Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος

Δεν χρειάζεται πια να έχουμε καμία αγωνία για το πού θα σκοντάψει ο Ολυμπιακός, αν θα χάσει από την ΑΕΚ ή αν η Ξάνθη θα παίξει το ίδιο παθιασμένα απέναντί του, όπως έκανε με τον Παναθηναϊκό πριν από μία εβδομάδα. Αν δεν γίνει κάτι στη Λιβαδειά, που θα είναι πέρα από τα όρια της φαντασίας ακόμα και του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο Ολυμπιακός θα πάει στο ΟΑΚΑ με το +4 από τον Παναθηναϊκό κι αν γουστάρει θα βάλει τον Μενδρινό και τον Μήτρογλου στην 11άδα, για να αφήσει ΠΑΟ και ΑΕΚ να σφάζονται για τη δευτεροτρίτη θέση. Δεν έχει σημασία αν θα το πάρει το πρωτάθλημα επειδή είναι καλύτερος ή λιγότερο κακός. σημασία έχει ότι ο Παναθηναϊκός στη θέα και μόνο των «6 τελικών που απέμεναν» κατάφερε να τα θαλασσώσει και στον πρώτο και στον δεύτερο. Ισως τώρα που τα υπόλοιπα τέσσερα παιχνίδια δεν έχουν αυτόν τον χαρακτήρα να απελευθερωθεί και να παίξει τη μεγάλη μπάλα που ξέρει και μπορεί… Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη των επιτυχιών: αγαπητέ κύριε Πεσέιρο, ο παπάς δεν βαριέται μόνο το πολύ το «Κύριε, ελέησον», αλλά και το πολύ το «σκουόντ ροτέισον». Αν θυμάσαι τον Μάλαρτζ μόνο στην εθνικές εορτές του Κάπο Βέρντε, τότε το αποτέλεσμα είναι να τρώει γκολ απαράμιλλης ομορφιάς μεν (παρόμοιο με εκείνο που είχε βάλει ο Γεωργάτος κάποτε στον Χαλκιά με τη φανέλα της ΑΕΚ), καταστροφικής σημασίας δε. Επιπλέον, κύριε σκηνοθέτα, αν το σχέδιο Βου όταν κάτι δεν πάει καλά είναι «Λατέρνα, γιόμα και φιλότιμο» για το κεφάλι του Σαλπιγγίδη απέναντι στον Κατσαμπή κι ένας αμυντικός πίσω (ο Σαριέγκι), ο εξής κανένας (επειδή στα στημένα είχε πάρει εντολή να είναι μπροστά), τότε και ο ένας βαθμός μια χαρά είναι. Καληνύχτα (σε σένα) και περαστικά (σε μας).

ΥΓ.1: Παίκτη με την τεχνική κατάρτιση και την ποιότητα του Ααρόν δεν έχω καμαρώσει σε καμία άλλη ομάδα της Σούπερ Λίγκας –κι όχι απλώς σε παίκτες Under-20. Πραγματική ευλογία η παρουσία του για τον Ηρακλή, κατάρα η συμφωνία του δανεισμού, που δεν επιτρέπει να χτίσεις γύρω από κάποιον που θα φύγει.

ΥΓ.2: Αυτό που κάνει ο Πεσέιρο με τον Νίνη, έχει φύγει από την αντιπάθεια ή την απαξίωση κι έχει περάσει στη σφαίρα της εμπάθειας και της πρόκλησης. Οταν η επιλογή σου από τον πάγκο για να βάλεις γκολ είναι ο Σιμάο Μάτε Τζούνιορ και ο Γκούμας φουνταριστός και αγνοείς τον Νίνη, τότε δεν έχεις απλώς πρόβλημα με τον μικρό. Εχεις πρόβλημα με το αντικείμενο πάνω στο οποίο εργάζεσαι. Και τον κόσμο.

ΥΓ.3: Μέσα στη στενοχώρια μου, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον ρεπόρτερ Παναθηναϊκού της ΝΕΤ, Γιάννη Σκόκα. Οταν μπορείς να παντρεύεις το «έχει αρχίσει» με το «ήδη» και να προκύπτει «αρχ-ήδη», είσαι απλώς τεράστιος.

ΥΓ.4: Νισάφι πια μ' αυτούς που πέφτουν κάτω και παριστάνουν τους ετοιμοθάνατους, που βγαίνουν αλλαγή και περπατάνε σαν να συνοδεύουν τον Επιτάφιο και μ' όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια. Δεν μιλάω μόνο για τους αντιπάλους του Παναθηναϊκού, μιλάω για όλους και παντού. Ελεος και ήμαρτον μαζί.