Η επιστροφή «του Ακατέβατου»

Θέλω να εξομολογηθώ σε σένα, πριν το κάνω στη Δρούζα, το δράμα που βιώνω, πιστέ μου αναγνώστη. Ο κόσμος καταρρέει, μπροστά στα μάτια μου, όπως η Ξάνθη μετά το 3-2 με τον Παναθηναϊκό. Αιτία είναι ένας άνθρωπος που αγάπησα και με αγάπησε, όπως ο εκ Παρισίων χωριανός μας, ο Σαρκοζί, την Κάρλα Μπρούνι. Αναφέρομαι στον Γιώργο Κοσμά.

Γράφει ο καλός μου Γιώργος στην «Εξέδρα» για τον νέο προπονητή της ΑΕΚ: «Η σημαντική πορεία που έχει ήδη προλάβει να διαγράψει, ο υψηλός βαθμός επαγγελματικής κατάρτισης που διαθέτει, το μεράκι του για τη δουλειά, το επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο που αποδίδουν οι ομάδες του, ο σεβασμός του απέναντι και στο τελευταίο ευρώ που δαπανά το κλαμπ για μεταγραφές, η αξιοποίηση του ρόστερ στο 101%, η βελτίωση των ποδοσφαιριστών που περνούν απ' τα χέρια του, η εξαιρετική επικοινωνία του με τους παίκτες και οι μεγάλες φιλοδοξίες του είναι ορισμένες από τις αρετές του».

Ο θείος Αμάραντος ξεκίνησε ήδη να σέρνει τον χορό, την ώρα που ο γράφων (sic), ο Καραλής και ο Πασχάλης Τσαρούχας τον ραίναμε με γαρύφαλλα και φωτογραφίες του Αλέξη, του μεταφραστή του Φερέρ. Και οι πέντε (πικάρω τον Γιάννη, για να συνεχίσει τη δίαιτα) πιστέψαμε το ίδιο πράγμα: ότι ο εικονιζόμενος «Δον Λορένσο» Σέρα Φερέρ επιστρέφει...

Ειλικρινά το λέω. Διαβάζοντας όλα αυτά τα προσόντα του νέου προπονητή πίστεψα ότι επιστρέφει ο άνθρωπος που ήρθε ως ο κορυφαίος τεχνικός που έχει δουλέψει στην Ελλάδα τα είκοσι τελευταία χρόνια και παραλίγο να γονατίσει την ΑΕΚ με τις οικονομικές απαιτήσεις του για αποζημίωση φεύγοντας. Πίστεψα ότι επιστρέφει -για να θυμούνται οι στενοί φίλοι και να νοσταλγεί το «Derby»- ο «Ακατέβατος».

Ευτυχώς που διάβαζα την εφημερίδα με τον Καραλή και κάπου στα ψιλά ο Γιάννης είδε γραμμένο το όνομα του Δώνη. Οχι, ρε γαμώτο. Ή ο «σκληρός» Γιώργος κάνει copy paste το ίδιο κείμενο κάθε φορά που η ΑΕΚ παίρνει καινούργιο προπονητή ή εγώ παρουσιάζω συμπτώματα Επίτιμου: Ξεχνώ, ο γκαντέμης...

Κι όμως, θα ορκιζόμουν ότι ο Ζορζ έχει γράψει το ίδιο ακριβώς κείμενο για τον γλυκό Ισπανό μυστακοφόρο, τον οποίο οι οπαδοί της Μπέτις λατρεύουν όσο η Ντόρα τον Κωστάκη, όταν αυτός ήρθε στην ΑΕΚ...

Ενα μόνο παρακαλάω: ελπίζω πραγματικά να μη διαβάσω ότι ο Δώνης είναι ο κορυφαίος Ελληνας προπονητής που έχει δουλέψει στην ΑΕΚ τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά κάθε καλός λάτρης των επιλογών της διοίκησης της ΑΕΚ, ακόμα κι αν είναι σκληρός και ακριβοδίκαιος στις κρίσεις του, όπως ο Γιώργος, οφείλει να βρίσκει νέους χαρακτηρισμούς για να μη βαριόμαστε…

Ηταν τέτοιο το σοκ, που μόνο μια γερή δόση CAS θα μπορούσε να με φέρει στα ίσα μου. Ως άλλος Μανώλης Καψής, πρέπει να ομολογήσω, λατρεμένε αναγνώστη, ότι δεν μπορώ να καταλάβω, ούτε να βγάλω άκρη. Στο «Φως» το θέμα του CAS έφερε «Πολλά χαμόγελα στον Ολυμπιακό». Τόσα πολλά μάλιστα που θέλησαν να μας κάνουν και μας να χαμογελάσουμε λίγο, εξ ου και το «Στην Αθήνα ο Λίπι. Βλέπει μεθαύριο το Ολυμπιακός-Ηρακλής».

(Ελπίζω, αν όντως έρθει ο Λίπι, να τον περάσουν από εξετάσεις. Για Αλτσχάιμερ…)

Απ’ την άλλη, στη «Νέα Ωρα» και στο «Score» είναι τέτοια η ομοψυχία που κυκλοφορούν με τον ίδιο τίτλο:
«CASτούκι». Αν πάντως το θέμα στραβώσει στη Λωζάννη, θα πρότεινα οι δύο εφημερίδες να αντιμετωπίσουν και πάλι από κοινού την ήττα, προβάλλοντας αυτή τη φορά τον τίτλο «Ντέμη, CASαμε»...

Καταγγέλλω τη «SportDay» για τον ανθελληνικό τίτλο της: «Γίναμε ρεζίλι. Γελάνε στο CAS με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τους εκπροσώπους του». Προτείνω στον Γκαγκάτση να ανεβάσει στο σάιτ της ΕΠΟ μια ανακοίνωση που θα αποκαθιστά την αλήθεια: «Γίνανε ρεζίλι. Γελάμε στην ΕΠΟ με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και τους δικαστές του».

Βασίλη μου, επειδή είσαι κουρασμένος απ’ τον νυν υπέρ Τάσων Πάντων αγών και δεν θέλω να κάψεις καμιά φλάντζα, γράφω εγώ την επιχειρηματολογία που θα χρησιμοποιήσεις για να δικαιολογήσεις την ανακοίνωση:

- Το CAS είναι αναρμόδιο να αποφανθεί απ’ τη στιγμή που η τριμελής επιτροπή των δικαστών δεν αποτελείται από τέσσερα μέλη, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Ο Βαμβακούλας ήδη κατέθεσε ένσταση.

- Με ειρωνικό χαμόγελο διαπιστώσαμε την ένδεια παιδείας των δικαστών. Οι κουτόφραγκοι δεν ήξεραν δεύτερη γλώσσα πλην των αγγλικών.

- Με αμηχανία πληροφορηθήκαμε ότι είχαν την απαίτηση να υπάρχει στην Ελλάδα δικαιοδοτικό όργανο για αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων. Για την ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ μας πέρασαν;

- Απορήσαμε όταν χωρίς ίχνος ντροπής ρώτησαν τους εκπροσώπους ΠΑΟ και ΑΕΚ γιατί δέχτηκαν άλλες αποφάσεις της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής και αμφισβητούν τη συγκεκριμένη. Ετσι θέλουμε, ρε. Δικάστε να τελειώνουμε και μας έχει κόψει μια λόρδα άλλο πράμα τόσες ώρες. Κουβέντα θα ανοίξουμε;

- Ειρωνεύονταν το ελληνικό ταμπεραμέντο. Είχαν την απαίτηση οι εκπρόσωποι των δύο πλευρών να είναι με το σεις και με το σας. Μπα; Ναι, τι κρίμα που δεν είμαστε σαν και του λόγου σας, που παρακολουθείτε ματς και όταν η ομάδα σας χάνει ευκαιρία, αντί να ρίξετε κάνα μπινελίκι να το ευχαριστηθεί η ψυχή σας, μου αρχίζετε τα «ουάου» και τα «οου». Αλλά πού να καταλάβετε εσείς από ελληνικό αίμα που βράζει, κρυόκωλοι!

Τέλος, απορώ γιατί οι δικαστές ρωτούσαν (μου λένε) γιατί ο εκπρόσωπος της ΕΠΟ, κ. Θόδωρος Κουρίδης, πήγε στην αίθουσα κουβαλώντας τη βαλίτσα του –το λέω σοβαρά! Τι θέλατε να κάνει, ρε; Ηθελε να γυρίσει στην Ελλάδα γρήγορα για να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού...

Επειδή είναι της μόδας τώρα με το Euro σε κάθε πούλμαν ομάδας να αναγράφεται ένα σύνθημα, προτείνω σ’ αυτό της ελληνικής αποστολής, που διαφημίζει τη χώρα μας στη Λωζάννη, να μπει το ακόλουθο: «Οταν "η Μάλα" της Αννας Βίσση συνάντησε το CAS».

Θα ήταν και αληθινό και trendy...