Ευρω-λίμπα

Mια του κλέφτη, δυο του κλέφτη... Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού με την Παρτίζαν το μενού είχε και... τρεις του κλέφτη, αλλά στην τέταρτη τελικά τον... τσακώσανε. Διότι ο Παναθηναϊκός, σαν κλέφτης υψηλού επιπέδου, Αρσέν Λουπέν τουλάχιστον, βρήκε τον τρόπο στους τρεις προηγούμενους φετινούς αγώνες να το κλέψει το ροζ φύλλο αγώνα, παρά το γεγονός ότι μέσα τους βαθιά ο προπονητής, οι παίκτες και ο κόσμος καταλάβαιναν ότι οι Σέρβοι είχαν κάθε δικαίωμα να τα βάζουν με την τύχη τους και να ρίξουν και δυο κλοτσιές παραπάνω στα ντουλαπάκια των αποδυτηρίων από τα νεύρα τους.

Η τέταρτη φορά ήταν και η κομβική. Απ’ αυτά τα παιχνίδια που μας αρέσει να λέμε «παιχνίδια δίχως αύριο». Θα έλεγα ότι ήταν θέλημα της μοίρας να παίζονται όλα στο Βελιγράδι, σε μια έδρα που τη βλέπεις -έστω κι απ’ την τηλεόραση- και την καμαρώνεις για τον παλμό, τα ντεσιμπέλ και το πάθος της. Μόνο που καμία μοίρα δεν ευθύνεται για το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε το τελευταίο του χαρτί εκτός ΟΑΚΑ, σε μια περίοδο που η λέξη «φόρμα» παραπέμπει απλώς σε αθλητικό υλικό ένδυσης και τίποτε άλλο, αφού οι «πράσινοι» κατάφεραν να χάσουν σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια του Top 16 και να μην καλύψουν καν τις διαφορές με τις εντός έδρας νίκες. Οπως επίσης καμία μοίρα δεν έβαλε το... χεράκι της για το τελικό 82-73. Οι πρωταθλητές Ευρώπης το έβαλαν ή, μάλλον, δεν το έβαλαν τη στιγμή και με τον τρόπο που έπρεπε.

Η παραδοχή του Ομπράντοβιτς για το πόσο έλειψε ο Τσαρτσαρής και πόσο μεγάλο κενό υπήρχε και υπάρχει στη θέση «4» προκαλεί μόνο στενοχώρια και ερωτήματα. Στενοχώρια διότι στην «green dream-team» δεν δικαιούται κανείς να χρεώνει την αποτυχία σε μία και μόνη απουσία και, μάλιστα, ενός παίκτη που λογίζεται ως «εργαλείο» όλον αυτόν τον καιρό κι όχι ως πρωταγωνιστής. Ερωτήματα, διότι αυτός που έκανε λόγο για την απουσία του είναι ο άνθρωπος που είχε όλο τον χρόνο του κόσμου να διαλέξει τον αντικαταστάτη «2 σε 1» -του Τσαρτσαρή και του Τομάσεβιτς- και κατέληξε στη λύση του Πρκάτσιν.
Το ορθόν ή μη της επιλογής δεν θα χρειαστεί να το κρίνει η ιστορία. Κρίθηκε το βράδυ της Τετάρτης. Οσο για τα επόμενα βράδια από δω και πέρα, ο δρόμος είναι «one way» και γεμάτος αγκάθια: Κύπελλο και πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό ως μοναδικό γιατρικό στις ευρωπαϊκές του πληγές. Και ως δώρο, έστω και συμβολικό, για τα 100ά γενέθλιά του.