Διασυρμός χωρίς τέλος

Οι ισορροπίες στο ποδόσφαιρο είναι πάντα λεπτές. Και δεν απέχει πολύ ο διασυρμός στα πλέι οφ μιας ομάδας, που άξιζε βάσει των εμφανίσεών της (συνολικά) στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος να έχει σηκώσει την «κούπα».

Οι παίκτες της ΑΕΚ που θα μπορούσαν να χαλαρώνουν αυτή την περίοδο απολαμβάνοντας τον τίτλο, διασύρονται ανά την Ελλάδα και διασύρουν την ΑΕΚ. Η καλύτερη άμυνα της κανονικής περιόδου δέχθηκε τέσσερα εύκολα γκολ στη Λεωφόρο και στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ενώ η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος σίγησε και στις δύο περιπτώσεις. Τι φταίει;

Φταίει κυρίως η έλλειψη κινήτρων μιας απογοητευμένης ομάδας να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση στην αστεία διαδικασία των πλέι οφ, που δεν μπορεί κανείς να μας πείσει ότι ωφελούν. Και είναι κοινό μυστικό ότι η δεύτερη θέση για την ΑΕΚ δεν σημαίνει απαραιτήτως Τσάμπιονς Λιγκ. Κάθε άλλο. Τα προκριματικά θα ήταν έτσι κι αλλιώς μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αφού η ΑΕΚ θα αναζητήσει πιθανότατα ένα θαύμα στη γ' προκριματική φάση. Και φτάσαμε πλέον σε ένα σημείο, στο οποίο η πανίσχυρη και με σούπερ ψυχολογία ομάδα που θα μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, έχει «ξεψυχήσει» στα πλέι οφ.

Πέρα από τα κίνητρα και τη διάθεση των παικτών (είναι καθοριστική στο ποδόσφαιρο) υπάρχει και ένα σοβαρό αγωνιστικό πρόβλημα. Με την αποχώρηση του Ζήκου, η ΑΕΚ έχει ένα τεράστιο κενό στη μεσαία της γραμμή που δεν μαρκάρει, δεν πρεσάρει, δεν κλέβει μπάλες και εν τέλει δεν παίρνει την μπάλα και δεν τροφοδοτεί την επίθεση. Χρειάζονται ψυχραιμία, οργάνωση του οικοδομήματος που έχει κλονιστεί σοβαρά και (οπωσδήποτε) υψηλού επιπέδου ενίσχυση.