Το «αμοιβαίο κέρδος», ο χρησμός «Ρίμπο», το λάθος της ΑΕΚ

Οτιδήποτε εκστόμιζε στα γεράματά του ο προσφάτως μνημονευθείς Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλαμβανόταν ως χρησμός που έχρηζε αποκρυπτογράφησης. «Δήλωση με νόημα του Προέδρου της Δημοκρατίας», «βαρυσήμαντα και σιβυλλικά λόγια του Προέδρου». Με τέτοιο ευλαβικό δέος προέβαλαν τα περισσότερα ΜΜΕ τις δηλώσεις του, ακόμη και τις πλέον κοινότοπες. Η διαφορά των δηλώσεων εκείνων από την τελευταία «σιβυλλική» του Ριβάλντο είναι πασιφανής: η ρήση «ό,τι έχω να πω το λέω μπροστά στις κάμερες», εμπεριέχει όντως κάποιο «ειδικό» μήνυμα.

Δεν είναι «λόγια του αέρα» -εκτός αν νομίζει κανείς ότι ο Ριβάλντο αποφάσισε ξαφνικά, άνευ αφορμής, να διακηρύξει τις γενικές επικοινωνιακές του συνήθειες. Λαμβανομένης υπόψη της χρονικής συγκυρίας και μέχρι της αποδείξεως του αντιθέτου, ως πιθανότερη εκδοχή φαντάζει αυτή που... καταλαβαίνετε: ότι ο Βραζιλιάνος στην ουσία αναφερόταν στις επίμαχες δηλώσεις που έκανε ή δεν έκανε σε στενό «ΑΕΚτσήδικο» κύκλο και οι οποίες αποδόθηκαν ή δεν αποδόθηκαν επακριβώς. Αποτελεί, άραγε, αυτή η δήλωση προπομπό της τακτικής που θα τηρήσει η πλευρά Ριβάλντο- Νικολαΐδη στην εκδίκαση της πολυσυζητημένης αγωγής; Αν ναι, τότε πολύ φοβάμαι ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης θα γευτεί μια εύκολη «επικοινωνιακή νίκη».

Ηδη το όλο πράγμα διέπεται από κάποια ανακολουθία. Ιδού το διαμορφωθέν σκηνικό: κηρύσσουν «ανένδοτο» οι απανταχού ΑΕΚτσήδες, σχολιάζουν με πρωτοσέλιδα φάσκελα την αγωγή του Κόκκαλη εφημερίδες φίλα προσκείμενες στην «Ενωση» και ταυτοχρόνως τι συμβαίνει; Πλανάται η εντύπωση ότι ο «Ρίμπο» απαρνείται εμμέσως όσα προκάλεσαν ασυγκράτητο ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών της «Ενωσης»! Δεν «μπάζει»;

Το γράψαμε ήδη: με «ψυχρά» ωφελιμιστικά κριτήρια, η... αγριεμένη βεντέτα Ολυμπιακού - ΑΕΚ αποφέρει κέρδη σε αμφότερες τις διοικήσεις. Οι οπαδοί συσπειρώνονται «όσο δεν πάει άλλο». Πάνω σε τούτο το διπλό «μπετόν αρμέ» δεν ευδοκιμεί διάθεση κριτικής για τα πεπραγμένα των διοικήσεων των ομάδων τους. Αντιθέτως, μπορούν να φυτρώσουν... εισιτήρια διαρκείας. Οι παρενέργειες αυτής της (αμοιβαία επωφελούς) βεντέτας δεν είναι, σε κάθε περίπτωση, δραματικές: εάν δύο ΠΑΕ-μέλη της Σούπερ Λίγκας τρέχουν στα δικαστήρια για να λύσουν τις διαφορές τους, δεν βλέπω για ποιο λόγο αξίζει να μας σοκάρει η (πολλοστή!) επιβεβαίωση της πραγματικής «φύσης» αυτού του θεσμού: μια «χαλαρή ένωση» επιχειρήσεων, η οποία αποσκοπεί στην αποτελεσματικότερη οικονομική διαχείριση και την επαύξηση των κερδών. Τίποτε άλλο. Αντιθέτως, άλλες παρενέργειες ίσως αποδειχθούν επικίνδυνες: εάν στο εγγύς μέλλον κάθε αγώνας Ολυμπιακού - ΑΕΚ στο... σκάκι ή το τάβλι θα θυμίζει Βοσνία των 90ς, όρεξη να 'χουμε να καταμετρούμε «εμβρόντητους» και «σοκαρισμένους» παράγοντες. Ενθεν κακείθεν.

Αλλά είπαμε. Η βεντέτα, με τα συνακόλουθα προσκλητήρια και τις επιστρατεύσεις της, βολεύει και τους δύο σε «επίπεδο κορυφής». Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η επικοινωνιακή διελκυστίνδα, αυτή που αφορά και τους «εκτός των τειχών», θα λήξει οπωσδήποτε ισόπαλη. Το ερώτημα είναι γιατί η ΑΕΚ επέλεξε ως «κέντρο βάρους» της «γραμμής» της το σημείο που εγγυάται την... αστάθεια του δικού της προπαγανδιστικού οικοδομήματος. Γιατί διάλεξε το «κάποιος, κάπου, είδε κάτι, κάτι μου 'πε να σας πω». Τον ίδιο βαθμό συσπείρωσης των ΑΕΚτσήδων και μεγαλύτερη διεισδυτικότητα στους «απ' έξω» θα επιτύγχαναν οι Ντ. Νικολαΐδης - Ριβάλντο εάν στις πολυσυζητημένες παρεμβάσεις τους είχαν αναδείξει θέματα αρχής. «Κύριοι, είμαστε πραγματικοί πρωταθλητές διότι οι άλλοι πήραν τον τίτλο καταστρατηγώντας όσα διακήρυτταν πριν από τρία χρόνια -κι όλα τ' άλλα είναι φθηνές, νομικίστικες δικαιολογίες». Θέλετε και αναφορά στον Β. Γκαγκάτση; Ευχαρίστως: «Ανεξαρτήτως του ποια απόφαση έλαβε χθες το CAS, είναι εύγλωττη η στάση της ΕΠΟ που βοήθησε τον Ολυμπιακό στην παρελκυστική τακτική του. Η τακτική αυτή αποσκοπούσε στην ανακήρυξη του Ολυμπιακού ως πρωταθλητή, επί τη βάσει τετελεσμένων γεγονότων, εάν κι εφόσον οι "ερυθρόλευκοι" τελικά χρειάζονταν τέτοιο δίχτυ ασφαλείας».

Με μια τέτοια καθαρή γραμμή, η ΑΕΚ θα είχε «ποντάρει» στο ταμπλό της ουσίας. Αντ' αυτού, έδωσε μάχες σε λάθος πεδία. Πριν εκδοθεί η απόφαση του CAS, η «πλευρά ΑΕΚ» (Τύπος, κ.λπ.) κατηγορούσε την ΕΠΟ για τα πάντα -κι όταν τα πυρά σου διασκορπίζονται παντού, στην ουσία δεν χτυπούν πουθενά. Λόγου χάρη ο ισχυρισμός πως η ετυμηγορία της δευτεροβάθμιας επιτροπής της ΕΠΟ ήταν σκανδαλώδης ή αντίθετη προς τα διεθνή δεδομένα, δεν είχε τύχη. Και μόνο η «υπόθεση Μπελενένσες» το πιστοποιούσε. Η ΑΕΚ πάντως είχε κάθε ευχέρεια και συμφέρον να αναδείξει το τμήμα της υπόθεσης που αφορά αρχές και («ερυθρόλευκες») ανακολουθίες σε θέματα αρχών, έστω και μετά την έκδοση της -αναμενόμενης, καθ' ότι αναπόφευκτης- απόφασης εκ μέρους του CAS. Αντ' αυτού, τι έκανε; Εισήγαγε στον «διμέτωπο» (Ολυμπιακός, ΕΠΟ) αγώνα της τον Σέρλοκ Χολμς και την Αγκάθα Κρίστι! Χείριστη επιλογή. Δεν έχει νόημα να προτάσεις το ερώτημα «ποιος ειδοποίησε τον Ολυμπιακό για το θέμα Βάλνερ;», αφ' ης στιγμής στο αντικανονικό μιας ενδεχόμενης χρησιμοποίησής του είχαν αναφερθεί οι... εφημερίδες. Δεν έχει νόημα να αντικαθιστάς την κριτική στην ΕΠΟ για το θέμα που προαναφέραμε - την παρελκυστική τακτική στην υπόθεση του CAS - με εικασίες για τα μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια του Γκαγκάτση, καθώς και με... αναδρομικές ανακαλύψεις. Σε τελική ανάλυση, τα τρία πρωταθλήματα που κατέκτησαν οι «ερυθρόλευκοι» με τον Ριβάλντο στις τάξεις τους δύσκολα θα τα αμφισβητούσαν και οι πιο μισητοί εχθροί του Ολυμπιακού- θυμηθείτε, απλώς, για ποιες σεζόν μιλάμε. Αλλά αφού επελέγη -καλώς ή κακώς- αυτός ο δρόμος, δεν θα έπρεπε να έχει συγκρατηθεί κάπως ο «Ρίμπο», ώστε να αποκτήσουν κάποια αξιοπιστία οι καταγγελίες του, έστω κι ετεροχρονισμένες; Με τον τόσο φορτισμένο Ριβάλντο να τυπώνει φανελάκια και να δείχνει συνεχώς τέσσερα δάχτυλα, θα στοιχημάτιζες πως ο Βραζιλιάνος ευχαρίστως θα απέδιδε στην ΕΠΟ ακόμη και τη νίκη του Ολυμπιακού... επί της Λίβερπουλ, στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Κακώς η «Ενωση» κατέστησε την κόντρα της με τον Ολυμπιακό υπόθεση για... ντετέκτιβ. Θα μου πείτε πως αυτή καθαυτή η παροχή της ευκαιρίας στον Σ. Κόκκαλη να προσφύγει στα δικαστήρια συμβάλλει στη διατήρηση της συσπείρωσης του κόσμου της. Σωστά. Αυτό όμως δεν συμβαίνει όταν ο Ριβάλντο ζητεί να θεωρούμε δικά του λόγια μόνο όσα λέγονται μπροστά σε κάμερες. Είναι τόσο προφανές...