Το μικρά μυστικά μιας οργανωμένης άμυνας

Η άμυνα στο μοντέρνο ποδόσφαιρο δεν έχει να κάνει μόνο ή απαραίτητα με παίκτες: έχει να κάνει κυρίως με τρόπους και μηχανισμούς. Αμυνα σημαίνει να καλύπτεις σωστά τον χώρο και να δίνεις στον αντίπαλο επιθετικό ελάχιστο χρόνο για να κινηθεί όπως θέλει με την μπάλα στα πόδια. Αυτό το δεύτερο ο ΠΑΟ το κάνει πολύ σωστά -ίσως περισσότερο σωστά από οποιαδήποτε άλλη ομάδα εγώ θυμάμαι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Ευκαιρίες
Αν παρατηρήσετε τις ευκαιρίες που κάνει ο εκάστοτε αντίπαλος του ΠΑΟ, θα δείτε ότι ο επιθετικός που προσπαθεί να απειλήσει την εστία του Γκαλίνοβιτς έχει πάντοτε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο φάσεις που δείχνουν ότι τα μπακ του ΠΑΟ «σκοτώνουν» τον χρόνο που έχει για να κινηθεί ο αντίπαλος επιθετικός: η πρώτη είναι η ευκαιρία που έκανε στη Λεωφόρο ο Καμάλ στο ματς με τη Βέροια και η δεύτερη η ευκαιρία του Λεονάρντο στο εντός έδρας ματς με τον Λεβαδειακό. Οι δύο παίκτες κάνουν δύο υπέροχες προσωπικές ενέργειες και φτάνουν απέναντι στον τερματοφύλακα του ΠΑΟ. Και στις δύο περιπτώσεις δύο τουλάχιστον αμυντικοί τούς κυνηγούν και τους υποχρεώνουν να σουτάρουν γρήγορα - τόσο γρήγορα που για την κλάση τους είναι σχεδόν αδύνατο να σκοράρουν. Πέρυσι στον ΠΑΟ αυτή η αντίδραση των αμυντικών δεν παρατηρούνταν ποτέ: όποιος επιθετικός ξέφευγε από τον προσωπικό αντίπαλό του είχε όλον τον χρόνο να κάνει γκολ, είτε γιατί η άμυνα των «πρασίνων» βρισκόταν λανθασμένα ψηλά -θυμηθείτε τον Αντσουέ στον τελικό του Κυπέλλου- είτε επειδή η άμυνα βρισκόταν υπερβολικά πίσω -θυμηθείτε τα πέναλτι του Βύντρα στο ματς με την Κέρκυρα ή τον Αρη. Φέτος ο ΠΑΟ αφήνει ελάχιστο χρόνο στους επιθετικούς για ελεύθερα σουτ. Ακόμα και ο Φωτάκης στο ματς με τη Λάρισα για να κάνει το καταπληκτικό κοντρόλ και το σουτ μέσα στην περιοχή έχει ελάχιστο χρόνο: τον λιγότερο δυνατό.

Υψος
Η αμυντική τετράδα του ΠΑΟ παίζει πάντα σχεδόν στο σωστό ύψος και γι' αυτό δεν χρειάζεται λίμπερο να της δίνει βάθος και άλλα τέτοια παλιομοδίτικα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που αυτό δεν έγινε σωστά (με τη Ρέιντζερς στην Αθήνα) και η τετράδα για κάποιον λόγο πήγε πολύ πίσω, αυτή η λάθος τοποθέτησή της (απόρροια και τις επιπολαιότητας του Μόρις καμιά φορά) πληρώθηκε πολύ ακριβά. Εκτός από σωστό ύψος (σωστή στάση στο γήπεδο δηλαδή), η άμυνα του ΠΑΟ έχει και το σωστό πλάτος. Αξίζει να δείτε, όταν η μπάλα βρίσκεται στην κατοχή του ΠΑΟ που επιτίθεται, πόσο σωστά κλείνει ο ένας από τους δύο πλάγιους μπακ προς τα στόπερ: ο ΠΑΟ προσέχει την άμυνά του και στη φάση της επίθεσής του! Στα μετόπισθεν ο ΠΑΟ έχει σταθερά έναν παίκτη παραπάνω από τους αντίπαλους επιθετικούς που περιμένουν μπάλα για να φύγουν στην κόντρα και γι' αυτό δεν δέχεται και εύκολα αντεπιθέσεις. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ ο Κωστένογλου άφησε σαν σκιάχτρο μπροστά τον Μπλάνκο και ακροβόλησε στο πλάι τον Σέζαρ και τον Ράμος, ελπίζοντας ότι η άμυνα του ΠΑΟ θα απλωθεί και θα υπάρξουν χώροι για τον Λυμπερόπουλο και τον «Ρίμπο». Η τετράδα της άμυνας του ΠΑΟ δεν άνοιξε ποτέ: ο Σέζαρ πήρε πολλές φορές μπάλα ανενόχλητος και ο Νίλσον τον περίμενε για να επέμβει μόνο όταν είχε κοντά του κάποιο στόπερ για βοήθειες. Ο Βραζιλιάνος πήρε ένα ο-Θεός-να-το-κάνει πέναλτι, αλλά ακόμα και σ' αυτή τη φάση ο Νίλσον έπαιζε με κάλυψη.

Ρόλος
Στα αμυντικά τρικ σπουδαίο ρόλο παίζει ο άδικα συκοφαντημένος Τζιόλης: αυτός είναι που συνήθως ρυθμίζει σε ποιο ύψος θα κινηθεί η τετράδα. Η άμυνα του ΠΑΟ ανεβαίνει και γυρνά ακολουθώντας συνήθως τον Τζιόλη, που συνδέει άμυνα και μεσαία γραμμή και κρατάει την ομάδα συμπαγή σε κάποια μέτρα. Ο Τζιόλης πρεσάρει χωρίς να χρεώνεται αντίπαλο χαφ και επειδή παίζει λίγα μέτρα πιο πίσω από τους άλλους τρεις χαφ του ΠΑΟ, όταν βγαίνει προς την αντίπαλη περιοχή έχει και μια σχετική ελευθερία κινήσεων. Στη Λεωφόρο, όταν οι αντίπαλοι κλείνονται, δυσκολεύεται να γίνει όσο παραγωγικός θα έπρεπε. Στα εκτός έδρας όμως -εκεί που η κίνηση των επιθετικών του ΠΑΟ είναι ευκολότερη- ο Τζιόλης περνάει και ωραίες κάθετες πάσες, γιατί είναι συχνά ανενόχλητος. Το έκανε στα εκτός έδρας ματς με τον ΠΑΟΚ, με τον Ολυμπιακό με τον Αρη κ.λπ.

Επιθετικοί
Συμμετοχή στο αμυντικό παιγνίδι έχουν φυσικά και οι επιθετικοί. Ο Σαλπιγγίδης και ο Παπαδόπουλος (πιο πολύ ίσως από τον Ν' Ντόι και τον Ποστίγκα και σίγουρα από τον Μανούτσο) κυνηγούν και τον λίμπερο της αντίπαλης ομάδας που προσπαθεί να κάνει παιχνίδι και τον αμυντικό χαφ, ειδικά αν αυτός είναι ο Ζήκος, ο Γκαρσία, ο Μπαλάφας, ο Λεντέσμα, δηλαδή αν είναι κάποιος που έχει συνήθεια να δίνει την πρώτη πάσα. Ο Αστέρας Τρίπολης και ο Πανιώνιος για να κερδίσουν τον ΠΑΟ έπαιξαν με μεγάλες μπαλιές από την άμυνα στην επίθεση, αποφεύγοντας να κυκλοφορήσουν την μπάλα. Ακόμα και ο Ολυμπιακός στο ματς του Κυπέλλου άφησε την μπάλα μετά το γρήγορο 1-0 και περίμενε να βγει στην κόντρα.

Πώς
Η Ξάνθη για να κάνει αποτέλεσμα πρέπει να ανοίξει την άμυνα του ΠΑΟ. Επιθετικούς καλούς έχει. Είμαι περίεργος να δω πώς θα προσπαθήσει να το κάνει.

Πρέμιερ Τσάμπιονς
Oσοι ασχολείστε με την κλήρωση του Τσάμπιονς Λιγκ και κάνετε ασκήσεις επί χάρτου για το ποιοι θα παίξουν στον τελικό μην ξεχνάτε ότι στη συγκεκριμένη διοργάνωση ποτέ δεν είδαμε τον τελικό που περιμέναμε. Πάντοτε κάτι περίεργο συμβαίνει και το αναμενόμενο ζευγάρι του τελικού χαλάει. Φέτος η διοργάνωση θα μπορούσε να λέγεται από εδώ και πέρα «η Μπαρτσελόνα και οι Αγγλοι», αλλά ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά ότι οι Καταλανοί και μία από τις τέσσερις αγγλικές ομάδες θα παίξουν τελικό. Καλό είναι πάντως να μην ξεχνάμε ότι:

1) Η Λίβερπουλ έχει μια ομάδα με σφιχτή άμυνα, δυνατή έδρα και έμπειρο προπονητή που στηρίζει την επίθεση σε έναν φορμαρισμένο σκόρερ, τον Τόρες. Από τη στιγμή που από εδώ και έπειτα γίνεται πολύ πιθανό σκορ αγώνα το 1-0, η Λίβερπουλ είναι φαβορί για να παίξει τελικό, αφού τη συνταγή του 1-0 τη γνωρίζει καλύτερα απ' όλους.

2) Ο Αμπράμοβιτς ονειρεύεται να ζήσει έναν τελικό ως πρωταγωνιστής στη Μόσχα, αλλά η Τσέλσι του με τον Αβραάμ Γκραντ στον πάγκο κάνει κάκιστη διαχείριση παιχνιδιών νοκ άουτ. Η Τσέλσι μετά τον Μουρίνιο είναι μια ομάδα που, αν δεν της κάτσει το ματς, λυγίζει από την ευθύνη.

3) Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Αλεξ τα καταφέρνει πάντοτε καλύτερα στην Πρέμιερσιπ απ' ό,τι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Υπό αυτό το πρίσμα η Μαν Γιουν έχει μια πολύ κακή κλήρωση -ίσως την πιο δύσκολη από οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

4) Η Αρσεναλ έχει μπροστά της έναν μεγάλο σκόπελο στον προημιτελικό. Ιστορικά κάπου εδώ είναι το όριό της, αφού σπανιότατα προκρίνεται στον ημιτελικό. Η ομάδα του Ανρί, που πριν από δύο χρόνια τα κατάφερε και αγωνίστηκε στον τελικό κόντρα στην Μπάρτσα, ήταν πολύ διαφορετική από τη φετινή Αρσεναλ, η οποία είναι πιο φαντεζί ομάδα, αλλά με λιγότερο χαρακτήρα.

5) Η Φενέρ και η Σάλκε δύσκολα θα συνεχίσουν. Είναι καλές ομάδες, αλλά από εδώ και πέρα μετρούν οι άμυνες.

6) Μην ξεχνάτε ότι στο φινάλε μετρούν οι παίκτες-ηγέτες. Πέρυσι η Μίλαν είχε τον Κακά, πρόπερσι η Μπάρτσα τον Ροναλντίνιο και η Αρσεναλ τον Ανρί και πριν από τρία χρόνια η Λίβερπουλ τον Τζέραρντ. Αναζητείται άνθρωπος να βάλει τη σφραγίδα του.