Βρετανικές παγκοσμιοποιημένες αξίες

Το άξιο αναφοράς στην ιστορία είναι ότι στα τρία αυτά χρόνια που η Λίβερπουλ έχει φτάσει τρεις φορές στην τετράδα των καλύτερων ομάδων της Ευρώπης δεν έχει ποτέ κατορθώσει να διεκδικήσει το αγγλικό πρωτάθλημα! Η Τσέλσι του Ρομάν Αμπράμοβιτς, που φέτος τα κατάφερε, έχει κερδίσει δύο συνεχή χρόνια τον τίτλο της πρωταθλήτριας Αγγλίας και πέρυσι τον έχασε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις λεπτομέρειες, πράγμα που κατά τα φαινόμενα θα συμβεί και φέτος. Στο ίδιο αυτό διάστημα η Λίβερπουλ περιορίστηκε στην κατάκτηση μιας θέσης στην τελική τετράδα χωρίς ποτέ να κάνει πρωταθλητισμό: τη χρονιά που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ στο αγγλικό πρωτάθλημα είχε τερματίσει μόλις πέμπτη! Κατά καιρούς έχω κι εγώ παρασυρθεί και έχω γράψει ότι η Λίβερπουλ προτιμά την Ευρώπη: δεν είναι θέμα επιλογής. Απλώς η ποιότητα των τεσσάρων (μόνιμων) πρωτοπόρων του αγγλικού πρωταθλήματος (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, Λίβερπουλ και Αρσεναλ) είναι τέτοια, που τους επιτρέπεται να διακρίνονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ακόμα και τις χρονιές που δεν μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο στο νησί.

Πρεσβευτής

Αυτή η λεπτομέρεια ανάγει τη Λίβερπουλ σε ένα είδος πρεσβευτή της τεράστιας ποιότητας και της αναμφίβολης πρωτιάς του αγγλικού πρωταθλήματος του καιρού μας. Στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες της Ευρώπης πάντα θα συμβαίνει να υπάρχει μια ομάδα που να διακρίνεται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχοντας καλύτερες παρουσίες από τις ανταγωνίστριές της στο εγχώριο πρωτάθλημα: συμβαίνει στην Ισπανία με την Μπαρτσελόνα, που τελευταία διακρίνεται πιο πολύ από τη Ρεάλ Μαδρίτης, συνέβαινε παλιότερα στην Ιταλία με τη Γιουβέντους, μπορεί να τύχει στη Γερμανία με την Μπάγερν Μονάχου, έχει συμβεί με την Πόρτο και θα συμβεί κάποια στιγμή και με τη Λιόν. Στην Ευρώπη οι φανέλες μετράνε -μπορεί η Μίλαν στην παρακμή της να κάνει τρία βράδια την Ευρώπη να παραμιλάει. Επίσης οι εκπλήξεις δεν λείπουν –η Σεβίλλη και η Βιγιαρεάλ έχουν πρωταγωνιστήσει σε καταπληκτικές σεζόν. Πουθενά όμως δεν συμβαίνει η σταθερά τέταρτη, σε ένα πρωτάθλημα τεσσάρων ουσιαστικά ομάδων, να φτάνει στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ πανεύκολα! Είναι τόσο μεγάλη η ποιότητα της Πρέμιερ Λιγκ, που το τέταρτος δεν σημαίνει τίποτα: πρόπερσι η Αρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ έπαιξε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπαρτσελόνα (και έχασε στις λεπτομέρειες μένοντας νωρίς με δέκα παίκτες), την ώρα που στο αγγλικό πρωτάθλημα ήταν επίσης τέταρτη και πάρα πολύ μακριά από την κορυφή!

«Γουέμπλεϊ»

Πέρυσι και φέτος στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ έφτασαν τρεις αγγλικές ομάδες: για όποιον παρακολουθεί τη διοργάνωση το αληθινά παράδοξο είναι ότι δεν έφτασαν στα ημιτελικά τέσσερις! Τα δύο τελευταία χρόνια μόνο δύο ομάδες στην υπόλοιπη Ευρώπη έμοιαζαν ικανές να σπάσουν το αγγλικό κουαρτέτο ευθύς εξαρχής: η πρώην πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα (που αποκλείστηκε πέρυσι από την Τσέλσι και φέτος από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και η Μίλαν, η οποία πέρυσι βρέθηκε με τις τρεις αγγλικές ομάδες στα ημιτελικά, ίσως γιατί δεν της έτυχε να αντιμετωπίσει κάποια από αυτές πιο νωρίς, και φέτος αποκλείστηκε στους «οκτώ» από την Αρσεναλ. Η δε Αρσεναλ έλειψε δύο χρόνια τώρα από τους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί πέρυσι στα ματς με την ολλανδική PSV Αϊντχόφεν έκανε λάθος εκτίμηση του αντιπάλου και φέτος έπεσε πάνω στη Λίβερπουλ! Είναι θέμα χρόνου να καταφέρει και αυτή να φτάσει στα ημιτελικά μαζί με τις τρεις μόνιμα παρούσες (την Τσέλσι, τη Λίβερπουλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), ώστε να δούμε τους Αγγλους να μετατρέπουν το Τσάμπιονς Λιγκ σε Κύπελλο Αγγλίας και να παίζουν τον τελικό στο «Γουέμπλεϊ»! Κάθε χρόνος που περνάει κάνει το ενδεχόμενο πιο πιθανό.

Αξίες

Μην ψάχνετε το «γιατί» σε μαγικές συνταγές, σε προφήτες-προπονητές ή πόσω μάλλον σε κυκλωματικούς παράγοντες. Ο λόγος που οι Αγγλοι έχουν ξεφύγει είναι απλός: Ξέφυγαν γιατί η αγγλική ποδοσφαιρική αγορά είναι η μόνη που αληθινά λειτουργεί, αλλά και γιατί το ποδόσφαιρό τους συνολικά βασίζεται πάνω σε αξίες εν πολλοίς ξεχασμένες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι αγγλικές εταιρείες είναι υγιείς, ο ανταγωνισμός τους τις κάνει καλύτερες, οι επενδύσεις τους είναι οι πιο μεγάλες στην Ευρώπη, αλλά κυρίως αυτό που κάνει σπουδαίους τους Αγγλους είναι ο τρόπος που προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο, τρόπος που παραμένει μακράν ο καλύτερος. Στις υπόλοιπες χώρες διακρίνονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ομάδες –οι Αγγλοι ποδοσφαιρικά διακρίνονται ως χώρα. Ολοι σχεδόν ή κανείς: πάντοτε έτσι συνέβαινε. Η ευρωπαϊκή διάκριση είναι για τη χώρα επιβεβαίωση της προόδου. Η ποδοσφαιρική εταιρεία αντικατοπτρίζει τη νοοτροπία της χώρας: οι Αγγλοι συνεχώς προοδεύουν –οι υπόλοιποι όχι και τόσο.

Γοητεία

Τα δεκαπέντε τελευταία χρόνια η χαρά του παιχνιδιού (που πάντα υπήρχε) συνδυάστηκε και με μία σωστή επιχειρηματική νοοτροπία –νοοτροπία υγιούς ανταγωνισμού και επενδύσεων που χαρακτηρίζει γενικά το νησί. Η εθνική τους πάει απ' το κακό στο χειρότερο γιατί παραμένει ντεμοντέ –η παγκοσμιοποιημένη αγορά στην οποία οι Αγγλοι πρωταγωνιστούν επιβάλλει άλλες προτεραιότητες. Ομως, αυτή η αποτελεσματικότητα δεν ήρθε κόντρα στις αξίες, η επιτυχία δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα: ο Λαμπάρντ χτυπάει το πέναλτι και κλαίει για τη μαμά του, ο Τόρες δηλώνει ότι θέλει να μείνει για πάντα στο Λίβερπουλ, ο Ντρογκμπά πετάει το γάντι στον Κριστιάνο Ρονάλντο: όλα είναι πολύ παγκόσμια και συγχρόνως πολύ βρετανικά. Σαν το ματς Τσέλσι – Λίβερπουλ, που ως αμιγώς βρετανικό προϊόν (kick and run μέσα στη βροχή) γοήτευσε όλη την Ευρώπη…

Μεγιόνγκ Ζε

Προχθές η πορτογαλική αθλητική δικαιοσύνη τιμώρησε τελικά την Μπελενένσες με αφαίρεση έξι βαθμών για τη χρησιμοποίηση του Μεγιόνγκ Ζε. Οι περιπτώσεις του Ζε και του Βάλνερ μοιάζουν, αλλά και διαφέρουν. Ο Αφρικανός επιθετικός δεν δόθηκε κάπου δανεικός πριν καταλήξει στην Μπελενένσες –το παράπτωμά του ήταν σαφώς καθαρότερο. Εκεί όμως που οι ιστορίες διαφέρουν είναι στους τρόπους που φτάσαμε στην τελική απόφαση: δεν θέλω να πω ότι ο τρόπος των Πορτογάλων είναι ο σωστός και ο δικός μας ο λάθος –περιορίζομαι στην επισήμανση ότι οι τελικές ποινές για το ίδιο (ας πούμε) παράπτωμα δεν είναι ίδιες! Η Μπελενένσες τιμωρήθηκε με -6 βαθμούς και η Καλαμαριά με -4.

Τι έκανε η πορτογαλική ομοσπονδία όταν στις 13 Ιανουαρίου η Ναβάλ έκανε ένσταση για αντικανονική συμμετοχή του παίκτη; Ζήτησε από τη ΦΙΦA γνωμοδότηση. Η ΦΙΦA σε σχετικό έγγραφο (το οποίο μπορείτε να βρείτε στο Ιντερνετ), αφού επισημαίνει την ανάγκη ελέγχου του ΔΑΣ (δηλαδή του δελτίου συμμετοχών του παίκτη), ορίζει και τη σχετική ποινή του μηδενισμού (-3) στην περίπτωση που η Μπελενένσες έπραξε δολίως. Υστερα από αυτή τη γνωμοδότηση η υπόθεση εκδικάστηκε στην Πορτογαλία και οι βαθμοί αφαιρέθηκαν όπως ακριβώς η Παγκόσμια Ομοσπονδία όρισε. Κάτι ανάλογο, μία γνωμοδότηση από τη ΦΙΦA, περίμενε και η Καλαμαριά –μόνο που στην περίπτωσή της δεν υπήρξε. Οπως σας έχω γράψει, αυτή την οδό θα χρησιμοποιούσε και ο αθλητικός δικαστής κ. Γιώργος Στεφανάκης, αν οι δικηγόροι της Καλαμαριάς δεν ζητούσαν την εξαίρεσή του: ο κ. Στεφανάκης ήταν ο μόνος που ήθελε μία γνωμοδότηση της ΦΙΦA ώστε να μην τιναχτεί στον αέρα το πρωτάθλημα από την (διαφαινόμενη) αμφισβήτηση της όποιας τελικής απόφασης –μην ξεχνάτε ότι οι αθλητικοί δικαστές δεν είχαν ούτε καν μεταφρασμένο στα ελληνικά το Σύστημα Διεθνών Μεταγραφών με το οποίο έπρεπε να δικάσουν! Δυστυχώς οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι, αντί να σκεφτούν και να σεβαστούν την αξιοπιστία του θεσμού, ασχολήθηκαν αποκλειστικά με το αν ή όχι θα πάρει τους βαθμούς ο Ολυμπιακός –όμως ποτέ δεν ήταν μόνο αυτό το θέμα. Αν π.χ. η ΦΙΦA είχε γνωμοδοτήσει ότι η Καλαμαριά πρέπει να τιμωρηθεί με -6, δεν νομίζετε ότι θα ήταν διαφορετική η συμπεριφορά ομάδων όπως ο ΟΦΗ ή ο Ηρακλής, που στα ματς με τον ΠΑΟ, π.χ., έπαιξαν με το μαχαίρι στα δόντια γιατί κινδύνευαν, επειδή σερνόταν αυτή η εκκρεμότητα;

Επιμένω σε ό,τι έγραψα στις 23 Απριλίου: η Ελλάδα παραμένει η μοναδική χώρα που αντιμετώπισε μια τέτοια ιστορία όπως την αντιμετώπισε. Δυστυχώς...

Ντούκου

Θα σας πω όσο πιο απλά γίνεται πώς έχει το θέμα Κλέιτον:

• Ο Πηλαδάκης θέλει να πάρει πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ και πιστεύει ότι αυτά τα χρήματα θα τα δώσει μόνο ο Βγενόπουλος, αν μπει στον ΠΑΟ.

• Ο Κλέιτον κάτι μου λέει ότι θα προτιμούσε να ακολουθήσει τον Δώνη στην ΑΕΚ. Αν φύγει ο Ριβάλντο, θα βρει εύκολα θέση στην ενδεκάδα της.

• Ο Μπότος θέλει ο παίκτης να πάει στον Ολυμπιακό. Εχει πολύ καλή σχέση με τον Ιβιτς και πιστεύει ότι μπορεί να του είναι χρήσιμος προσεχώς και σε άλλες δουλειές.

• Η ρήτρα του παίκτη είναι περίπου 1,8 εκατ. ευρώ –τα δίνεις ντούκου την 1η Ιουλίου και τον παίρνεις. Δεν θα το κάνει κανένας. Προτιμούν και οι τρεις να πληρώσουν κάτι παραπάνω και να τον αποκτήσουν με δόσεις.