Ολα καλά, τώρα... συγκινήθηκε και ο Νικολά

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Γάλλος υπουργός Εσωτερικών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έθεσε με τρόπο σαφή έναν αστερίσκο, απ' αυτούς που συνηθίζονται στα ασφαλιστικά συμβόλαια, στην πολυσυζητημένη «κληρονομιά» της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. «Οιασδήποτε εφαρμογής του τρίπτυχου Δικαιοσύνη - Ισότητα - Αδελφότητα εξαιρούνται τα μιάσματα που ζουν εκεί έξω».

Το «εκεί έξω» ήταν προσδιορισμός τοπικός, κοινωνικός και φυλετικός συνάμα. Επρόκειτο για τα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, όπως το Μπομπινί, το Κλισί Σουμπουά, το Σεν Ντενί. Για τους τόπους διαμονής μεγάλου αριθμού νεαρών μεταναστών, δεύτερης και τρίτης γενιάς. Η ανέχεια και η ανεργία δεν έπαψαν ποτέ να μαστίζουν την πλειονότητα αυτών των ανθρώπων, παρά τις κατά καιρούς δοθείσες υποσχέσεις περί «λήψης μέτρων κοινωνικής μέριμνας» κ.λπ.

Ο περί ου ο λόγος υπουργός είχε μια ακλόνητη πεποίθηση: καμία δυστυχία δεν συνιστά πρόβλημα, εφ' όσον μένει περιορισμένη στις συνοικίες που θυμίζουν γκέτο. Το δικό του καθήκον, λοιπόν, ήταν σαφές: να δώσει στους «ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας» να καταλάβουν όχι μόνο ότι δεν θα ανέβαιναν ποτέ στην «πρώτη εθνική» αλλά κι ότι δεν έπρεπε καν να αναμιγνύονται με τους «ανώτερους». Εάν ανήκες στην «κάτω» κατηγορία και είχες την ατυχία να πέσεις σε κάποιο αστυνομικό μπλόκο, από αυτά που «στήνονταν» κυρίως στους σταθμούς του προαστιακού σιδηροδρόμου, όφειλες να είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος για πολλά: από το ενδεχόμενο να υποβληθείς σε διάφορα «καψώνια» μέχρι να σου απαγορεύσουν με το «έτσι θέλω» να φθάσεις στο Παρίσι, ακόμα κι αν εκεί θα αναζητούσες δουλειά -έστω κι ευκαιριακή. Σταδιακώς τα «μιάσματα» των υποβαθμισμένων προαστίων άρχισαν να γεύονται «όμορφη» αντιμετώπιση και «εντός έδρας» -όχι μόνο καθ' οδόν προς το Παρίσι. Λόγια ενός κατοίκου: «Οταν σε συλλαμβάνουν, δεν έχεις το τεκμήριο της αθωότητας. Eίσαι ένοχος γιατί είσαι νέος, γιατί είσαι Aραβας, γιατί είσαι μαύρος. Mας κρατάνε 24 ώρες για εξακρίβωση στοιχείων. [..] Oταν είχαμε αστυνομικούς από τη γειτονιά μας, δεν υπήρχε πρόβλημα. Aλλά αυτός (σ.σ.: ο υπουργός) έφερε εδώ CRS [σ.σ.: επίλεκτες δυνάμεις καταστολής] από άλλες περιοχές. Πολλοί από αυτούς είναι ρατσιστές, μέλη του Eθνικού Mετώπου του Λεπέν». Κάποια στιγμή έγινε η γνωστή εξέγερση στα προάστια -θα θυμάστε, ίσως, τις δηλώσεις του Τουράμ που εξέφρασε την απόλυτη κατανόησή του για την αντίδραση των «κολασμένων». Τότε ο υπέροχος υπουργός τούς βάφτισε «εγκληματίες»...

Ο υπουργός εκείνος ήταν ο σημερινός Πρόεδρος, ο Νικολά Σαρκοζί. Θα ήταν αδύνατο να μη θυμηθούμε τη θητεία του στο υπουργείο Εσωτερικών διαβάζοντας στη «SportDay» ότι προανήγγειλε «παραδειγματική ποινή» της Παρί Σεν Ζερμέν. Προς τι η τιμωρία; Επειδή οπαδοί της Παρί ΣΖ ύψωσαν στις κερκίδες του «Σταντ ντε Φρανς» «πανό εθνικού διχασμού», καθυβρίζοντας τους φίλους της Λανς με τρόπο που έφερε σε αντιπαράθεση τη Βόρεια και Νότια Γαλλία.

Σιγά, ρε παιδιά, με ρέγουλο, να τις ακούμε και να τις διαβάζουμε αυτές τις ειδήσεις! Σιγά, γιατί τόση... ειλικρίνεια δεν αντέχεται όταν σου 'ρχεται απότομα. Ο πολιτικός που εμπράκτως κήρυξε τη διάκριση «Παρίσι - υποβαθμισμένα προάστια» συνώνυμη της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στους «ανθρώπους» και τους «υπανθρώπους» θα... πατάξει τον ρατσιστικό τοπικισμό! Α, εδώ έχουμε γενικό προσκλητήριο της πανίδας: ο λύκος φυλάει τα πρόβατα, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα και προσδοκώντας ότι απευθύνεται σε μπούφους, ανίκανους να σκεφθούν από πού βρομάει το ψάρι. Αλήθεια, έδειξε έως τώρα να ενοχλείται ποτέ -έστω και για τα προσχήματα- ο Σαρκοζί με οποιοδήποτε πολιτικό αξίωμά του, για τα τόσα κρούσματα ρατσισμού στα γαλλικά γήπεδα; Δεν υπέπεσε κάτι τέτοιο στην αντίληψή μας. Λογικό. Οταν ο ρατσισμός δεν πλήττει τη συνείδηση της «εθνικής συνοχής», γιατί να ενοχλεί τον ορκισμένο εχθρό των μεταναστών;

Κατά καιρούς στην Ισπανία «ανησυχούν» οι διάφοροι ιθύνοντες για τα κρούσματα ρατσισμού στα γήπεδα: μιλάμε για τη χώρα, της οποίας ο πρωθυπουργός (Αθνάρ) κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ 1998 θεωρούσε ντροπή τον αποκλεισμό της εθνικής ομάδας «από έναν Παραγουανό και έναν Νιγηριανό» -από τέτοιους παρακατιανούς, δηλαδή. Α, συχνότερα «ανησυχούν» στην Ιταλία. Χώρα στην κυβέρνηση της οποίας, επί Μπερλουσκόνι, συμμετείχε η ρατσιστική Λίγκα του Βορρά και η νεοφασιστική «Εθνική Συμμαχία»! Τόσος φαρισαϊσμός...