Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες

Δεν γνωρίζω αν πιάνει το μάτιασμα στο ποδόσφαιρο, αλλά αν παίζει τέτοιο πράγμα, αυτή τη Ρεάλ κάποιος την έχει ματιάσει. Οχι ότι με ενοχλεί βέβαια, αφού εγώ υποστηρίζω τους άλλους, αλλά για μία ακόμα χρονιά μένει έξω από τους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα από Ιταλούς. Και να σκεφτεί κάποιος ότι το καλοκαίρι η Ρεάλ ξόδεψε γύρω στα 100 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει μία ομάδα που θα ξαναγινόταν φόβητρο παίζοντας και ωραίο ποδόσφαιρο.
Οχι αυτό το βαρετό ποδόσφαιρο που έπαιζε με τον Ιταλό Καπέλο στον πάγκο. Βαρετό ξεβαρετό, πάντως, της έδωσε τον πρώτο τίτλο ύστερα από μία πολύχρονη -για Ρεάλ- περίοδο ξηρασίας. Στους Μαδριλένους, βέβαια, δεν αρκεί να κερδίσουν, θέλουν να το κάνουν και με στυλ. Αλλωστε, βρε αδερφέ, εδώ μιλάμε για κοτζάμ «βασίλισσα». Είναι κοινό μυστικό ότι Ισπανοί και Ιταλοί αντιπαθούν, ποδοσφαιρικά, ο ένας τον άλλον. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις Ιταλών ποδοσφαιριστών που τα κατάφεραν στην Ισπανία και το αντίστροφο.

Οι Ιταλοί που παίζουν στην Ισπανία είναι πάντα στο στόχαστρο των οπαδών και του Τύπου. Αν παρακολουθήσει κάποιος τον ισπανικό Τύπο, θα δει ότι όποτε ο Καναβάρο δεν παίζει καλά, είναι ένας μισθοφόρος, είναι αδιάφορος, υπερεκτιμημένος, μία αποτυχημένη μεταγραφή και άλλα τέτοια επαινετικά. Οταν όμως ο παρτενέρ του στην άμυνα της Ρεάλ, Σέρχιο Ράμος, δεν βλέπεται, τότε έχει μία κακή μέρα ή ερχόταν από τραυματισμό ή δεν τον βοήθησε το παιχνίδι του Καναβάρο και άλλες τέτοιες δικαιολογίες. Θυμηθείτε τι συνέβη σε έναν άλλο Ιταλό, τον Κλάουντιο Ρανιέρι, που βρέθηκε στον πάγκο της Βαλένθια. Μόλις του φόρτωσαν όλα τα αρνητικά αποτελέσματα και τον έδιωξαν, άρχισαν την «από-ιταλοποίηση» της ενδεκάδας, στέλνοντας στον πάγκο όλους τους Ιταλούς που χρησιμοποιούσε ο Ρανιέρι. Ντι Βάιο, Μορέτι, Κοράντι και Φιόρε. Τέλος πάντων, αφήνω την «ιταλομανία» και γυρίζω στη Ρεάλ που ψάχνει να βρει τι φταίει και ήδη έχει βάλει στο στόχαστρο τον προπονητή Μπερντ Σούστερ, που είναι και Γερμανός.

Οταν ο Ραμόν Καλντερόν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ρεάλ είχε υποσχεθεί στους φίλους των «μερένγκες» να φέρει στο «Μπερναμπέου» τον Κακά, τον Φάμπρεγκας και τον Ρόμπεν. Τελικά, κατάφερε να φέρει μόνο τον τελευταίο. Τα δύο τελευταία χρόνια η Ρεάλ ξόδεψε 220 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει μία μεγάλη ομάδα. Μπορεί να τα πηγαίνει καλά στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά στην Ευρώπη για τέταρτη χρονιά τρώει τα μούτρα της. Από ό,τι φαίνεται, μετά τις επτά φετινές ήττες της «βασίλισσας» τα στοιχεία που την κρατούν ακόμα στον αφρό είναι τα γκολ του Φαν Νιστελρόι και η απόδοση του Κασίγιας. Από τις μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού ο πολυδιαφημισμένος Σαβιόλα είναι στον πάγκο, ο Σολντάτο και ο Ολλανδός Ντρέντε είναι μία μέσα, δύο έξω και ο Ρόμπεν με τον Μέτσελντερ έχουν ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς και έχουν προσφέρει ελάχιστα.

Ο Καλντερόν, βέβαια, στήριξε με τις δηλώσεις του τον Σούστερ μετά τον αποκλεισμό από τη Ρόμα, αλλά όσο η πίεση θα αυξάνεται από τη δυσαρέσκεια του κόσμου στη Ρεάλ ο προπονητής είναι πάντα ο πιο αδύναμος κρίκος. Αν σκεφθεί, μάλιστα, κάποιος ότι η αλλαγή που έγινε στον πάγκο για να εξορκιστεί το βαρετό ποδόσφαιρο του Καπέλο δεν έχει αποδώσει. Πράγμα που θα έπρεπε να είχε ήδη συμβεί. Μόνο ένα παρατεταμένο ντεμαράζ στο πρωτάθλημα με καλές εμφανίσεις μπορεί να σώσει τη χρονιά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το καλοκαίρι δεν θα υπάρξουν αλλαγές. Πόσω μάλλον που ο Μουρίνιο τριγυρίζει πάνω από το «Μπερναμπέου» σαν αρπακτικό.