Απειλεί την Εθνική το κλίμα των πλέι οφ

Τη χρονιά που Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός ξόδεψαν περισσότερα λεφτά από κάθε προηγούμενη, είναι ασφαλώς έκπληξη που το φάιναλ φορ της Μαδρίτης γίνεται χωρίς ελληνική ομάδα. Πόσω μάλλον αν σκεφθεί κανείς ότι από το 1988, που καθιερώθηκε ο θεσμός, το ελληνικό μπάσκετ μετράει 17 παρουσίες, 9 συμμετοχές σε τελικούς και 5 τρόπαια!

Οι λόγοι της αποτυχίας έχουν ήδη αναλυθεί και ο τελικός λογαριασμός σίγουρα χρυσώνει το χάπι στον Ολυμπιακό, όχι μόνο γιατί έφθασε πιο μακριά από τον αντίπαλό του, αλλά και επειδή στα πλέι οφ αποκλείσθηκε στα τρία ματς από την ΤΣΣΚΑ, την οποία μάλιστα νίκησε μέσα στη Μόσχα! Ενας επιπλέον λόγος που αποφορτίζει την ατμόσφαιρα στο στρατόπεδο των «ερυθρολεύκων» είναι ότι, επιτέλους, η ομάδα βρήκε την περπατησιά της από τη στιγμή που ο Παναγιώτης Γιαννάκης πήρε στον πάγκο τη θέση του Πίνι Γκέρσον.

Η οδυνηρή απουσία από το φάιναλ φορ υποχρεώνει τους δύο μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ να στρέψουν όλη την προσοχή τους στα πλέι οφ του πρωταθλήματος και κυρίως στη μεταξύ τους μονομαχία στον τελικό, την οποία καμιά άλλη ομάδα δεν φαίνεται ικανή να εμποδίσει.

Και όπως αποδείχθηκε από μια εκδήλωση που έγινε την Τρίτη του Πάσχα εν όψει της έναρξης των πλέι οφ, οι δύο μεγάλοι έχουν αρχίσει ήδη να δουλεύουν εντατικά εν όψει της διαγραφόμενης μονομαχίας τους για την κατάκτηση του τίτλου. Μόνο που αυτή η εντατικοποίηση της προετοιμασίας τους δεν περιορίζεται στο αγωνιστικό μέρος, αλλά επεκτείνεται και σε τομείς που θεωρούνται λίαν επικίνδυνοι για την ομαλή εξέλιξη των πραγμάτων.

Σε αυτή τη συγκέντρωση, λοιπόν, Ομπράντοβιτς και Γιαννάκης έδωσαν τα ρέστα τους στο θέμα της διαιτησίας, το οποίο, όπως από τον τελικό του Κυπέλλου έγινε αντιληπτό, θα αποτελέσει το υπ' αριθμόν ένα σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των «αιώνιων» αντιπάλων, με την καχυποψία και την κακοπιστία να έχουν φθάσει από τώρα στο αποκορύφωμά τους.

Ασφαλώς δεν είναι η πρώτη φορά που το πρωτάθλημα του μπάσκετ θα βιώσει φαινόμενα σαν αυτό. Στη δεκαετία του '90, πάλι με μονομάχους τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, οι διαιτητές αναγορεύθηκαν ρυθμιστές της κατάστασης. Με τη διαφορά ότι τότε διαμαρτυρόμενος ήταν ο Παναθηναϊκός, ενώ τώρα τον ρόλο αυτόν έχει αναλάβει ο Ολυμπιακός.

Ενα άλλο θλιβερό συμπέρασμα, εκτός από το ότι συμπεριφορές σαν αυτές ευνοούν την έκρηξη της βίας, είναι ότι όταν η διαιτησία αναγνωρίζεται ως ο υπ' αριθμόν ένα παράγων για την έκβαση της μάχης του τίτλου, αυτομάτως υποβαθμίζεται ο ρόλος των πραγματικών πρωταγωνιστών? δηλαδή των παικτών και των προπονητών. Κι αν ο Ομπράντοβιτς και ο Γιαννάκης θέλουν εκ των προτέρων να μειώσουν την όποια συμβολή τους στην κατάκτηση του τίτλου, έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Ομως, σε σχέση με τους παίκτες, το θέμα αποκτά μια άλλη διάσταση, που ξεφεύγει από το πλαίσιο της αντιπαλότητας των δύο ομάδων και φθάνει μέχρι του σημείου να αγγίξει την ενότητα της Εθνικής.

Στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, λοιπόν, αγωνίζονται αυτή τη στιγμή έντεκα παίκτες που είναι υποψήφιοι να κληθούν στο εθνικό συγκρότημα αμέσως μετά τη λήξη των πλέι οφ. Οσο αγαπημένα κι αν είναι μεταξύ τους αυτά τα παιδιά, ο κίνδυνος να δηλητηριαστούν οι σχέσεις τους από τα τερτίπια παραγόντων και προπονητών είναι υπαρκτός.

Επίσης, είναι πιθανό ότι και οι μεν και οι δε θα εκλάβουν ως προσπάθεια επαγγελματικής, αν όχι προσωπικής, υπονόμευσής τους την πίεση των δύο προπονητών προς τους διαιτητές, όταν θα επιστρατεύουν όλη τους την πειθώ για να αποδείξουν ότι π.χ. ο Σπανούλης έκανε θέατρο για να κερδίσει ένα επιθετικό φάουλ ή ότι ο Βασιλόπουλος θα έπρεπε να χρεωθεί με αντιαθλητικό.

Κι αν ο Βασιλόπουλος ή ο Μπουρούσης τα πάρει στο κρανίο με τον Ομπράντοβιτς, θα είναι μικρό το κακό. Αν όμως συμβεί κάτι αντίστοιχο με κάποιους διεθνείς του Παναθηναϊκού και τον Γιαννάκη, τότε το πράγμα αλλάζει. Γιατί σ' αυτή την τελευταία περίπτωση θα μπουν σε δοκιμασία όχι οι σχέσεις παικτών του Παναθηναϊκού και προπονητή του Ολυμπιακού, αλλά οι σχέσεις παικτών και προπονητή της Εθνικής!

Τι μπορεί να γίνει; Τώρα τίποτα. Τα πράγματα έχουν ήδη πάρει τον δρόμο τους. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Απλώς ας ελπίσουμε ότι την επομένη της μάχης του τίτλου η Εθνική ομάδα δεν θα βρεθεί μπροστά σε δραματικά αδιέξοδα.

ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑΣ

Φαβορί η ΤΣΣΚΑ, αουτσάιντερ η Σιένα

Τι θα γίνει στη Μαδρίτη; Η ΤΣΣΚΑ, χωρίς να έχει λυμένα όλα τα προβλήματά της, παρουσιάζεται ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Γιατί έχει ταλέντο, βάθος πάγκου και εμπειρία (αυτό είναι το 6ο συνεχές φάιναλ φορ που παίρνει μέρος) και γιατί, σε αντίθεση με το '03, '04 και '07, ο παράγων έδρα δεν τη φοβίζει. Αλλωστε, σε μια ανάλογη κατάσταση (ουδέτερη έδρα) κατέκτησε το τρόπαιο πριν από δύο χρόνια στην Πράγα και τώρα είναι έτοιμη να το ξανακάνει.

Ως κυριότερη αντίπαλός της δεν προβάλλει κάποια από τις κλασικές Μακάμπι και Τάου, αλλά η Σιένα, που επιστρέφει φέτος στο φάιναλ φορ ύστερα από τρεις συνεχείς απουσίες. Η ιταλική ομάδα, από την άποψη των αυτοματισμών, της πειθαρχίας, των αθλητικών προσόντων και της συλλογικής προσπάθειας, δικαιούται τον τίτλο της καλύτερης σε αυτή τη χρονιά.

Ομως, σε σχέση με την ΤΣΣΚΑ υστερεί σε ποιότητα, εμπειρία και βάθος πάγκου, στοιχεία που παίζουν σημαντικό ρόλο σ' ένα φάιναλ φορ. Αν πάντως αντέξει το ψυχολογικό βάρος που δημιουργεί η σημασία της διοργάνωσης, μπορεί να κάνει τη μεγάλη έκπληξη. Και θεωρείται η μόνη ικανή.

Η Τάου ξεκίνησε άσχημα τη χρονιά, αλλά ακολούθησε ανοδική πορεία που την έφερε σχετικά εύκολα στο φάιναλ φορ. Θα ήταν, πάντως, εντελώς παράδοξο αν στο τέλος μιας καθαρά μεταβατικής χρονιάς πετύχαινε ό,τι δεν κατάφερε στο παρελθόν με παίκτες σαν τον Σκόλα, τον Καλντερόν και τον Μασιγιάουσκας. Το γεγονός ότι στον ημιτελικό παίζει με την ΤΣΣΚΑ κάνει την αποστολή της ακόμα πιο δύσκολη.

Επειτα από τόσα προβλήματα τραυματισμών και τεχνικής καθοδήγησης για τη Μακάμπι, και μόνο η παρουσία στο φάιναλ φορ είναι μια ανέλπιστη επιτυχία. Για να κάνει κάτι παραπάνω θα πρέπει να νικήσει τη Σιένα, της οποίας υπερέχει σε ειδικό βάρος, πράγμα που παίζει ρόλο σ' έναν ημιτελικό.

Αναλυτικά προγνωστικά: ΤΣΣΚΑ - Τάου 65% - 35%, Σιένα - Μακάμπι 60% - 40%. Τελικός ΤΣΣΚΑ - Σιένα 60% - 40%.