Στη Λάρισα βγαίνει ο Αυγερινός, στην Κίνα αμινοξέα

Α, ωραία, «το γυρίσαμε στο τσάμικο» για τα καλά. Αφού λοιπόν αυτός ο χορός των αμίμητων «δικαιολογιών» για το ντοπάρισμα (ολόκληρης!) της Εθνικής ομάδας άρσης βαρών αρχίζει να χάνει κάθε μέτρο, ας επιτραπεί στον γράφοντα να σχολιάσει εμμέτρως. Να προτείνει στίχους για μια επιβεβλημένη ωδή: για το τσάμικο της Ομοσπονδίας Αρσης Βαρών. Νοείται και ως διευρυμένο ethnic, με μίξη ακουσμάτων από τη Σαγκάη έως τον θεσσαλικό κάμπο. Γιατί όχι; Θυμηθείτε απλώς κάτι: ψάχνοντας κάποτε τα whereabouts του Κεντέρη και της Θάνου, που αλλού υποτίθεται ότι ήσαν και αλλού βρίσκονταν, διαπιστώσαμε ότι οι κρητικές μαντινάδες συνάντησαν τα καψουροτράγουδα του Κατάρ και τα δημώδη άσματα της Πελοποννήσου τα Chicago Blues. Φύγαμε...

Στη Λάρισα βγαίνει ο Αυγερινός, στην Κίνα αμινοξέα / του 'φεξε του Κατσέλου μας, βρήκε τιμή ωραία.

Χρόνια, βλέπεις, το ψάχναμε εκείνο το OROTICO / που ήταν τόσο σπάνιο, μυστήριο, αλλιώτικο.

Και ρώτα εδώ, ρώτα εκεί, με τούτα και μ' εκείνα / το βρήκε ο Λαρισαίος μας -και πάμφθηνο- στην Κίνα.

«Φθηνό και σπάνιο γίνεται;», ρωτάς. Εδώ σε θέλω! / Γιατί ποιοι νόμοι αγοράς «τη βγαίνουν» στον Κατσέλο;

Να σου, λοιπόν, τα φέρνει εδώ και μας τα δίνει τσάμπα / γι’ αυτό και τιμολόγια μη ψάχνεις με τη λάμπα.

Εδώ τα αγνά αισθήματα έφθασαν στο απόγειο / κι εσύ, πεζέ, καχύποπτε, κολλάς στο τιμολόγιο;

Ω, ναι, μετάλλιο κέρδισε της δωρεάς το ήθος / που 'ναι ο Κατσέλος λεβεντιά κι ο Ιακώβου μύθος.

Μα ο διάβολος το πόδι του -μαύρη η ώρα- σπάει / και γίνεται ένας αχταρμάς, μάγκα μου, στη Σαγκάη.

Μας το 'γραψε και η Σου Λι, δεν είναι εικασίες / στις βιταμίνες όρμησαν οι άλλες οι ουσίες.

Χίλιες ουσίες άνθισαν -που θα 'λεγε κι ο Μάο- / τ' αμινοξέα έγιναν όπως στην Κρήτη ο ΠΑΟ.

Διαλύθηκαν και χάθηκαν, τι έγιναν δεν είδα / κι ήρθε εδώ μια άτιμη και ύπουλη παρτίδα.

Αυτό φταίει που έντεκα βουτήχτηκαν στην ντόπα / αν μας πιστεύεις πες το μας, αλλιώς αμέσως σώπα.

Σεβάσου, βρε, τουλάχιστον πως βγάζουμε ιστορίες / που 'χουν σασπένς, μυστήριο κι εξωτικές κυρίες.

Σκέψου πως δεν χρειάζεται καμιά κακή ουσία / για να 'χεις παραγωγική και φίνα φαντασία.

Κι αν τσακωτούς μας έκανε -τυχαίως- η WADA / της Χαλιμάς μετάλλιο θα πάρουμε. Αγάντα...