Το μαγαζί πάει σιγά σιγά για διάλυση

Tο πώς αντιδρά κάποιος όταν τον προσβάλλουν, αμφισβητώντας μάλιστα την ηθική του, είναι δική του δουλειά. Το παράδοξο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (διαχρονικά) είναι ότι όποιος προσβάλλεται, ακόμα κι αν η θέση του είναι άμισθη, δεν παραιτείται –προφανώς η ευθιξία περιορίζεται σε αγωγές. Θέλω να πω ότι μπορεί κάποιος τον εύθικτο να τον πληρώνει και να του αμφισβητεί την ηθική –τον εύθικτο αυτό δεν τον ενδιαφέρει και πολύ. Το θέμα έχει πλάκα –αλλά είναι αυτού του είδους η πλάκα που οδηγεί το ελληνικό ποδόσφαιρο στη σημερινή κατάντια του. Χθες η Λίγκα έκανε γνωστό ότι είχαμε αύξηση εισιτηρίων στο πρωτάθλημα: το τραγικό είναι ότι μόνο σε δύο Κυριακές κόπηκαν πιο πολλά εισιτήρια στο σύνολο των γηπέδων από αυτά που κόβουν σε μία μόνο αγωνιστική η Μπαρτσελόνα ή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ…

Θλίψη

Στο τέλος των συνεδριάσεων της Σούπερ Λίγκας επικοινωνώ με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύομαι και μαθαίνω τι λέγεται –συνήθως μου στέλνουν και τα πρακτικά, ώστε να είμαι ενήμερος. Χθες βαρέθηκα ακόμα και να πάρω τηλέφωνα. Είχα διαβάσει το πρακτικό της συνεδρίασης του Απριλίου (αυτής στην οποία ο Ηλίας Δαμήλος ματαίως ζητούσε από τον συνεταιρισμό να στείλει ένα έγγραφο στο CAS για να το ενημερώσει πότε λήγει το πρωτάθλημα) και είχα πάθει κατάθλιψη: δεν είχε καμία διαφορά η συνεδρίαση αυτή από κάποιες παλιότερες της ΕΠΑΕ, στις οποίες ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Τα καλά και συμφέροντα: όπως και τότε έτσι και τώρα.

Εκσυγχρονισμός

Προχθές διάβασα ότι ο Πανιώνιος ζητεί την απόλυση του υπευθύνου για την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, γιατί, κατά τη γνώμη του Κώστα Τσακίρη, η υπόθεση δεν προχωρά όπως πρέπει –δεν θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες. Χθες στο ρεπορτάζ διαιτησίας του Θάνου Μπλούνα στο «Φως» γράφτηκε ότι το Δ.Σ. της ΕΠΟ επί της ουσίας δεν έκανε δεκτή καμία από τις προτάσεις της Σούπερ Λίγκας για τη διαιτησία: δεν της δίνει το δικαίωμα να φτιάξει ούτε τους πίνακες των παρατηρητών. Ως ωραία συνέχεια σε όλα αυτά ήρθε και η είδηση ότι ο επόμενος πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας θα είναι, λέει, ο Πέτρος Θεοδωρίδης του Πανσερραϊκού: δεν έχω κάτι με τον άνθρωπο, αλλά αν η Σούπερ Λίγκα έγινε για να την εκπροσωπεί ο πρόεδρος μιας νεοφώτιστης ομάδας, τότε να φωνάξουν πίσω τον Αλαμάνο και τον Στέλιο τον Σφακιανάκη και να αρχίσουν να μαζεύονται στην Καβάλας, όπως τότε παλιά όταν πόζαραν όλοι στις κάμερες του Κυριάκου Θωμαΐδη! Τόσο εκσυγχρονισμό, ρε παιδιά, δεν τον αντέχω…

Αποφάσεις

Ποια ήταν η διαφορά της Λίγκας με την ΕΠΑΕ; Η Σούπερ Λίγκα υποτίθεται ότι είναι συνεταιρισμός –υποτίθεται δηλαδή ότι έγινε από ανθρώπους με κοινό συμφέρον και ίση συμμετοχή στις αποφάσεις. Η ΕΠΑΕ ήταν Ενωση Επαγγελματικών Σωματείων –πεδίο συνάντησης διαφορετικών εταιρειών, με πολύ διαφορετικά συμφέροντα. Ο συνεταιρισμός δείχνει μια άλλη πρόθεση και μια ανάγκη για συνθέσεις. Στην περίπτωση της Σούπερ Λίγκας αυτές οι συνθέσεις υποτίθεται ότι θα έφερναν ένα κοινό καλό: περισσότερα χρήματα, καλύτερη διαχείριση του προϊόντος ποδόσφαιρο, κοινό ταμείο στα τηλεοπτικά ώστε να μην υπάρχουν ανισότητες (και μάλιστα με χρήματα του κράτους). Τι από όλα αυτά έχει γίνει σήμερα; Σχεδόν τίποτα! Το μόνο αξιοσημείωτο είναι ότι συνέταιροι αλληλοβρίζονται και αλληλομηνύονται, παραμένοντας πάραυτα μαζί. Συγγνώμη, αλλά με την κρίση της επιθεώρησης θα αρχίσω να δημοσιεύω πάλι τα πρακτικά για να γελάει ο κόσμος…

Πρόεδροι

Σήμερα ο πρώτος πρόεδρος του συνεταιρισμού, ο Πέτρος Κόκκαλης, είναι στην Αμερική και για ένα διάστημα θα αργήσει, από όσο μαθαίνω, να ξανασχοληθεί με τα ποδοσφαιρικά πράγματα. Ο δεύτερος πρόεδρος, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, «άνοιξε» την εταιρεία του σε νέους μετόχους, γιατί δυσκολευόταν να τη διοικήσει αποτελεσματικά. Στη διάρκεια της χρονιάς παραιτήθηκαν δύο αντιπρόεδροι, δηλαδή ο Σκόρδας και ο Πηλαδάκης. Ο Κανελλόπουλος αρνείται για την ώρα να διαδεχθεί τον Τζίγκερ, ο Πανόπουλος ποτέ δεν εμφανίστηκε, ο Ζαγοράκης δεν έχει πατήσει το πόδι του και σε λίγο θα δυσκολεύονται να συνεδριάσουν, διότι οι μισοί θα έρχονται μόνο αν υπάρχει πιθανότητα να τους μοιράσουν χρήματα. Γιατί; Γιατί το λάθος έγινε στην αρχή και δεν ξέρω αν διορθώνεται.

ΕΠΑΕ

Οταν θες να κάνεις ένα συνεταιρισμό, λέει η λογική, πρέπει να βάλεις κανόνες. Πρέπει να δεσμευθείς για μια σειρά από εξελίξεις και κυρίως για τη στάση του οργάνου απέναντι σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Γιατί έγινε η Σούπερ Λίγκα; Ο μόνος λόγος που θυμάμαι ήταν για να φαγωθεί ο Βίκτορας που ενοχλούσε αρκετούς και ειδικά τώρα προς το τέλος τον Γκαγκάτση, με όσα έκανε στην ΕΠΑΕ. Η Λίγκα προέκυψε σε μια συζήτηση του Ντέμη με τον Πανόπουλο και τον Γκαγκάτση (τον καιρό που τα είχαν καλά) με αντικείμενο τον Θωμά και τον Βίκτορα. Δυστυχώς, η εξέλιξη δείχνει ότι από τη στιγμή που ο Βίκτορας «φαγώθηκε», το όργανο δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Αγωγές

Μπορεί να υπάρξει ένας συνεταιρισμός όταν ο ένας αντιμετωπίζει τον άλλο με καχυποψία; Δεν μπορεί να υπάρξει. Μπορεί να γίνει νέα αρχή με τους ίδιους και τους ίδιους παραγκοαναθρεμένους ενδιάμεσους; Δεν μπορεί –εκτός αν ως νέα αρχή ορίζουμε τις προσφυγές στα δικαστήρια και τις αγωγές, πράγματα γενικώς πρωτόγνωρα. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να το διαλύσουν το μαγαζί και να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της ΕΠΟ ξεβράκωτοι. Μέχρι τόσο φτάνουν τα κότσια τους…

Δύο φάσεις

Oλος ο τελικός του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ θα μπορούσε να περιγραφεί σε δύο φάσεις: τη φάση του πρώτου γκολ της Ζενίτ (που έκρινε ουσιαστικά το ματς) και την ευκαιρία των Σκωτσέζων στο πρώτο λεπτό της καθυστέρησης. Κυρίως γιατί στις δύο αυτές φάσεις καταλαβαίνει κάποιος με ποιον τρόπο είχαν σκοπό οι δύο φιναλίστ να σκοράρουν και να κερδίσουν το τρόπαιο.

Στη φάση του πρώτου γκολ οι Ρώσοι πρεσάρουν και κλέβουν την μπάλα, σε μια στιγμή που η άμυνα των Σκωτσέζων έχει βγει από το καβούκι της. Ο Ντενίσοφ που την έχει κερδίσει, την περνάει στον Αρσάβιν κι αυτός με μια έξοχη κάθετη πάσα τού την επιστρέφει, ώστε να βρεθεί φάτσα με τον τερματοφύλακα και να κάνει το 1-0. Οποιος παρακολουθεί επιπόλαια θα διακρίνει πόσο ωραία οι δυο τους έπαιξαν ένα κλασικό, όσο και δύσκολο, «1-2». Οποιος χαίρεται για τη δεξιοτεχνία, θα σταθεί στην ωραία κάθετη πάσα του Αρσάβιν. Στην πραγματικότητα, η φάση είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα: το πρέσινγκ του σκόρερ Ντενίσοφ και η προβλεπόμενη από το σχήμα (δηλαδή τον τρόπο που η ομάδα παίζει ποδόσφαιρο) κίνησή του στον χώρο μετρούν εξίσου με τη δεξιοτεχνία του προικισμένου Αρσάβιν: όλη η φάση θυμίζει ολλανδικό ποδόσφαιρο κι όχι τυχαία, μια και στον πάγκο της Ζενίτ κάθεται ο πολύπειρος Ντικ Αντβοκάατ.

Η βρετανική σε πάθος απάντηση των Σκωτσέζων έρχεται στις καθυστερήσεις. Ο Μπρόουντφουντ χτυπά από δεξιά ένα από τα δυνατότερα πλάγια άουτ που έχω δει τον τελευταίο χρόνο στα γήπεδα! Η μπάλα παίρνει ύψος σαν σφύρα στον στίβο και πέφτει μέσα στη μικρή περιοχή. Τέσσερις παίκτες παιδεύονται να τη διώξουν και δεν τη βρίσκει κανείς, διότι κάνει καλή δουλειά και το αεράκι του «Σίτι οφ Μάντσεστερ». Στο τέλος σκάει, αλλά ζαλισμένη από την τροχιά της, αντί να πάει προς το πλάι, γυρίζει προς τα πίσω: ο φρέσκος, αλλά κρύος, Μπόιντ (έχει μπει στο γήπεδο 5 λεπτά πριν) τη βρίσκει με το κορμί προς τα πίσω και τη στέλνει στους προβολείς! Πάλι καλά…

Η μία ομάδα προσπάθησε να κατακτήσει το Κύπελλο παίζοντας ποδόσφαιρο. Η άλλη –επειδή ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να παίξει– προσπαθούσε να αξιοποιήσει τα πλάγια άουτ. Για μια φορά νίκησε το ποδόσφαιρο –ώρα ήταν.

Μετράει και το βάρος

Διάβασα ότι ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης είναι υποψήφιος για τη θέση του προέδρου του πολυμετοχικού ΠΑΟ και τον πήρα τηλέφωνο. Τον βρήκα στην Πορτογαλία, κοντά στη Λισσαβώνα, στο Κάμπο Βιθέντε, όπου επιθεωρούσε για λογαριασμό της ΟΥΕΦΑ τα γήπεδα 5Χ5 που έχει ένα μοναστήρι για να παίζουν μπάλα οι καλόγριες –έτσι μου είπε. Τον ρώτησα αν είναι έτοιμος. «Γράψε, σε παρακαλώ. Αισθάνομαι ότι πληρώ όλα τα criteria που όρισε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος –εκτός από αυτό που αφορά το βάρος των βαριδιών για τον απλούστατο λόγο ότι ο ίδιος δεν όρισε το minimum βάρος. Παρά ταύτα (however, που λέει κι ο Αλαμάνος) γυρίζοντας θα πάω στη Βιανέξ να ενημερωθώ»!

Μπλέξαμε. Εκτός από το μέγεθος μετράει και το βάρος…