Γιατί ο Πανούτσος αθώωσε τους... Βαραβάδες;

Ανέκαθεν μου άρεσαν τα τραγούδια αναμονής. Κάποτε οι Doors δήλωναν ότι περιμένουν τον ήλιο. Στα πρώιμα 80ies οι Rolling Stones μας γνωστοποιούσαν ότι αναμένουν ένα φίλο. Κατόπιν οι αδελφοί Κατσιμίχα διακήρυξαν την απόφασή τους να περιμένουν άλλες μέρες. Ενίοτε, όμως, κανένα είδος μουσικής και καμία μορφή τέχνης δεν επαρκεί για να εκφράσει την εναγώνια αναμονή. Μπορείς μόνο να αναρωτηθείς κραυγάζοντας: «πότε επιτέλους θα αναστηθεί ο Πανούτσος που όλοι αγαπήσαμε, ο κέρβερος της τάξης;».

Πότε επιτέλους θα αναστηθεί το Αγ(ρ)ιο Πνεύμα του «Τρία Δέλτα» (Δεσμοφύλακα - Δημοσιογράφου - Δικαστή) Αντώνη, του ανθρώπου που μέχρι πρότινος διακήρυττε με στεντόρεια φωνή και φλεγόμενη πένα ότι πρέπει να φυλακίζονται ανηλεώς όσοι φίλαθλοι κρατούν καπνογόνο στο χέρι εντός του γηπέδου; Πού χάθηκε η «Φωνή της Τάξης»; Δέκα ημέρες πέρασαν από τη διάπραξη του ειδεχθούς εγκλήματος στο Καραϊσκάκη, αλλά ο Αντώνης ακόμη σιωπά. Η νομοταγής κοινωνία περίμενε μία ημέρα, τρεις, πέντε, αλλά ακόμη να συντελεστεί η ανάσταση του «Μεσσία» Αντώνη. Τι θα πει «τι έγινε στο Καραϊσκάκη»; Δύο ποδοσφαιριστές, ο Γκαλέτι και ο Νιούνιες, κράτησαν στο χέρι αναμμένα καπνογόνα. Φρίκη. Μα αντί να ανάψει ο Πανούτσος και να στείλει στο πυρ το εξώτερον τους δράστες και όσους ανέχθηκαν το κακούργημά τους, σιωπά. Αφήνει το ποίμνιό του δίχως πνευματική καθοδήγηση. Δράμα.

Τι θα είχε κάνει ο original Πανούτσος ορμώμενος από την αρχή πως όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο -εν προκειμένω τον νόμο Ορφανού; Μα θέλει και ερώτημα; Θα είχε αξιώσει την παραδειγματική τιμωρία των δύο ποδοσφαιριστών ζητώντας επιπροσθέτως να ληφθεί υπόψη ότι εκ της θέσεώς τους διαφθείρουν την ελληνική νεολαία. Θα είχε απαιτήσει να διαταχθεί η απέλασή τους, αφού προηγουμένως εκτίσουν την ποινή. Θα ανελάμβανε δημοσιογραφική έρευνα με θέμα: «Μήπως προδίδει ροπή προς την τρομοκρατία η επαίσχυντη πράξη των δύο παικτών; Κι αν προδίδει, δεν θα έπρεπε να διερευνηθούν τυχόν διασυνδέσεις τους με ένοπλες ομάδες της Λατινικής Αμερικής;». Το ερώτημα «πού το βρήκαν τόσο θάρρος-μήπως είναι Τουπαμάρος;» όφειλε να δεσπόζει στη σελίδα του Αντώνη εδώ και δέκα ημέρες. Αλλά, βλέπεις, η πασχαλινή φιλευσπλαχνία του «Τρία Δέλτα» έσωσε τους σύγχρονους Βαραβάδες.

Κάποτε ο Αντώνης είχε πει: «Δείξτε μου έναν άνθρωπο που φυλακίστηκε άδικα με τον νόμο Ορφανού κι εγώ θα μεταναστεύσω στην Ταϊλάνδη». Ομολογώ ότι δεν θέλω να τον δω, τον μπαγάσα, να φεύγει. Τον φαντάζομαι να δεινοπαθεί, πασχίζοντας να γράφει κείμενα για τη «SportDay» στο laptop, πάνω στον «κουνιοτράμπαλο» (όπως έλεγε η Μαλβίνα Κάραλη) ελέφαντα. Τη μεγάλη κουβέντα, όμως, εκείνος την εκστόμισε. Το ερώτημα είναι, βεβαίως, τι θα μπορούσε να θεωρήσει ο Πανούτσος άδικη φυλάκιση με τα δικά του κριτήρια. Λογική η απορία, αλλά και η απάντηση: αν μη τι άλλο, την ποινή φυλάκισης που άρθηκε στο εφετείο και της οποίας η έκτιση δεν θα είχε αρχίσει, εάν το σχετικό κωμικοτραγικό άρθρο του νόμου δεν είχε καταργήσει κι αυτήν ακόμη τη χορήγηση αναστολής μέχρι τη δευτεροβάθμια εκδίκαση.

Εχουμε και λέμε: οπαδός χάνει το τσαντάκι που περιέχει προσωπικά του αντικείμενα έξω από το γήπεδο της Ξάνθης. Πηγαίνει στο τοπικό τμήμα για να το παραλάβει. Εκεί όμως μετατρέπεται σε κατηγορούμενο, διότι κάποιοι Κλουζό θεωρούν ότι η απώλεια προσωπικού αντικειμένου συνιστά απόδειξη συμμετοχής σε... επεισόδια! Η ιλαροτραγωδία συνεχίζεται στο αυτόφωρο. Χωρίς κανένα επιβαρυντικό στοιχείο, ο άνθρωπος «τρώει κατακέφαλα» επτά μήνες και πρόστιμο 5.000 ευρώ. Εως ότου αθωωθεί, μένει 37 ημέρες στη φυλακή.

Λογικό, έτσι Αντωνάκη; Τι είναι στο κάτω κάτω 37 ημέρες από τη ζωή ενός ανθρώπου; Ενας ιερέας στην Ταϊλάνδη μπορεί να διαλογίζεται ασταμάτητα, απομονωμένος άλλες τόσες, έτσι δεν είναι; Ε, ρε, ελέφαντας και laptop που σου χρειάζονται, Αντωνάκη...