Ο Αρης δεν γιάτρεψε τις παιδικές ασθένειές του, που του έχουν στοιχίσει αρκετούς βαθμούς, αν σκεφτεί κανείς ότι αφήνει αρκετό χώρο στον αντίπαλο και του δίνει μέτρα έξω από την περιοχή του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συχνά επικίνδυνες καταστάσεις.
Η «θεραπεία» ήταν μερικές καθοριστικές επεμβάσεις του Κέλεμεν για να αποφευχθεί το μοιραίο. Ο Λεβαδειακός, όπως αποδείχθηκε, μπορεί να είχε αμυντικό προσανατολισμό, αλλά είχε όρεξη για γκολ και με τις πρώτες επισκέψεις του στην αντίπαλη περιοχή το επιβεβαίωσε. Γερά και δυνατά στην άμυνα, στην οποία βοηθούσε ακόμα και ο Μοντόγια (!), και ό,τι βγει στην επίθεση. Ο Αρης έμοιαζε θολωμένος, να ψάχνει μια φάση για γκολ, μπας και ξεκλειδώσει την άμυνα του Λεβαδειακού. Μερικές επινοήσεις του Πρίττα με κάθετες πάσες που δεν έβγαιναν και ό,τι άλλο προσπαθούσε να δημιουργήσει μεμονωμένα ο Κόκε ή ο Φελίπε. Ουσιαστικά κανένας συντονισμός, καμία αξιόλογη συνεργασία για το πρώτο μέρος.
Η πρώτη σωστή –και εντυπωσιακή– έφερε γκολ. Ο Κόκε άφησε άγαλμα μια ολόκληρη άμυνα και ο Ιβιτς απέδειξε ότι δεν είναι μονοδιάστατος, όπως πολλοί συνάδελφοί του, εκτελώντας με αριστοτεχνικό τρόπο (εξωτερικό φάλτσο με το δεξί στην κλειστή γωνία του Μπλάζιτς).
Αυτή ήταν η μισή νίκη του. Η άλλη μισή ανήκει στον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Εκοψε την κόντρα (σίγουρο γκολ) του Ντιμπαλά. Εδειξε τέτοια αυταπάρνηση, που έτρεξε για να μη βγει η μπάλα κόρνερ και εκεί φάνηκε τελικά ότι ο Αρης, είτε σκόραρε και πάλι είτε έμενε στο 1-0, είχε κάνει το καθοριστικό βήμα για να φτάσει στην επιτυχία.
Εκανε κι άλλα πολλά ο Αβραάμ και ήταν από τους καλύτερους του γηπέδου.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
