Αλλοθι για νέα Pιζούπολη;

Ακούγοντας και διαβάζοντας προσεκτικά όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν από το βράδυ κιόλας της Κυριακής, για κάτι που ξεκίνησε ως η «μάχη της Κρήτης» και κατέληξε ένα περιποιημένο «ξεβράκωμα της Κρήτης», για κάποιους η αιτία της «τεσσάρας» δεν ήταν τόσο η ανεπάρκεια του προπονητή. Είναι τα περίεργα και ανεξήγητα πράγματα που συμβαίνουν στην ομάδα, οι παίκτες που πλακώνονται, η άμυνα που έχει φάει 9 γκολ από την Ξάνθη και μετά, ενώ μέχρι τότε είχε δεχθεί όλα κι όλα 8, τα «ηχηρά ονόματα» που θα αποχωρήσουν το καλοκαίρι λόγω ανύπαρκτης προσφοράς και προβληματικής συμπεριφοράς και άλλα τέτοια όμορφα. Για κάποιους βάζελους ο Τζίγκερ φταίει ακόμα και για την ονομασία της «Μακεδονίας». Εγώ λέω απλά ότι είναι καλύτερο να κριθεί για όσα λάθη έχει κάνει συνολικά μέσα στη χρονιά. Επειδή όμως δεν τον είδα να πατάει το πόδι του στο χορτάρι του Παγκρήτιου, να πνίγει κανένα σουτ ή να χάνει τετ α τετ, δυσκολεύομαι να τον δείξω με το δάχτυλο ως υπεύθυνο για το συνονθύλευμα με τις πράσινες φανέλες που έπαιξε το βράδυ της Κυριακής.

Δεν έχω κάτι προσωπικό με τον Πεσέιρο, τραβάω όμως μεγάλο ζόρι με τον προπονητή Πεσέιρο. Το «αναλαμβάνω την ευθύνη» που είπε μετά τον αγώνα είναι αντρίκειο και ειλικρινές, αλλά στην ουσία δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Με τι ψυχολογία και διάθεση να πάει η ομάδα στα πλέι οφ με τον Πεσέιρο στον πάγκο; Αν π.χ. περάσω με κόκκινο, τρακάρω ένα φουκαρά, του κάνω τ’ αμάξι ακορντεόν και του πω «αναλαμβάνω την ευθύνη», πρέπει και να πληρώσω τα κερατιάτικα. Να κάνω δήλωση στην ασφαλιστική. Οχι να του πω «κάνε μήνυση στο αυτοκίνητο, γιατί είναι ισπανικό, βλέπει κόκκινο και αφηνιάζει». Για την άμυνα που ξαφνικά άρχισε να μπάζει σαν σουρωτήρι και το αν συμβαίνουν περίεργα πράγματα στην ομάδα, μπορούν να γνωρίζουν τι φταίει δυο άνθρωποι: ο ένας είναι ο Πεσέιρο. Ο άλλος ο ντετέκτιβ Ουζούνης. Για να μη φτάσουμε στον δεύτερο, ας μας δώσει απαντήσεις ο πρώτος: τι ακριβώς γίνεται; Είναι αδιάφοροι; Δεν εκτελούν τις οδηγίες -αν υποθέσουμε ότι τους έχει δώσει κάποιες συγκεκριμένες; Ποια η θέση του στο νέο ξέσπασμα Γκονζάλες, που μανούριασε και με τον Γκαλίνοβιτς; Να τον πάρει στην αποστολή και να τον βάλει αλλαγή, ως επιβράβευση για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του; Τόσο μεγάλη ανάγκη έχει ο Παναθηναϊκός αυτόν τον Γκονζάλες; Η λέξη «πειθαρχία» έχει γίνει άγνωστη λέξη στα αποδυτήρια της Παιανίας, πιο... άγνωστη από τις λέξεις «ασκαρδαμυκτί» ή «φληναφήματα».

Φάκελος «αποχώρηση ηχηρών ονομάτων». Ξέρετε πολλά «ηχηρά ονόματα» στον Παναθηναϊκό; Εγώ κανένα. Ηχηρό όνομα στην Ελλάδα είναι ο Ριβάλντο. Ο Κοβάσεβιτς. Ο Κονσεϊσάο του ΠΑΟΚ, ο Αμορόζο, άντε και ο Ζουράφσκι. Ανθρωποι που τους ξέρουν κι έξω από τα σύνορά μας. Αν τα «ηχηρά ονόματα» του Παναθηναϊκού είναι οι παίκτες με τα μεγάλα συμβόλαια, ας μη χρησιμοποιούν το αμπαλάζ «ηχηρό όνομα». Αν κάποιος παραμυθιάζεται ότι τέτοιοι είναι ο Ποστίγκα, ο Ιβανσιτς και ο Μανούτσο, τους ενημερώνω ότι είναι ηχηροί μεν, δανεικοί δε. Και δεν θα τους... αποχωρήσουμε, θα αποχωρήσουν μόνοι τους. Πλέον, με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, δεν νομίζω ότι αρκεί να τα βρεις μαζί τους στα λεφτά. Πρέπει να τους δώσεις ένα όραμα, μια προοπτική. Πού να τα βρεις για να τους τα δώσεις;

Κλείνω με ένα ελαφρώς δυσοίωνο: αν «το φταίνε γι' όλα αυτά τα κωλόπαιδα οι παίκτες» είναι η ανεπίσημη ή ημιεπίσημη θέση της διοίκησης, ίσως είναι το τέλειο άλλοθι για την επανάληψη ενός μεγάλου εγκλήματος: τον νέο αφανισμό μιας ομάδας, μετά τη γενοκτονία της Ριζούπολης. Η σημερινή ομάδα μπορεί να μην έχει την ποιότητα της τότε ομάδας, αλλά μια ακόμα οριστική διάλυση, με 15 να φεύγουν και 15 νέους να έρχονται, αμφίβολης ποιότητας, αξίας και ήθους, είναι σαν να παίζεις 21, να έχεις 19 και να τραβάς από μια τράπουλα χωρίς δυάρια.