Δεν το πήρε ο καλύτερος

«Aυτό που ενδιαφέρει εμάς είναι η ομάδα μας να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Και αυτό δεν το έχουμε καταφέρει. Δεν έχουμε δώσει φέτος χαρά στον κόσμο. Ούτε οι ίδιοι έχουμε πάρει». Πριν από έναν ακριβώς μήνα ήταν τα λόγια που είχε πει στη συνέντευξη ο Ντέμης Νικολαΐδης. Είχε δίκιο. Για την ομάδα του αλλά και για τις άλλες ομάδες που διεκδίκησαν τον τίτλο. Το συμπέρασμα από την φετινή σεζόν είναι ότι έχει πιο ενδιαφέρον να βλέπεις τον αγώνα ανάμεσα σε τρεις μέτριους δρομείς παρά τον Καρλ Λιούις να ανταγωνίζεται δύο χελώνες.

Με την ένσταση της Καλαμαριάς, σύμφωνα με πληροφορίες, να απορρίπτεται σίγουρα στο CAS, το κύριο ερώτημα είναι αν η καλύτερη ομάδα κέρδισε το φετινό πρωτάθλημα. Νομίζω όχι. Ο Ολυμπιακός για να κατακτήσει το πρωτάθλημα χρειάστηκε να έχει περισσότερη τύχη από όση η ΑΕΚ. Για να πάρει το πρωτάθλημα ο Νικοπολίδης χρειάστηκε να πιάσει πέναλτι με την Ξάνθη, ο Μήτρογλου να βάλει το πόδι του στο τελευταίο λεπτό με τη Λάρισα και ακόμα και η περίπτωση της χρησιμοποίησης του Βάλνερ, σε ένα ματς που είχε χάσει μαρς, ήταν δώρο της τύχης. Αντίθετα, η ΑΕΚ ουσιαστικά έχασε το πρωτάθλημα με το γκολ του Τιάγκο στο ματς με τον Αρη, σε μια στιγμή που η ομάδα έπαιζε τόσο χάλια που κανένας δεν είχε δώσει μεγάλη σημασία. Οσο για τον Παναθηναϊκό, το πρόβλημα δεν ήταν η τύχη, αλλά η τέχνη. Πολλές ομάδες έχουν πάρει πρωτάθλημα κερδίζοντας κάποια ματς που έπαιζαν άσχημα, αλλά καμία παίζοντας καλά σε κάποια ματς. Το ενδιαφέρον, όμως, στοιχείο με τη λήξη του πρωταθλήματος είναι ότι και οι τρεις ομάδες της κορυφής τελειώνουν την κανονική σεζόν έχοντας στο γήπεδο και την κερκίδα την ίδια διάθεση με την οποία ξεκίνησαν.

Ακόμα και στο τελευταίο ματς ο Ολυμπιακός έδειξε το μεγάλο πρόβλημα που τον ταλαιπώρησε για εννέα μήνες. Η ομάδα μπορεί να παίζει 60 λεπτά ποδόσφαιρο. Max. Με ακρίβεια χρονομέτρου ο Ολυμπιακός μπορεί να παίζει καλή μπάλα για μισή ώρα στο πρώτο ημίχρονο και για ένα τέταρτο στο δεύτερο. Οπως και στο ματς με την Ξάνθη, και με τον Ηρακλή, σε ένα ματς που ουσιαστικά είχε τελειώσει, τα βασικά χαφ του Ολυμπιακού περπατούσαν στο τέλος του αγώνα, αφήνοντας τη δυνατότητα στον Μάρκες, τον Ααρόν και τον Γιάντση να πιέζουν την άμυνα. Νομίζω ότι το μυστήριο της άθλιας φυσικής κατάστασης των παικτών του Ολυμπιακού θα μείνει άλυτο. Πάντως, η ηλικία δεν είναι η απάντηση. Με Δέλλα, Γεωργέα, Ριβάλντο, Ζήκο και Λυπερόπουλο έπαιζε η ΑΕΚ. Παίκτες που έχουν καβαλήσει τα 30. Η ομάδα όμως στο τέλος της σεζόν ήταν πολύ πιο φρέσκια από αυτή του Ολυμπιακού.

Στην ίδια συνέντευξη Τύπου ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε πει: «Καταλαβαίνω ότι του χρόνου δεν θα έχουμε πολλά διαρκείας. Εχει απογοητευτεί ο κόσμος. Θέλουμε να φτιάξουμε μια ομάδα που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και θα τον ξαναφέρει στο γήπεδο». Μετά και το χθεσινό ματς νομίζω ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Κάτι η ελληνοποίηση της ενδεκάδας από τον Κωστένογλου, κάτι η ανάγκη να φανεί η πίστη στην ομάδα και η αποδοκιμασία στο ότι το πρωτάθλημα το κερδίζει ο Ολυμπιακός με ένσταση, το ΟΑΚΑ είχε τα περισσότερα εισιτήρια από την αρχή της σεζόν. Μια πολύτιμη καβάντζα για την επόμενη, φτάνει η διοίκηση της ΑΕΚ να μην ξεχάσει τα λάθη που είχε κάνει και πώς τα διόρθωσε. Ιδιαίτερα στην ΑΕΚ, τον κόσμο στο γήπεδο φέρνουν αγαπησιάρικες ενδεκάδες από παίκτες που φέρονται ως ΑΕΚτζήδες και όχι συνονθυλεύματα μισθοφόρων υπό τις οδηγίες κακότροπων δασκάλων που δείχνουν ότι κάνουν χάρη που κάθονται στον πάγκο της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα που τελειώνει τη σεζόν χωρίς κέρδος. Οι νεαροί του παίκτες αδρανοποιήθηκαν. Στα 100 χρόνια από την ίδρυσή του οι διαδηλώσεις εναντίον της διοίκησης ήταν πιο ζωντανές από την κερκίδα. Παίκτες-αποκάλυψη δεν υπήρξαν και αξιόπιστος προπονητής για την επόμενη σεζόν δεν βρέθηκε. Με την ανοχή των οπαδών εξαντλημένη, η διοίκηση του Παναθηναϊκού πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Μια καλή αρχή θα είναι με τους στίχους του Ορφέα Περίδη: «Ολα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς». Λίγη περισσότερη αγάπη από τη διοίκηση στους παίκτες και τους οπαδούς μπορεί να κάνει θαύματα...