Ο Σωκράτης Κόκκαλης ξέρει ότι μόλις αρχίσει σε λίγο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων η παρέλαση των «μεγάλων ονομάτων» που θα αναλάβουν προπονητές στον Ολυμπιακού (ήδη ξεκινήσαμε με τον Φλόρες!), ο κόσμος θα ξεχάσει γρήγορα τον Λεμονή, όπως άλλωστε ξέχασε και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς όταν τον «έψησαν» ότι ο Τροντ Σόλιντ ήταν προπονητική διάνοια. Για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού το πρόβλημα είναι άλλο: να μη μείνει στον κόσμο η εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός «χάρισε» στον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα για τα εκατό χρόνια του. Αυτή την κατηγορία φοβάται ο Κόκκαλης κι όχι την κριτική που του γίνεται για την απόλυση του Λεμονή, την επιστροφή του οποίου στον Ολυμπιακό πριν από δεκαπέντε μήνες άλλωστε ελάχιστοι υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό.
Λογική
Χαρίζει το πρωτάθλημα στον ΠΑΟ ο Ολυμπιακός; Δεν μου προκύπτει. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πανέτοιμος στο πρώτο ντέρμπι του πρωταθλήματος στη Λεωφόρο και κόντρα στον «αιώνιο αντίπαλό του» έκανε ένα από τα καλύτερα εφετινά παιγνίδια του, στέλνοντας ένα μήνυμα υπεροχής. Οι βαθμοί που πέταξε δεν ήταν πολλοί αν αναλογιστεί κάποιος τις εντάσεις των ματς του Τσάμπιονς Λιγκ και την ειδική προετοιμασία τέτοιων μεγάλων παιγνιδιών. Ο Ολυμπιακός έχει φέτος μεγαλύτερες απώλειες από τα προηγούμενα χρόνια επειδή έκανε μία σεζόν πολύ διαφορετική. Οταν συλλέγεις ήττες στην Ευρώπη, ξεσπάς στο πρωτάθλημα, όταν συλλέγεις νίκες στην Ευρώπη, αδειάζεις από ενέργεια και δυσκολεύεσαι να μετρήσεις την όποια δυσκολία των αγώνων που έχεις μπροστά σου: άλλοι σου φαίνονται υπερβολικά δύσκολοι κι άλλοι υπερβολικά εύκολοι. Επίσης οι πιθανότητες να βρεθούν λύσεις απέναντι σε κλειστές άμυνες χωρίς τον «Ρίμπο» και τον Καστίγιο ήταν σαφώς μικρότερες: ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε στο επιθετικό παιγνίδι, ενώ πέρυσι αυτό ήταν απλό και δεδομένο. Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός των πολλών τραυματισμών που έχει καλύτερο παίκτη τον τερματοφύλακά του Αντώνη Νικοπολίδη, μόνιμο και μοναδικό σκόρερ τον 35χρονο Ντάρκο Κοβάσεβιτς και αναντικατάστατο τον Τάσο Πάντο δεν χαρίζει κανένα πρωτάθλημα: κάνει ό,τι μπορεί για να το κερδίσει.
Αλίμονο
Γιατί δυσκολεύεται; Ενας λόγος ήταν το «μικρό κι ευέλικτο» ρόστερ (για το οποίο πάντως δεν υπήρχαν διοικητικές αντιρρήσεις) κι ένας άλλος λόγος οι ηλικίες των βασικών παικτών: ο «Τζόλε» έφτασε τα 36, ο Στολτίδης τα 33, ο Αντζας, ο Πάντος και ο Ζεβλάκοφ τα 32, ο Σέζαρ και ο Λεντέσμα τα 30. Ο Πατσατζόγλου, ο Λούα Λούα και ο Γκαλέτι, στα 29 τους, θεωρούνται για τη συγκεκριμένη ομάδα μικροί! Ο Ολυμπιακός έκανε 14 μεταγραφές στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους και κατάφερε η φετινή βασική ενδεκάδα του να έχει σε μερικές περιπτώσεις μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας από την περσινή! Η εμπειρία αυτή ήταν χρήσιμη στην Ευρώπη (όπου αρκετοί από τους παίκτες είχαν και τεράστια προσωπικά κίνητρα) όμως καθώς η σεζόν περνούσε (κι όσο ο Λεμονής δυσκολευόταν να ενσωματώσει παίκτες όπως ο Μπελούτσι, ο Νούνιες, ο Μήτρογλου κ.ά.) τα πόδια όλων βάραιναν. Είναι λογικό όταν αποκτήσεις 14 παίκτες κάποιοι να μη σου βγουν και είναι αναμενόμενο να χάσεις παίκτες με μυικούς τραυματισμούς και θλάσεις όταν παίζεις τόσα πολλά ματς. Αυτή είναι η απλή αλήθεια, όμως σε όποιον οπαδό του Ολυμπιακού την πεις η απάντηση είναι ότι «αν χαρίσουν το πρωτάθλημα στον ΠΑΟ, αλίμονό τους»!
Χαρίζει
Δεν φταίει για αυτό φυσικά ο οπαδός. Οταν μια ομάδα φτάνει να κατακτά το πρωτάθλημα 11 φορές σε 12 χρόνια μοιραία το πρωτάθλημα ευτελίζεται. Η αξία του γίνεται πληθωριστική, φθίνει και η απώλειά του μοιάζει τεράστια αποτυχία παρ' ότι είναι κάτι φυσιολογικό στις δεδομένες συνθήκες. Στην πραγματικότητα αυτό που ζει ο Ολυμπιακός φέτος είναι απολύτως λογικό. Ποιος όμως διοικητικός παράγοντας της ομάδας να το εξηγήσει όταν στο όνομα της κατάκτησης του πρωταθλήματος έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια τεράστιοι (αποδοτικοί είναι αλήθεια…) παραλογισμοί; Οταν π.χ. ο Κόκκαλης έχει αλλάξει τέσσερις προπονητές και στο τέλος έχει κερδίσει τον τίτλο, χρησιμοποιώντας θεούς και δαίμονες, πώς σήμερα ο οπαδός του να μη σκέφτεται ότι χαρίζει τον τίτλο στον ΠΑΟ μόνο και μόνο διότι η συμπεριφορά του ήταν κόσμια;
Παραλογισμοί
Στα πολλά e mail που μου στείλατε τις τελευταίες μέρες στο karpetshow@yahoo.gr διάβασα πολλές φορές τη λέξη «παραλογισμός». Παραλογισμός δεν είναι να διώχνεις τον Λεμονή -ίσα ίσα στο μέτρο της συμπεριφοράς τού Κόκκαλη αυτό είναι απολύτως προβλέψιμο. Παραλογισμός είναι να διοικείται μια εταιρεία στη λογική ότι «το πρωτάθλημα μπορούν να το κατακτήσουν οι παίκτες χωρίς προπονητή». Παραλογισμός είναι να φέρνεις τον Θωμά. Παραλογισμός είναι η Ριζούπολη. Παραλογισμός είναι να σ’ ενδιαφέρει ο Γκαγκάτσης πιο πολύ από το να έχει έναν καλό προπονητή η ομάδα. Παραλογισμός είναι να διοικείς μια εταιρεία κάνοντας one man show. Αυτοί για μένα είναι παραλογισμοί, αλλά όταν τους επισημαίνω γίνομαι κακός.
Κριτήρια
Σήμερα ο Κόκκαλης προσπαθεί, θεατρικά σχεδόν, να δείξει ότι δεν χαρίζει κανένα πρωτάθλημα. Αν ο Ολυμπιακός το χάσει, η γκρίνια των οπαδών του θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Θα είναι μια γκρίνια παράλογη διότι σε μια τέτοια σεζόν ένας τίτλος μπορεί και να χαθεί. Αλλά σε αυτή την ποδοσφαιρικά παράλογη χώρα ο Κόκκαλης μπορεί να στηθεί στον τοίχο τη μοναδική χρονιά που μέχρι την απόφαση απόλυσης του Λεμονή διοίκησε με λογικά κριτήρια. Οπως δηλαδή θα 'πρεπε να έχει κάνει εδώ και χρόνια κι όπως πολύ αμφιβάλλω αν θα κάνει στη συνέχεια…
Παραλήρημα
Mιλώντας για παραλογισμούς, θέλω να πω ότι είδα την τελευταία ταινία των αδερφών Κοέν «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους». Ομολογώ ότι προτιμώ τον σουρεαλισμό του «Μπάρτον Φινκ», την ειρωνεία του «Φάργκο» και τον αναρχικό κομφορμισμό του «Μεγάλου Λεμπόφσκι», όμως και η συγκεκριμένη ταινία με την παραληρηματική εσωτερικότητά της δεν με χάλασε καθόλου. Οι Κοέν παρουσιάζοντας τον Χαβιέ Μπαρντέμ ως ένα είδος εκδικητικού φαντάσματος της δεκαετίας του '80 φλερτάρουν με το σύμπαν του Ταραντίνο, ξεσκίζοντας τα στερεότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε. Ο σερίφης είναι κουρασμένος, αμήχανος, διαλυμένος από την ανισορροπία της τιποτένιας καθημερινότητάς του. Ο ήρωας δεν θα πάρει ποτέ το κορίτσι. Ο «από μηχανής θεός» Ράφελσον δεν φέρνει καμία κάθαρση. Τα λεφτά δεν είναι λύση, αλλά ο λόγος για ένα τεράστιο μπλέξιμο. Η δράση στηρίζεται σε ασύντακτους κανόνες, το τι θα γίνει εξαρτάται από το στρίψιμο του νομίσματος. Δεν υπάρχει κανένας κώδικας τιμής, καμία αποστολή, κανένας λόγος πέρα από τον θάνατο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι όσο ποτέ συνώνυμο του πεπρωμένου: no future! Ολα αυτά χτυπιούνται στο μίξερ της ισοπέδωσης χωρίς ίχνος ελέους: οι Κοέν φιλμάρουν το τέλος των αξιών -ίσως και το τέλος του κόσμου. Οποιος αδημονεί για την επόμενη σκηνή απογοητεύεται κι όποιος απογοητεύεται αδημονεί: ακόμα κι αν η ατμόσφαιρα του φιλμ (στηριγμένη σε μια καταπληκτική φωτογραφία) δεν σε παρασύρει, η καρέκλα σου φαίνεται μια σκληρή κι άβολη και μια ζεστή σαν αγκαλιά. Εκεί που λες «θέλω να τελειώσει», σου 'ρχεται να φωνάξεις «θέλω κι άλλο».
Οι Κοέν περιδιαβαίνουν τα στενάκια των 80ς ψάχνοντας και τις δικές τους κινηματογραφικές μνήμες. Συναντούν «τη νύχτα που ξέσπασε η βία», τους φιλμικούς σίριαλ κίλερς, τη φθορά του ιταλικού γουέστερν, τον Κλιντ Ιστγουντ, τα μεγάλα πλάνα του Σέρτζιο Λεόνε, τη γεμάτη μονοτονία αμερικανική ύπαιθρο, τις αποσπασματικές σκηνές από πιστολίδια σε χιλιάδες ταινίες της εποχής που δεν θυμάσαι. Ο ήρωάς τους, αμείλικτος, αναίσθητος, άφθαρτος, είναι το Κακό, ένα Κακό με μια γοητεία παραλογισμού που σε καταστρέφει ακόμα κι αν απλώς το κοιτάξεις. Η ηθικολογία μπαίνει λίγο στο τέλος από την πίσω πόρτα -αλλά μήπως έτσι δεν συνέβαινε και στα 80ς όταν το απαγορευμένο ήταν έκφραση συνήθως μιας καταπιεσμένης επιθυμίας; Εφυγα από το σινεμά κι αναρωτιόμουν πώς η ελεγεία μιας τέτοιας ισοπεδωτικής κριτικής κέρδισε τα Οσκαρ…
Πες μου πως είναι ψέμα
Ολη η ποδοσφαιρική Ελλάδα αναρωτιέται γιατί έφυγε από τη Λάρισα ο Νίκος Λυράκης. Ο αντιπρόεδρος της ομάδας, Κώστας Κωνστάντος, μού δήλωσε ότι ο βασικός λόγος είναι ότι μίλησε στην τοπική εφημερίδα «Ματς» άσχημα για μένα και τον Πανούτσο και ο Πηλαδάκης θύμωσε διότι είναι υπέρ της αδέσμευτης δημοσιογραφίας και αυτή του την παρέμβαση δεν του τη συγχώρεσε. Ο Κώστας Μπότος, που έκανε μια εντυπωσιακή επανεμφάνιση στο Κολωνάκι, αποκάλυψε ότι έφυγε επειδή θα πάει με τον Γιώργο Δώνη στην ΑΕΚ και μαζί του συμφώνησε και ο μάνατζερ Ηλίας Ματθέος, που πρόσθεσε ότι η Λάρισα έχει κλείσει τον Λεμονή. Πηγές από τη Λάρισα λένε ότι ερωτεύτηκε τραγουδίστρια κι έφυγε μαζί της…
(Τόσα ψέματα σε μία μόνο μέρα είναι δύσκολο να τα αντέξει ακόμα κι αυτή η χώρα…).
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
