Το επόμενο στοίχημα του Ντέμη Νικολαΐδη

Σε ένα πρωτάθλημα, στο οποίο όλοι έχουν αδυναμίες, η ΑΕΚ αγωνιστικά πλήρωσε τα παράδοξα ρίσκα του (προηγούμενου) προπονητή της. Ο «Δον Λορένσο» Σέρα Φερέρ παρουσίασε μια ομάδα που έπρεπε να παίζει με τέσσερις παίκτες στην άμυνα, μολονότι γνώριζε ότι ο δεξιός του μπακ, ο Ράμος, «τρυπιέται» στα ένας εναντίον ενός. Στήριξε επίσης τον επιεικώς μέτριο Αρουαμπαρένα και καθιέρωσε τον Μορέτο -μολονότι η ομάδα «φώναζε» ότι με τον Μάχο μοιάζει πιο σίγουρη.

Domino

Τα κενά στην άμυνα δημιούργησαν ένα είδος domino effect. Οι αμυντικοί χαφ ξοδεύονταν προσπαθώντας να καλύψουν τους κακούς ακραίους αμυντικούς, η μεσαία γραμμή «πλάτιαζε» και ο Ριβάλντο έπρεπε να γυρνάει πάρα πολύ πίσω. Για να μειωθούν οι υποχρεωτικές σχεδόν κούρσες του Βραζιλιάνου, έπρεπε να παίζει ο Μαντούκα, αλλά σ' αυτή την περίπτωση δεν χωρούσαν ο Λυμπερόπουλος και ο Μπλάνκο. Ο Φερέρ, αντί να λύσει τον γρίφο, τον έκανε πιο σύνθετο, επιστρατεύοντας τον Παππά ή τον Μανού - η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βρει μια σειρά. Οι απώλειες βαθμών από τον Ηρακλή, τον Πανιώνιο, τον Αστέρα Τρίπολης και τη Λάρισα οφείλονται στην αμυντική αστάθειά της. Ο Χούτος με τον Τζεμπούρ τη χτύπησαν στο πλάι, ο Φιλόμενο εκμεταλλεύτηκε τις επιπολαιότητες του Μορέτο, ο Βενετίδης και ο Γκαλίτσιος στη Λάρισα έτρεχαν ανενόχλητοι στα άκρα, ο Ροντρίγκο στο ματς με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ σκόραρε με κεφαλιά, μια και σε στημένη φάση τον μαρκάρει ο Ράμος!

Βαρύτητα

Από την άλλη, στο πόκερ του παραγοντικού παιχνιδιού, που λέγεται πρωτάθλημα, η ΑΕΚ έδειξε μια αδυναμία να ακολουθήσει τους άλλους δύο. Η ΑΕΚ πήρε σφυρίγματα (όπως θα έπαιρνε κάθε ομάδα που έχει τους επιθετικούς της), προβληματίζει μερικούς διαιτητές με την γκρίνια της, αλλά δεν πονοκεφάλιασε ποτέ της κανένα θεσμικό παράγοντα. Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι εμβληματικό: η τοποθέτηση του Ζωγράφου είναι η απόλυτη απόδειξη ότι μεταξύ του θυμού του Ολυμπιακού και της πιθανής γκρίνιας της ΑΕΚ προτιμήθηκε από την ΚΕΔ να μείνει ήσυχος ο Ολυμπιακός. Δείτε επίσης τι έγινε στο ματς του Παναθηναϊκού με τον Πανιώνιο και θυμηθείτε το ματς της ΑΕΚ με τον Πανιώνιο. Στη Λεωφόρο εκτελέστηκαν ορθώς τέσσερα πέναλτι, στο ΟΑΚΑ ο Φωτιάδης δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τον επόπτη του. Στον ΠΑΟ δεν στερήθηκε το δικαίωμα να ανατρέψει το 0-1, της ΑΕΚ δεν της επέτρεψαν να διεκδικήσει τη νίκη. Μία ομάδα που έχει 13 χρόνια να κερδίσει πρωτάθλημα είναι δύσκολο να κρατήσει τα νεύρα της μπροστά στα πρώτα «λάθη» - πόσω μάλλον όταν βλέπει ότι βασικοί αντίπαλοί της παίρνουν όλως τυχαίως διαιτητές που θέλουν. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που, μολονότι ποτέ μου δεν πίστεψα ότι το υλικό της είναι χειρότερο από των άλλων δύο, δεν την είδα ως φαβορί. Τον τίτλο η ΑΕΚ, η φετινή ΑΕΚ των παραδοξοτήτων, θα μπορούσε να τον κερδίσει, αν η παραγοντική βαρύτητά της ήταν εφάμιλλη μ' αυτή του ΠΑΟ. Δεν είναι.

Απάντηση

Ρεαλιστικά στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν δύο δρόμοι: ο ένας είναι αυτός της αγωνιστικής βελτίωσης και ο άλλος είναι αυτός της ισχυρότερης παραγοντικής παρουσίας - το να γίνει, π.χ., ο Τάκης Κανελλόπουλος πρόεδρος στη Λίγκα θα είχε αποτελέσματα. Αν προκύψει τέτοιο δίλημμα, θα συμβούλευα τον Νικολαΐδη να ξαναδεί το ματς και να το κρατήσει ως απάντηση. Η ΑΕΚ δεν έχει άλλη λύση από το να φτιάξει του χρόνου μία ομάδα που να μπορεί να παίζει ψυχωμένα και σωστά, όπως έπαιξε την Κυριακή. Αν η ΑΕΚ μπορεί να μετατρέψει σε προσδοκώμενο παιχνίδι αυτό το ματς αντίδρασης που έκανε την Κυριακή και να αγωνίζεται με αυτόν τον τρόπο ακόμα και σε αγώνες που δεν είναι τόσο φορτισμένοι όσο ήταν αυτός με τον Ολυμπιακό, του χρόνου την περιμένει μία αληθινά σπουδαία σεζόν. Οχι μόνο θα διεκδικήσει ξανά το πρωτάθλημα, αλλά θα έχει και στο γήπεδο τον κόσμο, ο οποίος την Κυριακή τη χάρηκε. Το παραγοντιλίκι-νταραβέρι είναι για άλλους.

Λάθη

Τα δύο πρώτα χρόνια του Ντέμη η ΑΕΚ έκανε βαθμοθηρία με τον Σάντος για να επιβιώσει ως εταιρεία: κατανοητό μετά τη θύελλα που είχε περάσει. Μετά τον Σάντος ο Νικολαΐδης γοητεύτηκε από έναν προπονητή που ήθελε να αποδείξει ότι είναι ο μοναδικός κάτοχος μιας αλήθειας: η διαφορά του «προφήτη» με τον «τσαρλατάνο» δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτη - το πάθημα μάθημα. Τώρα ο στόχος δεν μπορεί παρά να είναι ένας: η δημιουργία μιας ομάδας που να τιμά το ποδόσφαιρο και τις αξίες του. Ως εκ τούτου, η ανάγνωση των όσων προηγήθηκαν μέσα στη σεζόν μπορεί να είναι χρησιμότερη από τα χρήματα που θα ξοδευτούν το καλοκαίρι. Η ΑΕΚ δικαιούται να κάνει πολλά λάθη: ποτέ ξανά όμως τέτοια λάθη, αγωνιστικά εξόφθαλμα. Αυτά μπορεί να τα κάνουν άλλοι και όχι ένας άνθρωπος όπως ο Ντέμης, που τίμησε το ποδόσφαιρο.

Απόδειξη

Η επόμενη ΑΕΚ δεν χρειάζεται να κάνει βαθμοθηρία: όποιος παίζει καλά μπορεί και να κερδίζει. Δεν χρειάζεται, επίσης, να είναι το αποτέλεσμα μιας προπονητικής διάνοιας που στοιχηματίζει τζογάροντας με τη λογική (όπως ήταν η ΑΕΚ των υπερβολών του Φερέρ) – πρέπει απλά να είναι μια ομάδα με ένα πλήρες ρόστερ που στόχο θα έχει να παίξει καλό ποδόσφαιρο, όπως αυτό που εκτιμούν οι απαιτητικοί αλλά δίκαιοι οπαδοί της. Οπως αυτό που η ΑΕΚ απέδειξε ότι ξέρει να παίζει για πρώτη ίσως φορά επί Ντέμη την Κυριακή το βράδυ...

ProΖone 27

Tο πρωτάθλημα της διαιτησίας νομίζω ότι έχει τελειώσει. Οι τελευταίες αγωνιστικές ανήκουν σ' άλλους και όχι στους διαιτητές, οι οποίοι λογικά πρέπει να περιμένουν τα πλέι οφ για να ξαναθυμηθούμε το κλέος τους. Δεν νομίζω ότι από τώρα και στο εξής θα υπάρξουν σοβαρές αφορμές για να χαρούμε.

• Κουκουλάκης (Λάρισα - Καλαμαριά 2-1). Για την κλάση του έκανε αρκετά λάθη (ίσως για να δείξει ότι δεν συμμετέχει σε κάποια συνωμοσία σε βάρος της Καλαμαριάς) και εν μέρει δικαίωσε όσους έλεγαν ότι δεν είναι έτοιμος για ντέρμπι. Εγώ παραμένω πάντως από αυτούς που λένε ότι είναι.

• Καϊλής (ΠΑΟΚ – Ατρόμητος 1-0). Το πέναλτι πέναλτι. Αλλά αυτό που φάνηκε από την παρουσία του είναι ότι αν πάει στην Κύπρο ο Πολατιάν, θα νομίζουν κάποιοι ότι είναι σπρίντερ.

• Καπιτανής (Αστέρας - Βέροια 2-0). Δύο αποβολές και έξι κίτρινες σε ένα ματς που χωρίς αυτόν δεν θα το θυμόταν άνθρωπος! Μπορεί ο «Ψυχό» να τον φέρει εδώ μόνιμα; Πρόκειται για σόουμαν! Ο Ευθυμιάδης, που ξέρει από διαιτητές που μπορεί να κάνουν κόλαση ένα ματς, του έβαλε άριστα...

• Σταυρίδης (Ηρακλής - ΟΦΗ 1-0). Μα δεν τελειώσαμε, δεν γίνεται, σου λέω, δεν τελειώσαμε...

• Λαμπρόπουλος (Ξάνθη - Αρης 0-2). Θύμωσε λίγο ο Κεχαγιάς, αλλά εμένα αυτός εδώ μου φαίνεται ο καλύτερος από τους οκτώ, που ο «Ψυχό» ανέβασε μεσούσης της περιόδου.

• Παμπορίδης (Εργοτέλης - Λεβαδειακός 2-1). Ο «Πάμπο» δεν ήθελε να πάει να διαιτητεύσει το ντέρμπι της διαιτησίας για μία θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πήγε και στενοχώρησε τον Κομπότη, που άμα κάνει το «τρία στα τρία», θα γελάσει τελευταίος και θα τραγουδάει αυτός μαντινάδες. Θα τραγουδάει είπα; Λάθος. Θα σφυρίζει!

• Κύρκος (ΠΑΟ - Πανιώνιος 2-1). Ο.Κ, είναι ένας από τους καλύτερους (και τους πιο προσγειωμένους) που έχουμε και, Ο.Κ., σωστά και τα τέσσερα πέναλτι. Αλλά την αποβολή του Σέριτς έπρεπε να τη δει και στο φύλλο αγώνα έπρεπε να γράψει τις τρέλες του Τζεμπούρ και όχι να της αφήσει στο γενικά.

• Ζωγράφος (ΑΕΚ - Ολυμπιακός 4-0). Ζωγραφισμένα στο χαρτί, παράπονα θα στείλω, και της αγάπης τον καημό, σε κεντημένο φύλλο. Λίγη επίκαιρη Μαρινέλλα…

Μόνοι τους...

Μου το έλεγε χθες κάποιος που ξέρει καλό Κόκκαλη: «Δεν πρέπει να υπάρχει αποτέλεσμα που τον έχει πειράξει περισσότερο τον πρόεδρο. Ο Κόκκαλης πιστεύει ότι αυτή είναι μια καλή ομάδα πολύ ανώτερη από την περσινή, η οποία έπρεπε να κερδίσει το πρωτάθλημα περίπατο - την εμπιστεύονταν. Νιώθει ότι προδόθηκε από τους παίκτες, ο Σεγούρα ούτε που τον απασχολεί. Και θα σου πω και κάτι. Τα τρία ματς που απομένουν δεν είναι δύσκολα, αλλά ο πρόεδρος είναι τόσο πειραγμένος, που μπορεί να τους αφήσει μόνους στο φινάλε, όπως έκανε το 2005, και να μην ασχοληθεί με τίποτα. Αν η ομάδα δεν κοιτάξει να τον κερδίσει με την απόδοσή της στα δύο ματς αυτής της εβδομάδας, θα χαθεί το πρωτάθλημα, αφού αυτοί δεν μοιάζουν να μπορούν να το κερδίσουν μόνοι τους...».