Απέτυχε στο ματς της χρονιάς

Είχα πει ότι αυτό το ματς ήταν τελικός. Ηταν το πιο καθοριστικό. Αυτό που θα έδινε τον τίτλο. Ο Παναθηναϊκός με απογοήτευσε. Απέτυχε. Δεν εμφάνισε το στίγμα της μεγάλης ομάδας, που θα μπει και θα «καθαρίσει» τον αγώνα επειδή έτσι θέλει. Είχε την υπεροχή, αλλά όχι και τη φαντασία για να επικρατήσει. Οι πιο πολλοί πίστευαν ότι έστω με ένα γκολ θα το έπαιρνε το ματς ο ΠΑΟ. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά να κερδίζεις με τον ίδιο τρόπο.

Το παιχνίδι «στράβωσε» και κάποια στιγμή το «τριφύλλι» κινδύνευε με συντριβή. Αυτό για μένα είναι ανεπίτρεπτο για μια ομάδα που κατεβαίνει να παίξει τον αγώνα της χρονιάς. Μια νίκη στη Θράκη θα του έδινε, ουσιαστικά, τον τίτλο. Η ψυχολογία θα ήταν υπέρ του και τα πάντα στο χέρι του. Τώρα δεν είναι. Το μόνο θετικό ήταν η αντίδραση στο φινάλε, που παραλίγο να χάριζε την ισοπαλία. Με τρία γκολ πίσω δεν είναι απλή υπόθεση να γυρίσεις το αποτέλεσμα. Οσο καλά κι αν παίξεις μετά το 70', όσο πάθος κι αν δείξεις, δεν είναι πάντα αρκετό.

Οταν κυνηγάς το σκορ, πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να κάνεις τέτοια ανατροπή. Με λίγα λόγια, τρέχεις και δεν φτάνεις. Κανονικά ο Παναθηναϊκός έπρεπε να μπει και να πάρει με θράσος πρωταθλητή τους τρεις βαθμούς. Ξέραμε ότι η Ξάνθη θα ήταν δύσκολος αντίπαλος. Το απέδειξε με την έξυπνη τακτική της και με «όπλο» τον Ρατζίνσκι, για τον οποίο όλη την εβδομάδα ο Πεσέιρο φώναζε στους παίκτες του πόσο επικίνδυνος είναι. Ο Καναδός έβαλε τρία γκολ και οι «πράσινοι» παραχώρησαν στον Ολυμπιακό το δικαίωμα της πρώτης θέσης.

Οι ελπίδες για τον τίτλο δεν έχουν χαθεί. Το πρόγραμμα και των δύο δίνει σημαντικές πιθανότητες στον ΠΑΟ. Τώρα όμως το πρωτάθλημα δεν εξαρτάται μόνο από το τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός. Αλλο να κυνηγάς κι άλλο να σε κυνηγούν.

ΥΓ.: Τα συγχαρητήριά μου στην Ξάνθη. Ηταν και είναι μια πραγματικά σπουδαία ομάδα!