Με το φτωχό μου το μυαλό

«Εδώ τελειώνει ο ουρανός και εδώ είναι ο δρόμος πιο μικρός», που θα τραγούδαγε και η Βάνου. Αυτή την Κυριακή τελειώνει το πρωτάθλημα και ακόμα και οι πιο ψαγμένοι δεν μπορούν να μαντέψουν το τέλος του. Τουλάχιστον εξωαγωνιστικά. Αγωνιστικά η κατάσταση είναι πιο καθαρή.

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν τα αραβικά άλογα συνέχιζαν να τρέχουν στον ιππόδρομο, ο «κεφαλάς» Αμπού Νταχρούζ ήταν θρύλος. Εφευγε σφεντόνα από το σταρτ, στα 500 μέτρα είχε αφήσει 50 μέτρα πίσω τον δεύτερο. Και στο χιλιόμετρο τον είχαν αφήσει 100 μέτρα πίσω όλοι. Από την αρχή της σεζόν στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός το παίζει Αμπού Νταχρούζ. Τριάντα λεπτά τρέξιμο στο πρώτο, 15 στο δεύτερο και στα υπόλοιπα προσευχές για να κρατήσει το μηδέν ο Αντωνάκης. Ο ωφέλιμος αγωνιστικός χρόνος του Ολυμπιακού μειωνόταν όσο κυλούσε η σεζόν. Αμφιβάλλω αν τώρα ο Ολυμπιακός έχει 30 λεπτά full speed στο 90λεπτο. Αντίθετα, έχει 30 λεπτά που είναι για λύπηση. Περνάει έτσι στην Ξάνθη; Πολύ δύσκολα...

Αντίθετα, η ΑΕΚ βλέπω να περνάει σε ένα ματς με μέτριο δείκτη δυσκολίας. Με τον Γ.Χ. Γεωργιάδη να δίνει το τελευταίο ματς του στην Τούμπα, με τον κουμπάρο του να δηλώνει ότι κόβει το ποδόσφαιρο λόγω Σάντος, με τον ΠΑΟΚ να παίζει το σύστημα Flokos, τον ΠΑΟΚ αδιάφορο και τον κόσμο να μη γουστάρει τον προπονητή, εύκολα το ματς από ποδοσφαιρικό μετατρέπεται σε λαϊκή επανάσταση. Εάν η ΑΕΚ σκοράρει πρώτη και το ματς περάσει το 60', έχω την εντύπωση ότι οι ΑΕΚτζήδες θα ακούν τα τρανζίστορ και οι παίκτες του ΠΑΟΚ θα ενδιαφέρονται για το τι λέει η κερκίδα.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, που οι παίκτες θα παίζουν το ματς και θα προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται με το συλλαλητήριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Με τον Αρη του Μπάγεβιτς αντίπαλο και μ' αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα στην ομάδα, για τον Παναθηναϊκό και η ισοπαλία καλή θα είναι…

Επειτα από όλα αυτά τα ηθικοπλαστικά και αγωνιστικά, το πιθανότερο κυνικό σενάριο είναι «διπλό» στην Ξάνθη, «διπλό» στη Θεσσαλονίκη και «Χ» στη Λεωφόρο. Στη Θεσσαλονίκη «διπλό» γιατί η ΑΕΚ είναι καλύτερη από τον ΠΑΟΚ, ο Ζαγοράκης και ο Σάντος δεν έχουν λόγο να μισούν την ΑΕΚ και ο κόσμος του ΠΑΟΚ κολακεύεται όταν καταλαβαίνει ότι μπορεί να «δώσει» αποτέλεσμα. Για βιβλιογραφία διαβάσετε τα δημοσιεύματα μετά το προπέρσινο ματς του ΠΑΟΚ με την Καλαμαριά, όταν είχε αποδοκιμαστεί ο Μίετσελ που είχε σκοράρει.

«Διπλό» στην Ξάνθη. Γιατί αν δεν σκοτώνεσαι να κερδίσεις το περσινό τελευταίο ματς με τον Ηρακλή, που καιγόταν για τους βαθμούς για να μείνει κατηγορία, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να σκοτωθείς για να στερήσεις το πρωτάθλημα από μία ομάδα με την οποία παραδοσιακά οι σχέσεις σου είναι φιλικές. Οχι ότι ο Πανόπουλος είναι Θωμάς, που το είχε ως αρχή να μην μπαίνει σφήνα στις κόντρες των μεγάλων, αλλά επειδή το ακριβότερο πράγμα που υπάρχει είναι να δημιουργείς τσάμπα εχθρότητες. Είμαι βέβαιος ότι κανείς δεν θα κατέβει στα αποδυτήρια της Ξάνθης για να πει «παιδιά, δεν το χτυπάμε», αλλά αμφιβάλλω αν κάποιος επίσης κατέβει για να πει «εκατό χιλιάρικα πριμ γιατί είναι το ματς της σεζόν». Ιδιαίτερα, όταν χάνοντας το ματς ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα δεν θα πηγαίνει στον Σωκράτη, αλλά στον Ντέμη που παραγοντικά και προσωπικά τον βλέπει ο Πανόπουλος και βγάζει μπιμπίκια. Στην Ξάνθη «διπλό», αλλά λιγότερο μπετόν από αυτό της Τούμπας.

Οσο για τον Παναθηναϊκό, υπάρχει μία περίπτωση freakonomics στο πιο εύκολο. Η σχέση της κατάρρευσης του Παναθηναϊκού με την επιστροφή του Εκι Γκονζάλες. Για τη συμπεριφορά που προκύπτει από ασθένεια, οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν τη λέξη «cranky», της οποίας πιθανόν η ρίζα να είναι το γερμανικό «krank», που σημαίνει άρρωστος. Ανεξάρτητα πάντως από τη ρίζα της λέξης, ο Εκι Γκονζάλες γύρισε στον Παναθηναϊκό καρακράνκης. Μέσα σε τέσσερις μήνες έχει τσακωθεί με περισσότερους παίκτες από όσους είχε τσακωθεί στα προηγούμενα χρόνια, με τσακωμό bonus των περί κοτών στο ματς με τον Πανιώνιο. Αν αφαιρέσεις τον Τζίγκερ, τον Βέλιτς και τον Πεσέιρο, που μια χαρά μοιάζει να τα πάνε, στον Παναθηναϊκό υπάρχει ένα ατελείωτο στράβωμα. Από το ποιος χτυπάει τα πέναλτι μέχρι το ποιος χτυπάει τα φάουλ. Μέχρι να τελειώσουν τα πλέι οφ, κάποιος θα έχει πλακωθεί με κάποιον για πλάγιο... Με τον Αρη και με τον Μπάγεβιτς στον πάγκο, αν ήμουνα Πεσέιρο μπορεί να μην το 'κοβα με «Χ», αλλά ούτε και θα με χάλαγε.

Λογικά λοιπόν αποτελέσματα των τριών πρώτων το 2-2-Χ. Πιο ροκ εκδοχή; «Διπλό» στην Ξάνθη, οι παίκτες της ΑΕΚ προηγούνται με ένα γκολ στην Τούμπα, είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν, αλλά κάποια σαρδέλα τούς το κολλάει και ισοφαρίζει, ενώ την ίδια στιγμή ο Λουκάς Βύντρα λύνει τον Γόρδιο Δεσμό της Λεωφόρου και ο Παναθηναϊκός κερδίζει 1-0. Ακολουθεί το CAS που δικαιώνει την Καλαμαριά και μετά το τζιγκερικοί της 4ης Διεθνούς, πλακώνονται στα «τι λένε τώρα αυτοί που έγραφαν όταν εμείς λέγαμε;». Αυτή η εκδοχή μπορεί να ονομαστεί και «σενάριο τσουλί».

Γιατί όσο πιθανό είναι να γίνει το Χ-2-1 με CAS και να το πάρει ο Παναθηναϊκός, τόσο πιθανόν είναι μια εταιρεία «που έχει τζίρο δισεκατομμυρίων και εξάγει το 70%», όπως η euspure, σύμφωνα με τον Δημητρακόπουλο να παραδέχεται ότι έστειλε απαγορευμένες ουσίες με mail μιας γραμματέως χωρίς εταιρικό τίτλο. Να το παραδέχεται χωρίς να συνεργαστεί με Ελληνα δικηγόρο για να υπερασπίσει τα συμφέροντά της που έχουν προφανώς βλαφθεί. Θα μου πείτε «τέτοια γίνονται…». Και όποιος τολμήσει να το πει, εγώ θα βάλω τον Βύντρα όχι μόνο να σημειώνει το νικητήριο γκολ, αλλά και με ανάποδο ψαλίδι.