Το κρυφτούλι από τη δικαιοσύνη

Την περασμένη εβδομάδα υπήρξε μυστική αλληλογραφία μεταξύ της Σούπερ Λίγκας και της ΕΠΟ για το ίδιο θέμα. Η Λίγκα ζητούσε από την ομοσπονδία να την ενημερώσει για το τι πρέπει να κάνει, διότι η όλη ιστορία είναι πρωτόγνωρη: πουθενά στην Ευρώπη δεν έχει κριθεί πρωτάθλημα με δικαστική απόφαση, και μάλιστα απόφαση διεθνούς δικαστηρίου. Το παράδοξο στην περίπτωση είναι ο μυστικός χαρακτήρας της αλληλογραφίας: εδώ και μέρες οι εμπλεκόμενοι στη διαδικασία, η Λίγκα και η ΕΠΟ, κινούνται σαν να πρόκειται για υπόθεση που μπορεί να κριθεί παρασκηνιακά, με συναλλαγή ή συμβιβασμό. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο: η Καλαμαριά προσέφυγε στο ελβετικό δικαστήριο, διότι πιστεύει ότι η απόφαση της ΕΠΟ την αδικεί, ο Ολυμπιακός προσπαθεί να μην εκδοθεί κάποια απόφαση μέχρι την 21η Απριλίου, γεγονός που θα έχει αποτέλεσμα την επικύρωση της βαθμολογίας, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ πιέζουν για να βγει η απόφαση γρήγορα, γιατί αυτή σχετίζεται με τα δικά τους συμφέροντα, και η ΕΠΟ και η Λίγκα έπρεπε απλώς να εξηγήσουν τι προβλέπεται διαδικαστικά. Ολα αυτά έπρεπε να είναι καθάρια και ξάστερα, διότι αφορούν μια δικαστική εκκρεμότητα. Τη μυστικοπάθεια δεν την καταλαβαίνω.

Θεσμικοί

Ειδικά η στάση της ΕΠΟ και της Σούπερ Λίγκας θα έπρεπε να είναι τέτοια, ώστε να υποχρεωθεί νομικά το CAS (αλλά και οι αντίδικοι) και να μπει ένα τέλος στην ιστορία γρήγορα. Η ΕΠΟ και η Σούπερ Λίγκα θα 'πρεπε να λειτουργούν με ένα μόνο γνώμονα: την προστασία του πρωταθλήματος. Η δευτεροβάθμια επιτροπή της ΕΠΟ άργησε να βγάλει την απόφαση και ο πρόεδρος της ομοσπονδίας βγήκε χθες και είπε ότι «η Καλαμαριά (λέει) είναι μαθηματικά υποβιβασμένη και δεν έχει έννομο συμφέρον». Πέραν της προφανούς σαχλαμάρας (η Καλαμαριά θα υποβιβαστεί μόνο αν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα και δεν υπάρχει κάποιος, ούτε καν ο Γκαγκάτσης, που να γνωρίζει πώς αυτό θα τελειώσει –κάνω λάθος;) μου δημιουργείται και η υποψία ότι τόσο καιρό δεν κάναμε ως ΕΠΟ άλλο, από το να ελπίζουμε ότι θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για να βγάλουμε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Η καλόπιστη ερώτηση είναι αν απλώς και μόνο ελπίζαμε.

Περιθώριο

Θα γίνει, λέει, σήμερα διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων. Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται είναι κάποιος να κάνει ασφαλιστικά μέτρα στη χαμένη ηθική μας και στην ξεφτιλισμένη έννοια της όποιας εντιμότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τι ασφαλιστικά μέτρα και μπούρδες; Η ερώτηση είναι πολύ απλή, την έχω κάνει εδώ και μέρες και περιμένω απάντηση: τι θέλει η ΕΠΟ; Ενα πρωτάθλημα που να τελειώσει με μια εκκρεμότητα που θα βασανίζει για καιρό την αξιοπιστία του ή ένα πρωτάθλημα νομικά τουλάχιστον μη διάτρητο; Και τι θέλει ο Ολυμπιακός; Να κερδίσει το πρωτάθλημα για δεύτερη φορά στα χαρτιά; Αυτή δηλαδή είναι η μαγκιά του; Να εκδώσει μια απόφαση μια επιτροπή της ΕΠΟ υπέρ του και να μην υπάρχει περιθώριο αυτή να κριθεί από κάποιο άλλο όργανο; Δεν είναι κακό να το έχεις σαν θέση, αλλά πρέπει να έχεις το θάρρος να το πεις. Το κατάπτυστο κρυφτούλι από τη δικαιοσύνη δείχνει απλώς ότι κάτι φοβάσαι –πιθανότατα γιατί ούτε κι εσύ δεν εμπιστεύεσαι αυτούς που στις επιτροπές της ΕΠΟ σε δικαίωσαν. Αν ο Ολυμπιακός σέβονταν το πρωτάθλημα που κερδίζει, θα ζητούσε να μη γίνει καμία επικύρωση της βαθμολογίας πριν βγει μια τελική απόφαση και θα εξέδιδε ανακοίνωση κατά του Γκαγκάτση, που προδίκασε τον υποβιβασμό της Καλαμαριάς πετώντας ως μπαλάκι ψήγματα ενοχής. Μην ξεχνάμε ότι στη Λωζάννη συντάσσεται.

Τσαπατσουλιά

Αν στην Ελλάδα υπήρχε μια ομοσπονδία και αν η Σούπερ Λίγκα ήταν όντως συνεταιρισμός και όχι μια τσαπατσουλιά χωρίς την παραμικρή παρεμβατικότητα, τα δύο όργανα θα προσπαθούσαν πρώτον, να τελειώσει το πρωτάθλημα χωρίς σκιές, και δεύτερον, θα προβληματίζονταν για το πώς δεν θα ξαναπαρουσιαστεί στη διοργάνωση ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που σαφώς τραυματίζει το κύρος της. Γι' αυτό υπάρχουν τα όργανα και όχι για να σφυρίζουν κλέφτικα, όταν φτάνουν οι πραγματικές κρίσεις.

ΑΣΕΑΔ

Ξέρετε γιατί φτάσαμε στο CAS; Γιατί η ΕΠΟ, ακολουθώντας την καταστροφική για το ποδόσφαιρο πολιτική του νταραβεριτζίδικου αυτοδιοίκητου, έθεσε το ποδόσφαιρο εκτός της νομικής κάλυψης του ΑΣΕΑΔ. Το ΑΣΕΑΔ, ένα όργανο που αποτελείται αποκλειστικά από δικαστές, θα εξέδιδε μια απόφαση εγκαίρως –επειδή οι Ελληνες δικαστές γνωρίζουν τις ημερομηνίες και τις ανάγκες–, η οποία δεν θα μπορούσε να προσβληθεί στο διεθνές δικαστήριο. Αμφιβάλλω πολύ αν οι ποδοσφαιρικές εταιρείες θα κάνουν κάτι ώστε να ξαναμπεί το ποδόσφαιρο κάτω από την ομπρέλα της νομιμότητας. Η αμηχανία του Ολυμπιακού, η προχειρότητα της ΑΕΚ και η μυστικοπάθεια του Παναθηναϊκού (που είναι οι τρεις εμπλεκόμενοι στην ιστορία) δείχνουν ότι υπάρχει μια τεράστια αδυναμία κατανόησης του συμφέροντός τους, που θα πρεπε να είναι η καθαρότητα του πρωταθλήματος.

Ζητούμενο

Οσο για την απόφαση –πιστέψτε με– δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να καθαρίσει το ποδόσφαιρο από το κατάπτυστο νταραβέρι, να λειτουργήσουν οι θεσμοί και να φύγουν όσοι το έφτασαν στο σημερινό χάλι του. Εχετε ακούσει άλλο πρωτάθλημα στον κόσμο να κρίνεται σε διεθνές δικαστήριο; Εκεί καταλήξαμε: να γελάει ο κόσμος μαζί μας και μεις να νομίζουμε ότι είμαστε στο κέντρο του.

Ρομάριο

Επειδή υπάρχει και το αληθινό ποδόσφαιρο, μου γράφει ο φίλος Σταύρος Κρυμαλάκης:

«Σήμερα το πρωί άκουσα την είδηση της ημέρας: δηλαδή την οριστική αποχώρηση από τα γήπεδα σε ηλικία 42 ετών του Ρομάριο. Η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα του ονόματός του ήταν, αν θυμάμαι καλά, την περίοδο 1992-1993. Τότε ήμουν 12 χρονών παιδάκι και βρισκόμουν πάνω στην αρχική καψούρα για το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ και η ομάδα αντιμετώπιζε την PSV. Στον πρώτο αγώνα στην Αθήνα είχε κερδίσει 1-0 (Δημητριάδης) και ο Ρομάριο απουσίαζε! Λίγες μέρες πριν από τον επαναληπτικό διάβασα μια δήλωσή του ότι λόγω των γενεθλίων του, τη μέρα του αγώνα θα σκοράρει δύο φόρες. Το ένα γκολ θα το κάνει δώρο στον εαυτό του και το άλλο στους φιλάθλους της ολλανδικής ομάδας για την πρόκριση. Δεν υπήρξε συνεπής: σκόραρε τρεις φορές! Το συγκλονιστικό στην περίπτωση Ρομάριο είναι ότι παρ' ότι 1,65 μ. ύψος, το άλμα του και η τεχνική της κεφαλιάς του τον ανέδειξαν σε ολοκληρωμένο φορ περιοχής!

Αυτό όμως που θα μείνει αναλλοίωτο στις μνήμες όσων τον παρακολουθήσαν είναι η τεχνική του. Δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός ντριμπλαδόρος όσο ο συμπατριώτης του (Ρονάλντο), γιατί δεν είχε τα φυσικά προσόντα να τρέξει με την μπάλα σε μεγάλο μήκος του γηπέδου! Η ντρίμπλα του και το ξεμαρκάρισμά του με ή χωρίς αυτή περιοριζόταν στα 5 μέτρα μέσα-έξω από τη μεγάλη περιοχή, εκεί που δεν υπήρχε πολύς χώρος, λόγω συνωστισμού των αμυνομένων. Σε αυτό το στενό περιβάλλον ο αγαπημένος "ZoΡομάριο" των Βραζιλιάνων μεγαλούργησε, χρησιμοποιώντας λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις υψηλής ακριβείας!

Η αποκορύφωση της καριέρας του είναι το γκολ που πετυχαίνει στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ κόντρα στην Ολλανδία, όταν στη σχεδόν συρτή παράλληλη σέντρα του Μπεμπέτο από αριστερά στο ύψος του πέναλτι, σηκώνεται από το έδαφος πριν φτάσει η μπάλα και πάνω στην κίνηση προτάσσει το δεξί πόδι του για να τη βρει με το εξωτερικό τού ποδιού, κάνοντας το γκολ να μοιάζει τόσο απλό, μέχρι να δεις το ριπλέι και να καταλάβεις το μέγεθος της τεχνικής του. Ενώ όλοι οι ποδοσφαιριστές του πλανήτη βλέπανε και βλέπουν την μπάλα με τις δήθεν πραγματικές διαστάσεις της, εκείνος κλοτσούσε και τη σκιά της...

Ρομάριο, σε ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες»!

Μόνο αλήθειες

Συγκλονιστικές αλήθειες από τον Βασίλη Κοντοβαζαινίτη ενώ μιλούσε σε ραδιοφωνική εκπομπή του Κυργιάκου Θωμαΐδη:

«Θα δικαιωθεί ο Ολυμπιακός. Ποια Καλαμαριά τώρα; Δηλαδή αν πήγαινε στο CAS o Oλυμπιακός κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα δικαιωνόταν ποτέ ο Ολυμπιακός;».

«Και οι δικαστές του CAS μη νομίζετε ότι είναι τίποτα σοβαροί. Γενικά, για να στελεχώσεις αυτές τις επιτροπές πρέπει να είσαι στο νταραβέρι. Οσο πιο ψηλά πας, τόσο πιο πολύ νταραβέρι γίνεται. Αφού, λέει, συνεδριάζουν με ένα τηλέφωνο».

«Για την Ξάνθη ήταν καλό αυτό που έγινε με τον Ολυμπιακό. Ολη η Ελλάδα ασχολήθηκε με την ομάδα για μία Κυριακή. Η προβολή ήταν μεγάλη…».

(Πάει και το CAS, το ξεφτιλίσαμε…).