Τα «πρέπει» της ΕΡΤ

Oπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη, και στον τελικό του βόλεϊ Γυναικών του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, εκτός από μια μεγάλη συλλογή παραγόντων της «ΠΕΚ», παρόντες ήταν και οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι. Οι οποίοι μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και μαζί με τα κορίτσια έκαναν «Ολα» στην κερκίδα.

Περισσότερο, πάντως, από τον Παύλο και τον Θανάση από τους Γιαννακόπουλους, έχει απασχολήσει στις συνεδριάσεις του Τζίγκερ και του Αντρέ το θέμα του Δημήτρη. Ο Δημήτρης είναι ο γιος του Παύλου και για συγκεκριμένους λόγους «μαύρο πανί» για τους Βαρδινογιάννηδες. Λέγεται ότι στην τελευταία συνάντηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη με τον Βγενόπουλο θίχτηκε το θέμα της αγοράς μετοχών από τους Γιαννακόπουλους, εξετάζοντας όμως και τις προοπτικές. «Κάποια μέρα, όπως όλοι μας, θα αποχωρήσουν από τον μάταιο τούτο κόσμο. Οπότε σίγουρα ένα κομμάτι των μετοχών θα πάει στον Δημήτρη. Τότε τι κάνουμε;».

Ετσι είναι. Πριν πάρεις μια απόφαση πρέπει να προβλέπεις και το αποτέλεσμά της. Και επειδή δεν είμαι ο πρώτος που είπε αυτή την πρωτότυπη σκέψη, ο λόγος που συνεχώς επαναλαμβάνεται είναι ότι συνεχώς βλέπεις ανθρώπους να κάνουν κάτι και μετά να τρέχουν να το μαζέψουν. Βγαίνει, λοιπόν, ο Παύλος Δερμιτζάκης μετά τα επεισόδια στο ματς του Διαγόρα με τον Αιολικό και ξηγιέται ήθος απαράμιλλο. Να και οι «αρχές που δεν πρέπει να θυσιάζονται στο κυνήγι του πρωταθλητισμού», να και οι παραιτήσεις αφού δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια. Και μετά, την επόμενη; Αβαβά, τουρμπιγιόν και μπουλκουμέ αβελεζέ. Γιατί την σήμερον –αλλά και τη χθεσινή- ημέραν οι ομάδες διώχνουν τους προπονητές και όχι οι προπονητές τις ομάδες. Το ίδιο φυσικά ισχύει και στην τηλεόραση.

Επειδή ανήκω στην κατηγορία των μεγαλομάρτυρων που έχουν δουλέψει στην κρατική τηλεόραση και έχουν ακούσει μέχρι και πέντε χιλιάδες φορές το «στα κρατικά σας εμείς σας πληρώνουμε και πρέπει…», ακολουθεί ένας κατάλογος από «πρέπει», περιλαμβανομένου ότι «πρέπει να μιλάτε με σεβασμό για τον ΠΑΟΚ» και «να προβάλλετε περισσότερο το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο», μπορώ να ρωτήσω κάτι; Επ' ευκαιρία της διακοπής της εκπομπής του Στέλιου Κούλογλου, μπορούμε να βάλουμε κάποια κριτήρια με τα οποία πρέπει να γίνονται και να συνεχίζονται οι τηλεοπτικές εκπομπές στα κρατικά;
Να μετρούν οι τηλεθεάσεις; Αφού δεν το γουστάρουμε και λέμε ότι η ΕΡΤ υπάρχει για να παίζει Eurovision και Καλομοίρα. Να μένουν οι εκπομπές ποιότητας; Και ποιος θα το κρίνει; Ο Αλέξης Τσίπρας και οι Schooligans; Και στο φινάλε, τι σημαίνει το «εμείς σας πληρώνουμε με τον λογαριασμό της ΔΕΗ»;

Δηλαδή ο οπαδός του ΛΑΟΣ δεν πληρώνει τον λογαριασμό της ΔΕΗ; Και αν τον πληρώνει, πόσες πιθανότητες έχει να δει ντοκιμαντέρ από τη δική του σκοπιά για την ιστορία της Πηγάδας του Μελιγαλά ή τη δολοφονία του συνταγματάρχη Ψαρρού; Για να το κλείσω το θέμα, δουλειά με έναν υπάλληλο και 12 εκατομμύρια αφεντικά δεν γίνεται. Ούτε τηλεόραση γίνεται με τον μηχανιστικό τρόπο των δελτίων ειδήσεων της ΕΡΤ: πόσο ποσοστό παίρνει κάθε κόμμα, να του δώσουμε και την ανάλογη προβολή. Το μόνο που περιμένω με αγωνία σήμερα είναι το δημοψήφισμα του λαού. Σήμερα ο ελληνικός λαός θα ψηφίσει πώς θέλει την ΕΡΤ. Κούλογλου ή Καλομοίρα; Γιατί ελπίζω οι οπαδοί του Κούλογλου σήμερα να τιμωρήσουν με τον τρόπο τους την ΕΡΤ, απέχοντας από την παρακολούθηση της Eurovision.

Εγώ το μόνο που καταλαβαίνω είναι αυτό που πάντα καταλάβαινα. Οπως και σε κάθε χώρα, σε κάθε δημοκρατία υπάρχει μια διανόηση που κάνει το κουμάντο και μια εξαθλιωμένη μορφωτικά κοινή γνώμη που στα παπάρια της τι αρέσει στην ιντελιγκέτσια. Υπάρχουν δέκα χιλιάδες Ελληνες που βλέπουν πειραματικές σκηνές, αγοράζουν την «Ελευθεροτυπία» τη μέρα που έχει μέσα το «9» και μιλούν για το πού έχει το καλό σούσι στην Αθήνα και επτά εκατομμύρια Ελληνες που δεν αγοράζουν εφημερίδες, έχουν να πάνε στον κινηματογράφο από την εποχή που το εισιτήριο έκανε κατοστάρικο και απεργούν για τις εξαγορές μετοχών από ξένες επιχειρήσεις, την ώρα που καίνε τη σημαία του Βελγίου νομίζοντας ότι είναι της Γερμανίας.

Φυσικά, όταν φωνάζει η πρώτη κατηγορία, η φωνή της είναι δυσανάλογη σε σχέση με τον αριθμό της. Δηλαδή, αν φέτος κοβόταν η εκπομπή της Eurovision, που έχω την εντύπωση ότι τη βλέπει περισσότερος κόσμος από την εκπομπή του Κούλογλου, θα έπεφτε το ίδιο ξεφωνητό στο όνομα των working stiffs, που και αυτοί πληρώνουν τα κρατικά, αλλά δεν θα έβλεπαν το αγαπημένο τους πρόγραμμα; Μη γελάσω κελαρυστά «χα, χα, χα». Ολοι οι κουλτουριάρηδες θα πανηγύριζαν που «έφυγε το πρόγραμμα που υποβιβάζει το τηλεοπτικό επίπεδο». Για να βάλουν στη θέση του ένα από αυτά τα πιασιάρικα προγράμματα για τα δικαιώματα των γυναικών στη Νότια Κίνα και τα 344 είδη ζωυφίων που πέρυσι εξαφανίστηκαν στο Τιμπουκτού.

Το λάθος της κρατικής τηλεόρασης είναι ότι ενώ επί Αγγελου Στάγκου είχε ξεκινήσει με δεδομένη φιλοσοφία, στη διαδρομή έγινε η κατάσταση μούτι. Η λύση είναι η ΝΕΤ να υπάρχει για την ψυχαγωγία, η ΕΡΤ για την ενημέρωση και η ΕΡΤ3 από τοπικό κανάλι να μεταβληθεί σε «Κουλτούρα να φύγουμε». Και να μην ξεχνάμε ένα πράγμα. Η τηλεόραση από τη φύση της είναι ένα λαϊκό Μέσο Ενημέρωσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι παραγωγές πρέπει να είναι ξεφτίλες, αλλά ότι η τηλεόραση υπάρχει για να διασκεδάζει το 85% των Ελλήνων που ψηφίζει τα main street κόμματα και όχι ως μέσο επιμόρφωσης μελλοντικών ψηφοφόρων του Τσίπρα. Αν πούμε ότι η τηλεόραση είναι για την Ελλάδα ο Καραγκιόζης του 21ου αιώνα, φυσικά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον καλό και τον κακό Καραγκιόζη, αλλά έργο «Ο Καραγκιόζης συναντάει την Αρβελέρ και τον Ντεριντά» δεν υπάρχει.