Live your myth in Greece

ΗΕλλάδα είναι μια υπέροχη χώρα, με ήλιο που κάνει το καθήκον του 10 μήνες τον χρόνο, πανέμορφα νησιά, ωραίες παραλίες και πεντανόστιμα φαγητά. Περίπου πάνω σ’ αυτά έχει στηριχτεί και η καμπάνια του «Live your myth in Greece», που είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική, σε αντίθεση φερ' ειπείν με αυτή των FYROM-ιανών, που έχουν στα προσπέκτους τους τις παραλίες της Χαλκιδικής, με την ίδια άνεση που κάποτε τα αντίστοιχα τουρκικά καλούσαν τους τουρίστες με φωτογραφίες του ναού της Αρτέμιδος στην Εφεσσο. Η Ελλάδα έχει επίσης φιλόξενους και πρόσχαρους ανθρώπους, εκτός από την περίπτωση που τους... πατήσεις τον κάλο. Τότε ξεχνάνε και ποιος είσαι και από πού έχεις έρθει και πόσα έχεις φέρει για να ξοδέψεις εδώ και τι εικόνες και εντυπώσεις θα πάρεις μαζί σου σπίτι, διότι ο «ευχαριστημένος πελάτης» είναι η καλύτερη διαφήμιση του πετυχημένου «μαγαζιού».

Ο Ριβάλντο είναι μια περίπτωση απ’ αυτές που λέμε «καλός τουρισμός», όχι σακίδιο και φθηνές μπύρες στο Φαληράκι. Μπορεί να μην ήρθε για να αφήσει λεφτά αλλά για να σηκώσει, μόνο που με τον τρόπο του έδωσε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι μια πλούσια οικογένεια στην Ελούντα σε τρίμηνες διακοπές υπερπολυτελείας: την αύρα του, το βιογραφικό του, τις κούπες και τις ατομικές διακρίσεις, με κάποιον τρόπο και τις προηγούμενες ομάδες που είχε αγωνιστεί. Ετσι, ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα τρία χρόνια ήταν «ο Ολυμπιακός του Ριβάλντο» κι όχι «ο Ολυμπιακός του Ανατολάκη ή του Στολτίδη», άσχετα με το πόσες κούπες σήκωσαν οι δύο αυτοί και το πόσα πρόσφεραν. Και φέτος ήταν «η ΑΕΚ του Ριβάλντο» κι όχι αυτή του Λυμπερόπουλου ή του Παπασταθόπουλου. Οπως παλιά ήταν ο Ολυμπιακός του Καρεμπέ, του Τζιοβάνι ή του Ντέταρι, ο Παναθηναϊκός του Σόουζα ή του Ζάετς και η ΑΕΚ του Εστερχάζι ή του Γκαμάρα. Θέλουμε ή δεν θέλουμε, αυτούς ξέρουν στο εξωτερικό, αυτούς εμπιστεύονται, αυτούς θα πλησιάσουν τα ξένα ΜΜΕ για δηλώσεις στο αεροδρόμιο, από τα δικά τους ονόματα θα ξεκινήσουν το ρεπορτάζ.

Ο «Ρίμπο» επέλεξε να πάρει τα (ποδοσφαιρικά) βουνά και να στήσει το δικό του αντάρτικο, τον «ανένδοτο» αντίον του Σωκράτη Κόκκαλη. Κατ’ επέκταση και στους παλιούς του συμπαίκτες και τους παλιούς του «πιστούς». Δεν ήξερε ή δεν υπολόγισε πως, όταν τα βάζεις με τον Κόκκαλη, στην ουσία τα βάζεις με οτιδήποτε κόκκινο στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των πασχαλινών αυγών και των κόκκινων φαναριών στις διασταυρώσεις. Μεγάλο παιδί είναι όμως, είχε τους λόγους του, έκανε ό,τι έκανε και τώρα υφίσταται τις συνέπειες αυτών που είπε, απ’ αυτούς στους οποίους αναφέρθηκε. Οταν απαξιώνεις τους παλιούς σου συμπαίκτες, είναι λογικό κι επόμενο να προκαλέσεις τις αντιδράσεις τους. Οταν... αφήνεις μελάνι για τα τρία προηγούμενα «ερυθρόλευκα» πρωταθλήματα, χωρίς ίχνος της παραμικρής απόδειξης, λογικό επίσης κι επόμενο να σε μισήσουν αυτοί που ζητωκραύγαζαν. Κι όταν τα βάζεις με τον Σωκράτη Κόκκαλη είναι αφέλεια να περιμένεις ότι θα περάσει στο «ντούκου». Το να σου ασκεί κριτική ο πρώην εργοδότης σου, ο οποίος προκλήθηκε από τις δηλώσεις σου, είναι θεμιτό. Το να μιλάει για σένα ο «Τζόλε» ή οποιοσδήποτε άλλος πρώην συμπαίκτης σου νιώθει ότι προσβλήθηκε από το «4» που σχημάτισες με τα δάχτυλά σου και τα μπλουζάκια σου, έχει λογική βάση. Το να σε κράζει ο κόσμος του Ολυμπιακού το σέβομαι απόλυτα - αν αφήσουμε έξω τα ακραία μπινελίκια. Το να βγαίνει όμως ο ανώνυμος συντάκτης της ΕΠΟ και να λέει «για την ποδοσφαιρική ιστορία του Ριβάλντο, την οποία ο ίδιος καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να απαξιώσει», είναι πέρα για πέρα ελληνικό και βαθιά γραφικό. Εως και επικίνδυνο. Ποιος είναι ο συντάκτης που κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του και το παίζει τζάμπα μάγκας; Εχει ονοματεπώνυμο; Αν έχει και λέγεται π.χ. Γκαγκάτσης, Χατζηπαναγιωτοκωστάκης ή Πιτσικολίνος, ας υπογράψει αυτά που λέει. Για να μπορούμε να βάλουμε στη ζυγαριά τα δύο ονόματα και να κάνουμε τη σούμα. Ο δημοσιογράφος, ο Χ ή ο Ψ, που κάνει κριτική σε έναν παίκτη, τον Πάντο ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο, μπορεί να είναι εμπαθής, άσχετος ή ξιπασμένος. Τουλάχιστον όμως υπογράφει και τεκμηριώνει τα γραφόμενά του. Ή συμφωνείς μαζί του και τον παραδέχεσαι ή του ρίχνεις δύο φάσκελα και δεν του ξαναδίνεις σημασία. Τόσο απλά.