Θέμα στιγμής, θέμα γιορτής

Είναι πάρα πολύ απλός ο λόγος που κανένας μέλλων προπονητής του Ολυμπιακού δεν θα μπορεί να φέρει μαζί του κανέναν άλλο συνεργάτη πλην του βοηθού του -και βλέπουμε, ίσως και γι’ αυτόν ζητηθεί πιστοποιητικό Ολυμπιακοφροσύνης. Και αυτό διότι το σταθερό τεχνικό επιτελείο βρισκόταν στην αίθουσα του Καραϊσκάκη, όπου ο Σωκράτης Κόκκαλης μίλησε, χλεύασε, προανήγγειλε, γέλασε, έταξε και είπε όσα ο κόσμος του Ολυμπιακού γούσταρε να ακούσει: Σάββας Θεοδωρίδης, Μπαρμπής, Τζουβελεκάκης, Χρυσικόπουλος, Μώραλης και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Επειδή κι εσείς, όπως κι εγώ, δυσκολεύεστε να φανταστείτε τον Σάββα Θεοδωρίδη προπονητή τερματοφυλάκων να γυμνάζει τον Νικοπολίδη ή τον Μπαρμπή γυμναστή, ας το απλοποιήσουμε λιγάκι: αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να ιδροκοπούν στις προπονήσεις και να τρέχουν στο Ζέεφελντ μαζί με τους παίκτες. Η δουλειά τους είναι πολύ διαφορετική και πολύ πιο σημαντική απ’ αυτή που γίνεται στου Ρέντη και στις αίθουσες με τα βάρη.

Είναι οι άνθρωποι που φροντίζουν να κρατούν ψηλά το φρόνημα των Ολυμπιακών, αλλά και να εγγυώνται ότι αυτή η πλατιά βάση οπαδών, η μεγάλη μάζα, θα διευρύνεται συνεχώς με νέα μέλη -και «μέλη». Θα την προστατεύουν από τους εχθρούς με παρεμβάσεις στις «κόκκινες» εφημερίδες, θα βγάζουν τόνους «ερυθρόλευκης» μαγκιάς για να γουστάρει ο κόσμος, θα βάζουν τους θρασείς στη θέση τους, θα απαξιώνουν όσους τολμούν να τα βάλουν με το μεγαλείο της ομάδας, δείχνοντάς τους 4, 11 ή 36 δάχτυλα και θυμίζοντάς τους ότι δεν έκαναν αυτοί μεγάλο τον Ολυμπιακό, αλλά ο Ολυμπιακός αυτούς.

Ακόμα κι αν μιλάμε για τον πολύ μεγάλο Ριβάλντο -στην Ελλάδα άλλωστε ό,τι δηλώσεις, είσαι. Αν δηλώσεις ότι το μέγεθός σου είναι μεγαλύτερο από του Ριβάλντο, τότε έτσι θα πρέπει να είναι.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν είπε ουσιαστικά κάτι καινούργιο. Απλώς επιβεβαίωσε αυτό που γνωρίζει όλη η Ελλάδα εδώ και χρόνια: το πρωτάθλημα είναι πάνω απ’ όλα. Το έχουν μάθει τα τελευταία χρόνια και αρκετοί εκτός Ελλάδας, προπονητές και παίκτες που έκαναν το λάθος να έρθουν για να δουλέψουν κι όχι να αφιερώσουν τη ζωή τους στο Αγιο Δισκοπότηρο που λέγεται «ελληνικό πρωτάθλημα».

Και έφυγαν επειδή δεν συμμερίστηκαν την ψύχωση των εγχώριων τίτλων. Γι’ αυτό έφυγε και ο Λεμονής, παρά τις ευρωπαϊκές του επιτυχίες. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να έρθει ποτέ ξανά κανείς, που το «εγώ» του να είναι πάνω από την ανάγκη της εσωτερικής επιβεβαίωσης. Φαντάζεστε τον Σωκράτη Κόκκαλη να λέει π.χ. στον Λίπι, «Μαρσέλο, μόνο τον βοηθό σου θα φέρεις, μεταγραφές θα κάνω εγώ με τον κ. Ιβιτς κι αν δεν πάρεις το πρωτάθλημα, σήκω και φύγε μόνος σου για να μην σε σουτάρω και ξεφτιλιστείς» κι εκείνος να δέχεται; Καλή η ανανέωση ή η ευρωπαϊκή καταξίωση, αλλά μόνο αν έρθει πακέτο με το πρωτάθλημα. Φούστα - μπλούζα.

Οσο για το «να γίνουν κι οι άλλοι σαν κι εμάς», αμήν και πότε. Τον πρώτο βλέπεις και θέλεις να φτάσεις, αυτός είναι ο στόχος σου, όχι να τον κατεβάσεις στα κυβικά σου, αλλά να ανέβεις στο επίπεδό του. Σε πολλά πράγματα η οργάνωση και η λειτουργία του Ολυμπιακού είναι σε ζηλευτά επίπεδα. Οχι όμως σε όλα. Σε κόσμο, από άποψη αριθμού και λατρείας προς την ομάδα είναι αδιαφιλονίκητα πρώτος. Από εγκαταστάσεις είναι μια χαρά. Ως προς την καλύτερη ομάδα, τουλάχιστον για φέτος έχω κάποιες επιφυλάξεις. Για το ευρωπαϊκό ειδικό βάρος, τα δύο φετινά «διπλά» και η πρόκριση από τον όμιλο δεν αρκούν για να τον καταξιώσουν -με μία ή δύο ανάλογες κολλητές χρονιές, ίσως και να γίνει.

Κι ως προς το γήπεδο, φαντάζομαι ότι όλοι θα αποκτήσουν πολύ σύντομα το δικό τους, μόλις ξαναγίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα και μπει η κατασκευή τους στον σχετικό φάκελο, διότι διαφορετικά η «ισονομία» και η «ισότητα» θα είναι απλώς δύο λέξεις που δίνουν μια χαρά πόντους στο Scrabble. Μια ερώτηση μόνο, για το τέλος: αφού οι άλλοι πρέπει να γίνουν σαν τον Ολυμπιακό, γιατί ο Ολυμπιακός θέλει να γίνει σαν τον Παναθηναϊκό κι ετοιμάζεται να ανοίξει τις πόρτες του σε πρόθυμους επενδυτές; Φοβάται, ζηλεύει ή μαγειρεύει πριν πεινάσει;