκαθάρισε πως όσες κι αν είναι οι αντιρρήσεις για τον προπονητή (και είναι πολλές), δεν ακούει κανέναν και κάνει ό,τι γουστάρει, δηλαδή τον κρατάει.

• Υστερα από μια αποτυχημένη περίοδο σχεδόν κανείς δεν στρέφεται εναντίον του, αλλά τα πυρά συγκεντρώνουν ο προπονητής και οι παίκτες.

Σε άλλες εποχές η επανάσταση των ΠΑΟΚτσήδων θα έφτανε στην κατάληψη των γραφείων της ΠΑΕ, σε αποχή από τους αγώνες και ίσως σε μερικές ακόμα δυναμικές αντιδράσεις που –δυστυχώς– έχουμε καταγράψει πολλάκις.
Στην περίπτωση του Ζαγοράκη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και θεωρείται δεδομένη η εμπιστοσύνη του κόσμου. Πίνουν νερό στο όνομά του, ωστόσο αμφισβητούν τις επιλογές του, όπως αυτή του Σάντος (λόγω της αποτυχημένης περιόδου) και αναμένουν καλύτερες μέρες, χωρίς ακόμα να έχουν διαμορφώσει εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν γνωρίζει κανείς τι σχεδιάζεται για την επόμενη χρονιά και δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία, πέρα από μερικές ενδείξεις που αφορούν μερικούς δανεικούς ποδοσφαιριστές από την Πόρτο. Παρ' όλα αυτά επιμένουν… Ζαγοράκη. Φαίνεται ότι και ο Βρύζας έχει ερείσματα. Και ο Γεωργιάδης. Και τρέχουν για διαρκείας, προς έκπληξη όλων. Περισσότερα από 700 πούλησε χωρίς να υπάρχει κάποια μεταγραφή που θα τους προσελκύσει. Και οι ΠΑΟΚτσήδες εξακολουθούν να καμαρώνουν που αγοράζουν διαρκείας έπειτα από μια χρονιά ντροπής. Αυτό δεν είναι απλώς εμπιστοσύνη, είναι πίστη και κάτι πιο δυνατό.