Το κόστος του rotation και των τσαμπουκάδων

Η Λάρισα κατάφερνε να φτάνει στην εστία του Χαλκιά. Εκεί, όμως, τα χαλούσε. Ο Χαλκιάς κρατούσε τον Αρη στο «μηδέν» και την μπάλα μακριά από τα δίχτυα του, όσο κι αν προσπαθούσαν ο Κλέιτον, ο Ζουράφσκι και ο Μεντίν.

Ο Μπάγεβιτς εμπιστεύτηκε και πάλι τον Σιστόν, ο οποίος στο παιχνίδι με την Ξάνθη «σερνόταν» και σαν να μην έφτανε αυτό, που λειτουργούσε έτσι και αλλιώς ανασταλτικά στην ανάπτυξη του Αρη, είχε και τον Πρίττα κοντά του που δεν τα καταφέρνει καλά ακόμα και στις ευκολότερες πάσες. Θα πρέπει να είναι ο ποδοσφαιριστής του Αρη που έχει ξεφωνίσει περισσότερο από κάθε άλλον ο Μπάγεβιτς κι ας μην αγωνίζεται βασικός, αλλά σε λίγες από τις φετινές αναμετρήσεις. Τον «σώζει» που μπορεί και «κόβει».

Δεν υπήρχε, λοιπόν, ο Ιβιτς είτε για να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο είτε για να λειτουργήσει ως ένας ακόμα επιθετικός. Δεν υπήρχε κι ο Φελίπε, ο οποίος ακόμα κι όταν δεν παίζει καλά, είναι επικίνδυνος με τη σπιρτάδα του, τη διεισδυτικότητά του. Είναι χρήσιμος.

Στο rotation δεν ανήκει ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Αλλη μία σημαντική απουσία. Αυτόν τον έφαγε ο τσαμπουκάς. Στη ρεβάνς με την Ξάνθη ήταν ο τελευταίος που θα έπρεπε να αποβληθεί μέσα στην αναστάτωση που δημιούργησε ο Νεμπεγλέρας με τον Παπαδημητρίου. Είδαν οι Λαρισαίοι ότι λείπει ο Αβραάμ, δώσ' του επιθέσεις στον άξονα και κάθετες πάσες. «Δεν μπορεί», σου λέει, «θα κουραστεί ο Ρονάλντο, θα κάνει λάθος ο Γιάχιτς, κάτι θα καταφέρουμε…». Ο Χαλκιάς να 'ναι καλά. Το σκορ θα μπορούσε να είχε ανοίξει όχι μία, αλλά δύο φορές στο πρώτο μέρος, αν δεν ήταν ο γνωστός Χαλκιάς.

Το ανέλπιστο γκολ του Κάλβο με τη «χορηγία» του Κηπουρού και η προσθήκη του Ιβιτς που έδωσε ρυθμό στο παιχνίδι του Αρη δεν ήταν αρκετά για να κρατήσει τη νίκη. Η Λάρισα καραδοκούσε. Είχε υπομονή και τον Πάρα, ο οποίος τελικά άλλαξε τη ροή του αγώνα.