Βλέποντας, κάνοντας και ξεκάνοντας...

Ε, ώστε έτσι… Ο Λεμονής «σε μερικά πράγματα ήταν απόλυτος». Δηλαδή ισχυρογνώμων. Τάδε έφη Ιβιτς, στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Ενδιαφέρον. Διότι άλλα «ψιθύριζαν» όσοι χλεύαζαν τον Λεμονή άμα τη ανακοινώσει της πρόσληψής του (όχι όσοι ήταν επιφυλακτικοί –υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στους μεν και τους δε). Τον περιέγραφαν περίπου ως άβουλο. Με την ίδια, περίπου, βεβαιότητα ανέμεναν φέτος και τις -καθιερωμένες, τα τελευταία χρόνια- ευρωπαϊκές νίλες…

Αλλόκοτο; Ναι, αλλά όχι όσο το άλλο: όσοι έδωσαν στην ομάδα να καταλάβει πως ο προπονητής της τελεί υπό προθεσμία, «απορούν» με τον εκνευρισμό και την ανασφάλεια που αυτή αποπνέει στο γήπεδο! Πέραν, όμως, τέτοιων παραμέτρων, πέραν του πλεονάσματος ενέργειας που εκ των πραγμάτων αφιέρωναν οι «ερυθρόλευκοι» στο Τσάμπιονς Λιγκ αφήνοντας ελλειμματικές τις εγχώριες «μπαταρίες» τους, η αγωνιστική καθίζηση της ομάδας κατά το τελευταίο δίμηνο οφείλεται -σε μεγάλο βαθμό- σε έναν… πολυσυζητημένο παράγοντα: στη συνάρτηση των πολλών, διαδοχικών τραυματισμών με το μοντέλο του «μικρού κι ευέλικτου ρόστερ».

Ως προς την πρώτη παράμετρο, αυτήν των τραυματισμών, ομολογώ πως δεν κατανόησα γιατί ο Λεμονής -με τη γνωστή δήλωσή του- έσπευσε να καλύψει τα νώτα άλλων. Γνωρίζω, ας πούμε, ότι ο κόσμος της Μπάρτσα δυσφορεί εδώ και πολύ καιρό για την «επιδημία» των τραυματισμών, αλλά αυτό είναι το μοναδικό (ίσως) επίμαχο θέμα της ομάδας για το οποίο τα πυρά δεν στρέφονται εναντίον του Ράικαρντ. Το ιατρικό τιμ «τ’ ακούει». Οσο για το «μικρό και ευέλικτο ρόστερ», ναι, ο Λεμονής το έκρινε ενδεδειγμένο μοντέλο. Δεν ήταν όμως ο μόνος. Και το κυριότερο: το «μικρό κι ευέλικτο ρόστερ» δεν θα φάνταζε παρανοϊκή επιλογή, εάν η φετινή σεζόν είχε αντιμετωπιστεί ως «μεταβατική» -κάτι που θα ήταν φυσιολογικό, υπό συνθήκες κυριαρχίας της στοιχειώδους ποδοσφαιρικής σοβαρότητας και λογικής.

Υπό τέτοιες συνθήκες, το «μικρό κι ευέλικτο ρόστερ» στέκει: αντί να ξοδεύουμε σε πολλές μεριές προσοχή, προσδοκίες και χρήμα, «κυνηγώντας» πρωτοκλασάτους παίκτες και back up, μειώνουμε τη «διασπορά» στα «σκάγια» μας. Κινούμαστε τώρα για αυτούς που προσδοκούμε ότι θα βγουν παίκτες πρώτης γραμμής. Αναλόγως του τι δείχνουν αυτοί, αλλά και οι πιτσιρικάδες, εκτιμάμε στο εγγύς μέλλον τι μας λείπει κι αναλόγως κινούμαστε. Δεν ηχεί παράλογο αυτό το «βλέποντας και κάνοντας». Το παράλογο είναι μια ΠΑΕ να μη βλέπει πέρα από τη μύτη της και να αντικαθιστά το «κάνοντας» με το…ξεκάνοντας. Τον προπονητή, φυσικά. Ψύχωση και σπασμωδικότητα…

ΥΓ.: Α, ωραία. Χτύπησε πάλι ο «Τρία Δέλτα». «Δεσμοφύλακας - Δημοσιογράφος - Δικαστής». Εχε λίγη υπομονή, Αντωνάκη Πανούτσο, Κιμ Ιλ Σουνγκ της «νομιμότητας», μεγάλε ενδυματολόγε. Μου λείπει χώρος, σήμερα…