Το σκηνικό μιας «πράσινης» γιορτής

Το γιορτινό σκηνικό για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής του Παναθηναϊκού στέκει έτοιμο για χρήση εδώ και αρκετό καιρό. Δεν περιμέναμε τις γκέλες στους μαζεμένους «τελικούς» του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Το στήσιμό του είχε γίνει από νωρίς, από το ξεκίνημα κιόλας της περιόδου. Από τότε μπήκαν πολλές πινελιές, οι οποίες έδωσαν ακόμα πιο γιορτινό χαρακτήρα στο σκηνικό αυτό... Κάπου σε μια άκρη του διακρίνεται πλέον μετά βίας το μεγαλύτερο ψέμα της «πράσινης» πραγματικότητας: «ενιαίος και αδιαίρετος», κάποιος τόλμησε να γράψει...

Το σκηνικό αυτό προοριζόταν να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και να σκεπάσει τις όποιες διαφορές χωρίζουν τα διάφορα «πράσινα στρατόπεδα» για μία μόνο χρονιά. Η συγκυρία συμπλήρωσης ενός αιώνα ζωής έδινε στο ψέμα υπόσταση αλήθειας. Το σκηνικό πιθανότατα δεν θα χρησιμοποιηθεί. Ποιος άλλωστε έχει τη δύναμη να γιορτάσει; Τι να γιορτάσει ακριβώς;

Οι γιορτές και οι πανηγυρισμοί έδωσαν τη θέση τους στην γκρίνια, την αμφισβήτηση, τις συγκεντρώσεις. Ο Παναθηναϊκός μέσα στη χρονιά απέκτησε «κυβέρνηση», η οποία περνά βαθιά κρίση. Εδώ σταματούν τα κοινά με το ελληνικό κοινοβούλιο. Η αντιπολίτευση της ποδοσφαιρικής καθεστηκυίας τάξης παρουσιάζεται σαφώς δυνατότερη από την αντίστοιχη κοινοβουλευτική. Ο κόσμος βγαίνει στον δρόμο...

Το τι ζητάει είναι γνωστό: ο Γιάννης Βαρδινογιάννης αποτελεί γι' αυτούς πρόσωπο ανεπιθύμητο. Το πώς το ζητεί είναι αντικείμενο συζήτησης. Γιατί το προσεχές συλλαλητήριο θα δώσει απάντηση στο πρόβλημα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού; Ποιος πείθεται από την πρόβλεψη ότι η πίεση με αυτόν τον τρόπο θα έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα; Ποιος εγγυάται ότι στο συλλαλητήριο που θα γίνει αύριο το απόγευμα, δεν θα προκύψουν νέες πληγές για τον Παναθηναϊκόκαι όχι μόνο τον ποδοσφαιρικό;

Ποιος έχει την ευθύνη περιφρούρησης του συλλαλητηρίου; Η ερώτηση γίνεται γιατί συχνά συμβαίνει σε ειρηνικές διαδηλώσεις να παρεισφρέουν άτομα τα οποία βρίσκουν «γήπεδο» και «παίζουν μπάλα». Ποιος λοιπόν φέρει το φορτίο να κόψει την «μπάλα» σε αυτούς τους πιθανότατα λίγους, αλλά πάντως επικίνδυνους;

Πότε οι «πόλεμοι» ωφέλησαν κάποιον ακόμα και τον εκάστοτε νικητή; Κι αν τον ωφέλησαν, το όφελος ήταν προσωρινό και οι απώλειες πολλές. Ταιριάζει στην ιστορία του Παναθηναϊκού ένας τέτοιος «πόλεμος»; Η απάντηση είναι καταφατική, μόνο αν συνυπολογίσουμε ότι ο φετινός «γιορτινός» Παναθηναϊκός ψάχνει και βρίσκει τρόπους για να αυτοκαταστρέφεται.