Υπόκλιση στον «νόμο του Γολιάθ»

Ο Ολυμπιακός νίκησε την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, επιτυγχάνοντας την απόλυτη υπέρβαση. Επαιξε σχεδόν τέλεια στην άμυνα για τα δεδομένα τέτοιου αγώνα, συνδύασε την οργάνωση με το ατομικό ταλέντο των παικτών του, είχε σχέδιο και το εφάρμοσε στην εντέλεια. Ο ίδιος Ολυμπιακός ηττήθηκε χθες από την ΤΣΣΚΑ, διότι είχε απέναντί του μια ομάδα φανερά ανώτερη. Για να ρίξει στο «καναβάτσο» ο μικρός τον μεγάλο, θα πρέπει να επιστρατεύσει πανουργία, τσαγανό, αντάρτικο πνεύμα. Εάν προσπαθήσει να τον κοιτάξει στα μάτια, είναι χαμένος από χέρι. Ο «Γολιάθ» είναι πολύ πιο ψηλός και δυνατός από τον «Δαβίδ».

Στη Μόσχα ο Ολυμπιακός βρήκε τρόπους να βγάλει από την «εξίσωση» τρεις παίκτες-κλειδιά: Παπαλουκά, Σισκάουσκας και Λάνγκντον. Ταυτόχρονα, είχε τον Βασιλόπουλο σε μεγάλη μέρα, μακριά από τα φάουλ και ιδανικά προσαρμοσμένο σ' ένα στυλ που του ταίριαζε απόλυτα. Τον δε Γκριρ αφιονισμένο σε ρόλο «μαύρου Σούπερμαν».

Ο Θοδωρής εμφανίστηκε χθες στο παλιό του σπίτι αποφασισμένος να πάρει το αίμα του πίσω. Το ασύγκριτο «passing game» της ΤΣΣΚΑ (18 ασίστ, μόλις 4 λάθη) άρχισε να λειτουργεί από τη στιγμή που πέρασε αυτός στον αγώνα. Τα πρώτα ελεύθερα σουτ έδωσαν στους άλλους τη χαμένη σιγουριά, την ίδια ώρα που ο Παναγιώτης Γιαννάκης ρίσκαρε με αδόκιμες πεντάδες και πολλούς εφεδρικούς (μετά το 27-15).

Το αμυντικό πλάνο του Ετορε Μεσίνα δούλεψε στην εντέλεια μετά το πρώτο δεκάλεπτο. Πόσες φορές βρήκε ανοιχτό «ορίζοντα» μπροστά του ο Λιν Γκριρ; Καμία. Ενα καλάθι με «ιδρώτα και αίμα» στην αρχή, ένα στο τέλος, ένα κάπου ενδιάμεσα, τελεία και παύλα. Με τον Βασιλόπουλο νικημένο από τα φάουλ και το άγχος, ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει τα δεύτερα «βιολιά» του σε ρόλους αταίριαστους. Δεν μπορούσε να αποσυντονίσει το ρωσικό κομπιούτερ. Αβοήθητος ο Πρίντεζης, κακός ο Μπλάκνεϊ.

Δίχως αμφιβολία ο Ολυμπιακός άφησε να ξεγλιστρήσει από τα χέρια του η πιο μεγάλη ευκαιρία. Ωστόσο, επιβραβεύτηκε με γενναιόδωρο χειροκρότημα από τους οπαδούς του. Δεν έχασε δα από καμία Παρτίζαν ή Φενερμπαχτσέ. Τον κατατρόπωσε μια από τις ελάχιστες ομάδες που (έτσι ακριβώς το έγραψα μετά τον θρίαμβο της Μόσχας) μπορούν να ισοπεδώσουν οποιονδήποτε, οπουδήποτε, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Εάν ο «δράκος» και οι παίκτες του βρουν τρόπο να ορθοποδήσουν στο εξαήμερο που ακολουθεί και να ορθώσουν ξανά ανάστημα στη Ρωσία, θα έχουν κάνει ένα κολοσσιαίο άλμα προς το μέλλον. Ειδάλλως, θα έχουν να θυμούνται ότι μια φορά κι έναν καιρό, στο ξεκίνημα της εποχής Γιαννάκη, τρομοκράτησαν έναν παντοδύναμο αντίπαλο.

Οση πίκρα κι αν άφησε το χθεσινό στραπάτσο, ο κυνικός παρατηρητής θα πει ότι αποδόθηκε στο παρκέ δικαιοσύνη. Συμβαίνει πάντοτε αυτό στο μπάσκετ; Οχι, βέβαια. Αυτή είναι η κρυφή ελπίδα του Ολυμπιακού εν όψει του τρίτου αγώνα, ότι μια στο τόσο ο «Δαβίδ» βγάζει από την τσέπη του σφεντόνα και πετυχαίνει τον «Γολιάθ» στο... δόξα πατρί.