Ερχεται η ώρα του Τζόνι Κας

Διάβασα στο τηλεοπτικό περιοδικό του «Bήματος της Κυριακής» μια ιστορία σχεδόν δακρύβρεχτη. Η Ελένη Κόκκαλη πήγε με το ιδιωτικό τζετ του Σωκράτη στη Νέα Υόρκη να δει το διαμέρισμα που αγόρασε μια φίλη της στο νέο κτίριο του Πύργου του Τραμπ. Το δράμα της ιστορίας είναι ότι το τζετ του Κόκκαλη είναι, λέει, μικρότερο από αυτό του εφοπλιστή δρος Ιωάννη Κούστα, του οποίου το υπερσύγχρονο αεροπλάνο είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα.

Οχι, ρε γαμώτο! Αν είναι να πάθουν κάνα ζαβλαμά η κυρα-Λένη και οι κοσμικές φίλες της, επειγόντως να κάνει μια ένσταση στην ΕΠΟ ο Κόκκαλης, να βγάλει ο Γκαγκάτσης το δικό του πιο ωραίο….

Επί τη ευκαιρία, ξέρετε πώς καταλαβαίνει κανείς αν ένα αεροπλάνο είναι θηλυκό ή αρσενικό; Είναι απλό: το θηλυκό έχει καθυστέρηση…

Δεσμεύομαι σε σένα, φίλε αναγνώστη, ότι για να μείνω στο δραματικό κλίμα των ημερών, θα αυτομαστιγωθώ. Θα απαρνηθώ τον αγαπημένο μου Μιχάλη Χατζηγιάννη, ο οποίος πολύ με συγκίνησε την Τρίτη στον Λάκη και τη Γιάννα και πλέον θα ακούω μόνο τον «άνθρωπο με τα μαύρα». Δεν εννοώ τον Κάκο, ντοπαρισμένε αναγνώστη, ούτε τον Μάκη Ψωμιάδη ντυμένο Batman. Στον Τζόνι Κας αναφέρομαι, ο οποίος σήμερα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ…

Είναι φοβερό. Μέχρι να πάρει μια οριστική απόφαση το συνεπώνυμο του Τζόνι δικαστήριο της Λωζάννης, ο Κωστάκης, για να ξεμουδιάσει, προλαβαίνει να τραβήξει μια μεταρρύθμιση και στον χώρο της Υγείας. Ο νέος Νικήτας, ο Αβραμόπουλος, το περιμένει πώς και πώς...

Το κακό είναι ότι και ο Αδωνις Γεωργιάδης περιμένει πώς και πώς να γίνει «ο νέος Μεγαλέξανδρος» και άντε να του εξηγήσεις τώρα ότι η «Εξέδρα» μιλώντας για «CASus Belli» δεν εννοεί ότι μας την έπεσαν οι Σκοπιανοί…

Στον Ολυμπιακό, πάντως, το αυτί του Γκαγκάτση δεν ιδρώνει ακόμη. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει το «Φως»: «Καμία απολύτως ανησυχία σε ΕΠΟ και Ολυμπιακό για CAS». Μη με ρωτάς, λούτρινε αναγνώστη, γιατί ΕΠΟ και Ολυμπιακός ανησυχούν από κοινού, όπως οι αδερφοί Κατσάμπα. Αν έχεις τέτοιες φιλοσοφικές απορίες, πάρε στην Καραβάτου και ρώτα τον Παπανώτα που ξέρει καλύτερα από μένα για σχέσεις…

Το αυτό, με άλλα λόγια, πιο φωτισμένα, αναφέρει και ο «Πρωταθλητής»: «Ασ' τους να λένε. Δεν μασάμε. Δεν καταλαβαίνει ο Ολυμπιακός από "πρασινoκίτρινες" συμμαχίες. Την Κυριακή θα πάρει στο γήπεδο αυτό που του αξίζει και του ανήκει». Ας μην ανησυχεί ο Κύριος Πρόεδρος. Τον παραπέμπω στα σοφά λόγια του Θωμά λίγο πριν από το check in για Χαβάη, τα οποία και παραφράζω με λίγο από life style: «Η "πρασινοκίτρινη" συμμαχία είναι τόσο αληθινή όσο και τα γαλαζοπράσινα μάτια της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Στο πρώτο μπέναλτι (που λέει κι ο Βαρούχας…) θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος».

Και στην τελική, αν ο Γιάντσης την Κυριακή «έρθει - να - μας - τελειώσει - μόνο - αυτός - μπορεί» και δεν καταφέρουμε να πάρουμε στο γήπεδο αυτό που μας αξίζει και μας ανήκει (συμπάσχω, εξ ου και το α' πληθυντικό) ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει. Ο Ηρακλής ελέω Ραγκουέλ θα παίξει στο Καραϊσκάκη με φιλοσοφία Αλέφαντου: ενδεκάδα με δώδεκα παίχτες. Ο Ραγκουέλ, που είναι στη χειρότερη δύο Σεϊταρίδηδες, όσο μπιρμπιλωτά μάτια και αν έχει, αποκλείεται να πείσει τους αδέCASτους….

Τα μυστήρια, πιστέ μου αναγνώστη, με εξιτάρουν. Αυτός είναι και ο λόγος που παρακολουθώ ανελλιπώς και ανελεήτως την εκπομπή της Βίκυς Φλέσσα στη ΝΕΤ. Η εκπομπή τής απαστράπτουσας Βίκυς είναι σαν σταυρόλεξο. Για να βρεις τις λύσεις, πρέπει να ανατρέξεις την επόμενη μέρα στην Μπίλιω Τσουκαλά...

Μιλώντας για μυστήρια, συνειρμικά έρχεται στο μυαλό μου η «Πράσινη». Γράφει ο γλυκός μου Παναγιώτης: «Αφαντος, άδειος, αναίσθητος». Σε πρώτη ανάγνωση, νόμιζα ότι ο Κίμων Κουλούρης ως άλλος Στέλιος Γιαννακόπουλος έσπασε τη σιωπή του και έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα, για να πει τον πόνο του για τον Γιωργάκη. Η φωτογραφία του Τζίγκερ, η οποία θα ορκιζόμουν ότι τραβήχτηκε την ώρα που ο Γιάννης έκανε γιόγκα, γκρέμισε το όνειρό μου. Ο Παναγιώτης αναφερόταν σ‘ αυτόν…

Δανειζόμενος για λίγο το «Φτωχό μυαλό του Πανούτσου», φίλε αναγνώστη, συμπεραίνω ότι ο Παναγιώτης θα επιθυμούσε για ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού κάποιον που θα είχε τα εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Κάποιον που θα ήταν: «Φαντομάς, γεμάτος, ευαίσθητος». Τριάντα έξι εγκεφαλικά μου κύτταρα έπεσαν στη μάχη του να βρω ποιος θα μπορούσε να είναι ο «εκλεκτός».

Επειτα από πολλή σκέψη, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Παναγιώτης έναν άνθρωπο περιγράφει ξεκάθαρα: τον Γιάννη Γαλάτη. Συγκινούμαι πιο πολύ και από τον Πρέκα και μόνο που το σκέφτομαι. Αν ο Τζίγκερ την κάνει «Βγενό», ο Γαλάτης είναι η ιδανική λύση.

Σκέψου, αγαπημένε αναγνώστη, τα θετικά αυτής της κίνησης. Η άδεια Λεωφόρος θα γεμίσει εν μια αγωνιστική. Η Μύκονος θα μεταναστεύσει στο «Απόστολος Νικολαΐδης» προς τιμήν του Γαλάτη. Δεν θα υπάρχουν πλέον γκρίνια και διχόνοια στην κερκίδα. Οι φίλαθλοι θα σιγοντάρουν τον Γιάννη την ώρα που θα άδει «Καλημέρα, ασπρονήσι» σε κλίμα κατάνυξης και ομοψυχίας. Ποιος θα έχει διάθεση να βρίσει τον Πεσέιρο, όταν δίπλα του θα έχει δίμετρες καλλονές, τις οποίες ο γνωστός σχεδιαστής θα επιστρατεύσει για να κερδίσει «τη μάχη της κερκίδας»; Ο Ανδρέας Μικρούτσικος πάντως όχι...

Τελειώνω, καλέ μου αναγνώστη, με ένα γρίφο: Ελληνας Κροίσος με 10 γράμματα, πρόεδρος, κουμπάρος, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπος, με IQ που περιγράφεται ανάγλυφα στα 6 πρώτα γράμματα του επωνύμου του, ετοιμάζεται να λαμπρύνει με την παρουσία του μεγάλη ομάδα της Θεσσαλονίκης. Ποιος να 'ναι;