Φιλοσοφία και... τακτική καφενείου

Αλλο το επιθετικό ποδόσφαιρο κι άλλο η αφέλεια. Ο Νίκος Κωστένογλου «πέταξε» χθες ένα ημίχρονο με τον τρόπο που έστησε την ΑΕΚ και η ΑΕΚ μία ακόμα μεγάλη ευκαιρία. Θα έχει άλλη;

Ο Φερέρ δεν μάθαινε από τα λάθη του και δυστυχώς κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον υπηρεσιακό προπονητή, ο οποίος όφειλε να διαχειριστεί την κατάσταση με μεγαλύτερη σύνεση. Να αποφύγει το τρελό ρίσκο και να «πατήσει» στα σίγουρα. Σε όσα επιτάσσει η ποδοσφαιρική λογική για μια ομάδα που «νοσεί» και απέχει από την Μπαρτσελόνα που βλέπουμε στην τηλεόραση. Επανέλαβε στο ίδιο γήπεδο το ίδιο λάθος που είχε κάνει και στο κρίσιμο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (που επίσης είχε εμφανίσει μία πλήρως ακίνδυνη ΑΕΚ), με ακόμα πιο κραυγαλέο τρόπο. Οταν χρησιμοποιείς σε μια δεκάδα (ο τερματοφύλακας δεν πιάνεται…) πέντε καθαρά επιθετικογενείς παίκτες, θα πρέπει να έχεις ένα σοβαρό λόγο. Να παίζεις, π.χ., απέναντι σε ερασιτέχνες και να θες να κάνεις χαβαλέ.

Ο Κωστένογλου δεν είναι άνθρωπος του χαβαλέ και είναι ανεξήγητη η απόφασή του να αλλάξει το σύστημα με τα δύο αμυντικά χαφ που δοκίμαζε τις τελευταίες ημέρες. Εξω ο Τόζερ και μέσα ο Μαντούκα. Και έχουμε και λέμε: Ριβάλντο, Μαντούκα, Καλόν, Εντίνιο, Μπλάνκο. Σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν; Και ποιος θα μαρκάρει; Μόνο ο Ενσαλίβα, έχοντας πίσω του τη… σιγουριά του Ζεράλντο; Η ΑΕΚ είχε χθες φιλοσοφία και τακτική καφενείου. Ο επίσης «πληγωμένος» από απουσίες Αρης θα μπορούσε να είχε κάνει πάρτι από το πρώτο εικοσάλεπτο. Και φυσικά, η εικόνα ενός προπονητή (έστω κι ενός υπηρεσιακού, που χρειάζεται επιείκεια) ο οποίος τρέχει σαν… τρελός από τη φυσούνα μετά την ανάπαυλα για να δώσει οδηγίες σε παίκτη του (Τόζερ) δεν τιμά κανέναν. Ούτε τον ίδιο ούτε τη διοίκηση της ΑΕΚ, που βρέθηκε να παλεύει για ένα όνειρο τρελό χωρίς τα απαιτούμενα εργαλεία…