Η πρόκριση χάθηκε στο ΣΕΦ

Η αισιοδοξία ήταν μεγάλη. Και πήγαζε από την εμφάνιση και τη νίκη της προηγούμενης Τρίτης στο ίδιο ακριβώς γήπεδο. Στη Μόσχα πριν από εννιά μέρες ο Ολυμπιακός ήταν «μαγικός» και όχι αδικαιολόγητα γέννησε πολλές ελπίδες για το όνειρο με το επόμενο ματς να είναι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Οπου όνειρο η πρόκριση στο φάιναλ φορ. Η καρδιά, όμως, του πρωταθλητή δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ή μάλλον, επειδή η ΤΣΣΚΑ πρόπερσι και όχι πέρυσι κατέκτησε την Ευρωλίγκα, η καρδιά της μεγάλης ομάδας.

Ο Ολυμπιακός αποχαιρέτησε με απογοητευτικό τρόπο χθες την Ευρωλίγκα, χάνοντας, όμως, την πρόκριση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Απλώς ο αποκλεισμός του επικυρώθηκε χθες στη Μόσχα. Στο γήπεδό της η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη είχε μία πρώτη, τάξεως ευκαιρία να κάνει το 2-0 και να πάρει το «εισιτήριο» για τη Μαδρίτη. Ο προπονητής και οι παίκτες του, όμως, αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Και στο ΣΕΦ και χθες. Δικαιολογημένα. Ο Γιαννάκης πρώτη φορά στην καριέρα του κοουτσάρει σε τόσο υψηλό συλλογικό επίπεδο. Ποτέ του δεν είχε φθάσει σε τέτοιο προχωρημένο σημείο (πώς θα μπορούσε με το Μαρούσι ή τον Πανιώνιο;) και βέβαια άλλο Εθνική και άλλο σύλλογος, σε επίπεδο μάλιστα Ευρωλίγκας. Αλλά και πολλοί παίκτες του δεν είχαν ανάλογες εμπειρίες. Ο Κουιντέλ Γουντς πέρυσι βρισκόταν χαμένος στο θυγατρικό πρωτάθλημα του ΝΒΑ, το NBDL, στο οποίο μάλιστα έπαιξε μόλις επτά ματς. Σαν έτοιμος να κόψει το μπάσκετ. Οι μεγαλύτερες διακρίσεις του Λιν Γκριρ μέχρι σήμερα είναι τα Κύπελλα Ιταλίας και Πολωνίας. Ο Ρόντρικ Μπλάκνεϊ στα 32 του έπαιξε μόλις για δεύτερη φορά στην Ευρωλίγκα, ενώ ο Μίλος Τεόντοσιτς φέτος έκανε τα πρώτα βήματα, κάτι που ισχύει και για τον Γιώργο Πρίντεζη.

Βασιλόπουλος, Μπουρούσης και Τσακαλίδης έχουν παραστάσεις, αλλά δεν είναι οι παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Και σε όλα αυτά προσθέστε την τεράστια απουσία του Αρβιντας Μασιγιάουσκας (δεν βάζουμε τον Σχορτσιανίτη, μια και δεν έχει παίξει φέτος), ενός παίκτη που, αν έδινε το «παρών» και ήταν στα καλά του, θα μπορούσε να ισορροπήσει κάπως την κατάσταση.

Απέναντί του ο σε γενικές γραμμές άπειρος Ολυμπιακός είχε το κατεστημένο της ΤΣΣΚΑ. Κατεστημένο με την καλή έννοια, τη στιγμή που μιλάμε για μία ομάδα που θα βρεθεί για 6η κατά σειρά φορά σε φάιναλ φορ: με παίκτες που έχουν δώσει εκατοντάδες σημαντικά παιχνίδια (από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς) και με έναν προπονητή, τον Ετόρε Μεσίνα, που μαζί με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Πώς να έχει μεγάλη τύχη με αυτά τα δεδομένα η πειραϊκή ομάδα, η οποία τα έδωσε όλα με τους Ρώσους και μάλλον ξεπέρασε τις δυνατότητές της; Και όσο κι αν ακούγεται κάπως, η πορεία των «ερυθρολεύκων» στην Ευρωλίγκα είναι επιτυχημένη, αν αναλογιστούμε την αλλαγή προπονητή και με ποια δεδομένα πήρε στα χέρια του την ομάδα ο Γιαννάκης. Ο τελευταίος συνεχίζει να έχει πολύ δύσκολο έργο μπροστά του. Αλλωστε, και το έχουμε αναφέρει επανειλημμένως, δεν διαθέτει το πλέον επιθυμητό -γι’ αυτόν- ρόστερ, το οποίο σίγουρα θα αλλάξει αρκετά το καλοκαίρι που μας έρχεται. Ως τότε θα παλεύει για το καλύτερο και όπου καλύτερο μιλάμε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Εκεί, που λογικά θα υπάρχουν οι σημαντικές προσθήκες του «Μάτσας» και του «Σόφο».