Ισοπαλία και μικρή παράταση

Η ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό ήταν το χειρότερο αποτέλεσμα για τον Αρη. Κι αυτό γιατί, όπως είχε καθορίσει έως ένα βαθμό ο Μπάγεβιτς προ του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, εφόσον ερχόταν η νίκη στην πρεμιέρα των πλέι οφ, δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις για να ελπίζεις στο… σχεδόν αδύνατο. Δηλαδή στη μεγάλη ανατροπή. Αλλά ακόμα κι αν δεν θελήσουμε να φανούμε υπερβολικοί, ας μιλήσουμε για μια σύντομη πορεία που θα προσδώσει μερικούς πόντους στην ήδη επιτυχημένη παρουσία του Αρη. Ξεκινάς με νίκη και τρεις βαθμούς επί του Παναθηναϊκού και υποτίθεται ότι γίνεται ένα βήμα εμπρός, ώστε να ενισχύσεις το ενδιαφέρον της συμμετοχής στα πλέι οφ.

Λόγω της… εγχώριας ιδιάζουσας κατάστασης στη βαθμολογία (η μεγάλη απόσταση με τις τρεις πρώτες ομάδες) οι προσπάθειες για να προσεγγίσεις τη θέση που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Ωστόσο, δεν είναι κακό να... ονειρεύεσαι, ακόμα κι αν βρίσκεσαι πέντε ή οκτώ βαθμούς πίσω, εφόσον ζητήσεις και εισπράξεις κάτι περισσότερο από την πρεμιέρα: τους τρεις πόντους της νίκης κι όχι την «ερμαφρόδιτη» ισοπαλία που ήταν προϊόν μιας ακόμα κακής διαιτησίας ή μιας απροσεξίας. Μιας διαιτησίας που καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα ή μιας στιγμής, όπως πολλές άλλες, που κόβει βαθμούς.

Η ουσία είναι ότι μετά το 1-1 με τον ΠΑΟ το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να ξεχειλώσεις τον αρχικό σχεδιασμό, αυτόν που ξεκινούσε από τη νίκη ή την ήττα με τους «πράσινους» κι όχι από την ισοπαλία. Η νίκη θα γινόταν αιτία για να εντείνει την προσπάθεια για μια καλύτερη θέση στη γενική κατάταξη (τουλάχιστον) και η ήττα θα σήμανε μια σειρά πέντε αναμετρήσεων που θα κυλούσε σε ρυθμό προετοιμασίας, με κατεύθυνση τον τελικό του Κυπέλλου.

Τώρα με την ισοπαλία δίνεται μια παράταση και ο Αρης επιμένει, ή τουλάχιστον δείχνει να επιμένει, για να αποσπάσει το καλύτερο μέσα από την επόμενη αγωνιστική, όταν στις 30 του μήνα θα αντιμετωπίσει τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη.