Η μεγάλη περιπέτεια του Κέβιν Κίγκαν

ΟΚέβιν Κίγκαν ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής με το νούμερο 7 στην πλάτη που έζησα και χάζεψα στην εφηβεία μου μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης. Δεν υπήρξε ποτέ ένας «δαντελένιος» ποδοσφαιριστής. Ηταν από τους ποδοσφαιριστές εκείνους, που γύρω τους χτίζεται μία ομάδα. Εξαιρετικές ποδοσφαιρικές ικανότητες, κοφτερό μυαλό, περιπετειώδης τύπος που δεν φοβήθηκε ποτέ να ρισκάρει. Είτε φεύγοντας από τη δόξα της Λίβερπουλ για το Αμβούργο, είτε αναλαμβάνοντας την εθνική Αγγλίας, είτε αναλαμβάνοντας τη Νιούκαστλ την ώρα που κανείς δεν ήθελε να κάτσει στον πάγκο της. Και που δεν εγκαταλείπει, ακόμα και έπειτα από οκτώ συνεχείς ήττες.

Ο Κέβιν Κίγκαν είναι ένας άνθρωπος που -από τον καιρό που ήταν ποδοσφαιριστής ακόμα- δεν δίσταζε να απαντά στις προκλήσεις, πληρώνοντας συχνά με προσωπικό κόστος τις επιλογές του. Οπως στο Charity Shield του 1974, στο «Γουέμπλεϊ», ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Λιντς του Ντον Ρέβι, που τότε έκανε το πρώτο της επίσημο παιχνίδι μετά την αποχώρηση του μεγάλου Ντον με τον Μπράιαν Κλαφ στον πάγκο. Σ' εκείνο το παιχνίδι όλη η Λιντς, με πρώτον απ' όλους τον Μπέμνερ, σημάδευε τα πόδια του. Πριν από το ημίχρονο, λοιπόν, ύστερα από ένα σκληρό μαρκάρισμα ανταλλάσσει γροθιές με τον Μπρέμνερ και αντικρίζουν και οι δύο την κόκκινη κάρτα. Ετσι, γίνονται οι πρώτοι ποδοσφαιριστές που αποβάλλονται με κόκκινη σε ματς στο «Γουέμπλεϊ». Ο Μπρέμνερ δεν ακολούθησε τα βήματα του Κίγκαν στο ποδόσφαιρο, που έπειτα από μία λαμπρή πορεία στους αγωνιστικούς χώρους ρισκάρισε και μία καριέρα στους πάγκους.

Οπως και τα λεφτά του σε ένα τεράστιο θεματικό πάρκο για το ποδόσφαιρο. Που ξεκλέβει χρόνο από τη Νιούκαστλ για να το επισκέπτεται και να διορθώνει τις όποιες ατέλειες εντοπίζει, σε μία επένδυση που ξεπερνά τα 15 εκατ. στερλίνες. Ο Κέβιν Κίγκαν είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει το ποδόσφαιρο, που αγαπάει το παιχνίδι, που δεν πιστεύει ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Προφανώς οι ποδοσφαιρικές επιδόσεις του Κριστιάνο Ρονάλντο, η πορεία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η κάμψη της Αρσεναλ και η πορεία της Λίβερπουλ στο Τσάμπιονς Λιγκ να είναι πολύ περισσότερο «πιασάρικα» από τη θητεία του Κίγκαν στον πάγκο των «ανθρακωρύχων». Ομως, αυτός ο τύπος, που με γοήτευε στην εφηβεία μου, συνεχίζει να το κάνει και τώρα, δηλώνοντας μετά την πολύ μεγάλη νίκη της Νιούκαστλ μέσα στο «Ουάιτ Χαρτ Λέιν» με 4-1 επί της Τότεναμ ότι «...είναι σπάνιες οι φορές που έχει κάποιος τη δυνατότητα να κερδίζει με τέτοιο σκορ και τέτοιο τρόπο την Τότεναμ μέσα στο γήπεδό της, έτσι νομίζω ότι μπορούμε να το απολαύσουμε...».

Ξέρει ότι αυτή η νίκη δεν εξασφάλισε τη σωτηρία της Νιούκαστλ, που φιλοδοξούσε πριν από τρία χρόνια να γίνει η 4η αγγλική ομάδα που θα έπαιρνε μέρος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ομως, πιστεύει ότι οι παίκτες του ύστερα από αυτή τη νίκη μπορούν να κοιτούν μόνο προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω στη ζώνη του υποβιβασμού και τον εφιάλτη της Championship. Και ο ίδιος μπορεί να ονειρεύεται δυο-τρεις μεταγραφές το καλοκαίρι. Αλλά μιλάει μόνο για ποδοσφαιριστές καλύτερους από αυτούς που έχει στην ομάδα του. Βέβαια, η οικονομική κατάσταση της Νιούκαστλ δεν είναι η καλύτερη δυνατή και από την αρχή της χρονιάς κυκλοφορούν φήμες ότι θα αποτελέσει την επόμενη αγγλική ομάδα που θα περάσει στα χέρια ενός ξένου επενδυτή. Ομως, ο Κέβιν Κίγκαν είναι αισιόδοξος άνθρωπος, που αγαπάει το ποδόσφαιρο και δεν φοβάται να ρισκάρει. Τι να ρισκάρει; Μία ακόμα σεζόν, από την αρχή, στον πάγκο της Νιούκαστλ.

Το Τσάμπιονς Λιγκ σε επανάληψη
Ενας από τους πιο βασικούς λόγους που οδήγησαν στη δημιουργία του Τσάμπιονς Λιγκ το 1992 ήταν το πολύ και ζεστό χρήμα που έδιναν -και συνεχίζουν να δίνουν- οι τηλεοράσεις. Και για να μπορέσει η ΟΥΕΦΑ να μεγιστοποιήσει τα έσοδά της κατάλαβε ότι έπρεπε να φτιάξει έτσι τη νέα μορφή του παλιού Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ώστε στη φάση των «16» να περνούν οι περισσότερες από τις πιο εμπορικές ομάδες της Ευρώπης. Ομάδες με τους περισσότερους οπαδούς, πλούσιες, ομάδες που θα ανέβαζαν σε μεγάλα επίπεδα τους δείκτες της τηλεθέασης. Η υψηλή τηλεθέαση θα έφερνε μεγάλη διαφήμιση και ισχυρούς χορηγούς, θα μεγάλωνε τις δαπάνες στο σπόνσορσιπ, θα μοίραζε κέρδη στις ομάδες και γενικά το σύστημα θα άρχιζε να δουλεύει ικανοποιητικά.

Μετά τα πέντε πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, η ΟΥΕΦΑ μελέτησε μαζί με την ΤΕΑΜ τα συμπεράσματα που είχαν προκύψει, έκανε κάποιες αλλαγές στη μορφή διεξαγωγής και η διοργάνωση διατηρείται μέχρι σήμερα όπως τη γνωρίζουμε. Παρά το γεγονός ότι η άνοδος στις τηλεθεάσεις, που είχε καταγραφεί μέχρι το 2005, δεν συνεχίζεται, το ποσό των χρημάτων που μοιράζει -και συνεπώς εισπράττει- η ΟΥΕΦΑ έχει γίνει μεγαλύτερο. Για παράδειγμα, έχουν διπλασιαστεί τα πριμ για τη νίκη και την ισοπαλία, ενώ υπάρχει και ένα επιπλέον πριμ 400 χιλιάδων ευρώ το παιχνίδι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ολα αυτά είναι συμφέροντα για όλους εκείνους τους παράγοντες του παιχνιδιού και της διοργάνωσης που κυνηγούν το κέρδος. Για τους φιλάθλους, όμως; Πολλοί έχουν την αίσθηση ότι όσο περνάνε τα χρόνια, όταν φθάνουμε στη φάση των «8» τα παιχνίδια επαναλαμβάνονται, αφού σε αυτή τη φάση φθάνουν σχεδόν οι ίδιες ομάδες κάθε χρόνο.

Κι επειδή τα χρήματα που διακυβεύονται είναι πάρα πολλά, πλέον, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το θέαμα, παρά μόνο για το αποτέλεσμα. Δεν αντιλέγω ότι η συνήθεια είναι ένας πολύ σοβαρός καταναγκασμός, αλλά ποιος ο λόγος να βρεθείς μπροστά στην τηλεόραση όταν θα δεις ένα παιχνίδι που είδες και πέρυσι; Πρόκειται για έναν πολύ ισχυρό «πονοκέφαλο» που βασανίζει την ΟΥΕΦΑ, η οποία αν δεν βρει τρόπο να τον αντιμετωπίσει χωρίς να χαλάσει τη συνταγή, θα οδηγήσει σε πτώση του ενδιαφέροντος του κόσμου και κατά συνέπεια και των διαφημιστικών εσόδων.