Η γελοιοποίηση του σκανδάλου

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος κάθε σοβαρής υπόθεσης που αποκαλύπτεται στην Ελλάδα είναι η γελοιοποίηση από τη διάθεση να κολληθούν στην πρώτη «αντίστοιχα σκάνδαλα». Εχει γίνει άπειρες φορές. Πέφτει το Σινούκ και αμέσως οποιοδήποτε ελικόπτερο έχει χάσει τρία μέτρα γίνεται είδηση, με τους «επιβάτες να βλέπουν τον Χάρο με τα μάτια τους». Ερχεται ευρωπαϊκή ειδοποίηση να είμαστε προσεκτικοί με τη γρίπη των πουλερικών. Κάθε γριά που αρρώστησε η κότα της έχει εξασφαλισμένο το 15λεπτο της τηλεοπτικής διασημότητας. Πιάνουν την Εθνική ομάδα της άρσης βαρών ντοπαρισμένη. Ας αρχίσουν οι χοροί.

Πρώτον, με τον ταλαίπωρο πιτσιρικά του χάντμπολ που σε έλεγχο του ΕΣΚΑΝ πιάστηκε «ντοπαρισμένος» έχοντας κάνει χρήση ινδικής κάνναβης. Ευτυχώς που για να βρεις φούντα δεν χρειάζεται παρά να πας ένα ταξίδι στην Καλαμάτα, διαφορετικά θα είχαμε πάλι mail της Τσουλί που θα ζήταγε συγγνώμη, διότι ενώ ο πιτσιρικάς είχε ζητήσει Marlboro κάποιος απρόσεκτος Κινέζος του γέμισε το πακέτο μπάφους. Τώρα σε τι βοηθάει η φούντα στο χάντμπολ εκτός από το να παίρνεις φιλοσοφικά τις ήττες, κανείς δεν το εξήγησε. Διότι ελάχιστοι ή και κανένας από αυτούς που βγαίνουν στα κανάλια δεν μπορεί να καταλάβει πέντε βασικά πράγματα για την ντόπα. Γεγονός που αποδεικνύεται και από την καινούργια ιστορία. Την έφοδο του ΕΣΚΑΝ στου Ρέντη, όταν η ομάδα του Ολυμπιακού απουσίαζε από την προπόνηση.

Να δεχθούμε ότι και στο ποδόσφαιρο ντόπα υπάρχει. Αλλά πότε; Στην προετοιμασία. Οταν οι ποδοσφαιριστές πρέπει να ανταπεξέλθουν σε δύο προπονήσεις την ημέρα και να σχηματίσουν μυϊκή μάζα. Γι' αυτό και τα δύο-τρία σκάνδαλα ομαδικής ντόπας που έχουν σκάσει στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έγιναν σε περιόδους προετοιμασίας. Στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου υπάρχουν πράγματα που μπορεί να πάρει ο παίκτης για να αυξήσει την απόδοσή του σε κάποιον αγώνα, αλλά είναι πολύ συγκεκριμένα και εύκολα αναγνωρίσιμα. Εφεδρίνες, ερυθροποιητίνη και αν κάποιοι είναι πολύ παλιομοδίτες, αμφεταμίνες. Για να έχουν, όμως, τα συγκεκριμένα προϊόντα δράση, πρέπει να έχουν ληφθεί όσο το δυνατόν πιο κοντά στο ματς. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο. Οι παίκτες θα αποδώσουν στην προπόνηση και στον αγώνα θα σέρνονται. Elementary, my dear Watson…

Εάν κάποιος μπορεί να πει ποια μπορεί να ήταν η ουσία που είχαν πάρει οι παίκτες του Ολυμπιακού και θα ανιχνευόταν το μεσημέρι αλλά όχι το απόγευμα και θα τους βοηθούσε στο ματς με την Ξάνθη, να το μιλήσουμε σοβαρά. Εάν γίνει η εξέταση τώρα και βρεθούν παίκτες του Ολυμπιακού ντοπέ, δεν χρειάζεται να το κουβεντιάζουμε. Εχουμε σκάνδαλο. Αν όμως τα non show –που ακόμα και στους αυστηρούς κανονισμούς της WADA χρειάζονται τρία για να τιμωρηθείς– και οι μπάφοι γίνονται «σκάνδαλα ντόπινγκ», το σκάνδαλο του ντόπινγκ της Εθνικής άρσης βαρών τελείωσε. Το έχουμε ήδη γελοιοποιήσει.


Eυχαριστώ όσους έστειλαν μηνύματα για να με συγχαρούν για την αγορά του Panoutsomobile. Μία εβδομάδα μετά την παραλαβή του από το συνεργείο το RX-8 παραμένει ατρακάριστο. Μία κατάσταση που βοηθήθηκε από το γεγονός ότι το έχω βγάλει στον δρόμο δύο φορές. Ανεξαρτήτως του ότι το όχημα είναι τόσο άγριο που σπινάρει σβηστό και τα άγρια μουγκρητά του ξυπνούν τη γειτονιά. Αυτό το Σαββατοκύριακο ο «μαύρος εφιάλτης» θα κινηθεί στα ΒουΠού και το κέντρο της Αθήνας, ενώ υπάρχει η σκέψη για ένα πέρασμα από το Τουρκολίμανο με το ηχητικό σύστημα να παίζει full blast.

Το θέμα είναι τι θα παίζει. Γιατί η Ξάνθη μπορεί να παίξει με τον Ολυμπιακό το ματς, αλλά τα παιζόμετρα έχουν διαβαθμίσεις από το μηδέν έως τα κόκκινα. Προβλέψεις για το πόσο θα πατηθεί το γκάζι είναι αδύνατες. Βετεράνος νομικός εγκέφαλος της ομάδας έλεγε τις προάλλες ότι η σεζόν έχει τελειώσει για την Ξάνθη. Ομως αν πραγματικά έχει τελειώσει, γιατί να μη δοκιμαστούν νέοι παίκτες, αλλά να προφυλαχθούν οι βετεράνοι για το συγκεκριμένο ματς; Κάποιοι πονηροί λένε «επειδή οι βετεράνοι τα πιάνουνε καλύτερα αυτά τα ματς από τους πιτσιρικάδες». Από την άλλη, ο πιτσιρικάς έχει την ανοχή της κερκίδας, ενώ από τον βετεράνο ξέρει η κερκίδα τι μπορεί να περιμένει.

Από την πλευρά των οπαδών, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα, η νοοτροπία είναι «να το πάρουμε και πώς το πήραμε κανέναν δεν ενδιαφέρει». Νοοτροπία που όσο ισχύει για τους οπαδούς του Ολυμπιακού ισχύει και για τους οπαδούς της ΑΕΚ. Οσες φορές με έχουν ρωτήσει Ολυμπιακοί «τι θα γίνει στην Ξάνθη;», κάτι λιγότερες με έχουν ρωτήσει ΑΕΚτσήδες «πώς το βλέπεις το ματς στην Τούμπα;». Το «κάτι λιγότερες» οφείλεται απλώς στο ότι το ματς του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ έχει δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με το ματς της Ξάνθης.

Ποδοσφαιρικά, πάντως, όποιος πιστεύει στην ομάδα του δεν καταδέχεται ελεημοσύνες. Πάει και παίρνει το ματς μαρς και παρακαλάει να έχουν παίξει οι αντίπαλοι σκυλίσια και με την καλύτερη ομάδα τους. Εκτός του ότι οι «ομορφιές του ποδοσφαίρου» σε κυνηγάνε μια ζωή. Οχι μόνο του Ολυμπιακού σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη, αλλά και της ΑΕΚ, που με τη γιγαντομαχία εναντίον του Ηρακλή πριν από κάτι χρόνια λανσάρισε τον όρο.

Το ίδιο ισχύει και για τις διακρίσεις. Οσο και να θέλει να ψήσει τον ίδιο του τον εαυτό ο φίλαθλος, αλλιώς πανηγυρίζει το μετάλλιο που μια ομάδα ή ένας αθλητής το πήρε με το σπαθί του και αλλιώς αν το έχει πάρει με τα φάρμακα ή τη διαιτησία. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες είχαν βγει στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού από την Εθνική του μπάσκετ το 1987 και από την Εθνική του ποδοσφαίρου 17 χρόνια αργότερα. Μερικές χιλιάδες είχαν βρεθεί στους δρόμους και το Καλλιμάρμαρο για την υποδοχή των Ολυμπιονικών το 1996 από την Ατλάντα. Το 2004, όμως, δεν θυμάμαι άτομο εκτός από τους τσάτσους της Madame να πανηγυρίζουν τα μετάλλια των Ολυμπιακών της Αθήνας. Sorry, boys and girls, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Οπως και η αλήθεια είναι ότι they deasse themselves οι τηλεέτσι στα παράθυρα να φωνάζουν «μην αποκαθηλώνετε τα είδωλα», αλλά για να είσαι είδωλο καταλαβαίνω ότι κάποιος πρέπει να σε ειδωλεύει. Μέχρι σήμερα έχω δει σε παιδικά δωμάτια πόστερ μέχρι και του Γεωργέα, αλλά Ολυμπιονίκη ακόμα περιμένω να δω…

Επίσης, ο «Ολυμπιονίκης», για τον οποίο κατεβάζαμε ένα κομμάτι του τείχους της πόλης στην αρχαιότητα, έχει διαφορετική σημασία σήμερα. Αποδείκνυε τη σωματική ρώμη της νεολαίας της πόλης, που πλέον δεν χρειαζόταν τείχη για να υπερασπιστεί την ύπαρξή της. Εμείς, δηλαδή, όταν βγαίνει ο Ιωάννης Μελισσανίδης Ολυμπιονίκης τι πρέπει να κάνουμε; Να σπάσουμε την τζαμαρία σε ένα salon de coiffeur;

Να προστεθεί ότι το «έριχναν τα τείχη της πόλης» είχε συμβολικό χαρακτήρα. Δεν σημαίνει ότι τα κατεδάφιζαν, αλλά ότι συμβολικά έριχναν κάποιες πέτρες, όπως οι σημερινοί πολιτικοί, που όταν βάζουν τον θεμέλιο λίθο ενός έργου παίρνουν το μυστρί και χτυπάνε μια πέτρα και όχι την μπουλντόζα για επιχωμάτωση.

Ενα θέμα που μου θυμίζει την αξέχαστη σκηνή του Νικήτα Κακλαμάνη να στέκεται μπροστά στην μπουλντόζα και να φωνάζει στον οδηγό να ξεκινήσει τα έργα για το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Μια χαρά ξεκίνησαν τα έργα. Για το εμπορικό κέντρο του Βωβού. Οσο για το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όπως έγραφε η «SportDay», μένει κάποιες μικρολεπτομέρειες να συμφωνηθούν με τον Θανάση Γιαννακόπουλο για να ξεκινήσει. Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν είναι μεγαλολεπτομέρειες, διαφορετικά πρώτα θα κάνει η ΑΕΚ το γήπεδο στην Αμυγδαλέζα και μετά ο Παναθηναϊκός στον Βοτανικό.

Το ότι εν τω μεταξύ μέχρι να χτιστεί το γήπεδο ο Παναθηναϊκός θα αγωνίζεται στο ΟΑΚΑ μου φαίνεται λογικό. Μίλαγα τις προάλλες με έναν παλιό ποδοσφαιριστή, που μου έλεγε αυτό που όλοι όσοι έχουν παίξει στη Λεωφόρο λένε. Οτι το γήπεδο μπορεί να είναι κανονικών διαστάσεων, αλλά η μικρή απόσταση των πλάγιων γραμμών από την αρχή των κερκίδων υποσυνείδητα φοβίζει τους παίκτες. Γι' αυτό οι κούρσες στην πλάγια γραμμή της Λεωφόρου είναι σπάνιες και οι παίκτες φρενάρουν συντομότερα από τα άλλα γήπεδα όταν πηγαίνουν προς τη γραμμή του άουτ.


Eνα πρόβλημα που δεν προβλέπω να έχει ο Ολυμπιακός στην Ξάνθη. Διότι στη φυσική κατάσταση που είναι οι παίκτες του, όποιος στο πρώτο ημίχρονο φτάσει στη γραμμή του άουτ θα περιμένει το δεύτερο για να επιστρέψει. Στο πλαίσιο, λοιπόν, των εργοφυσιολογικών ανησυχιών των ημερών, μπορεί κάποιος από τον Ολυμπιακό να πει καθαρά σε τι οφείλονται οι άθλιες αιματολογικές ενδείξεις που βγήκαν τελευταία στη φόρα; Στην προετοιμασία; Στη φαρμακευτική υποστήριξη; Στην κακή ζωή των ποδοσφαιριστών; Στην ηλικία; Σε όλα τα ανωτέρω; Το ότι η φυσική κατάσταση των παικτών περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εξόργισε τον Σωκράτη Κόκκαλη είναι, πάντως, γεγονός.