Πάντα το φαβορί είναι ο Ολυμπιακός

Μπήκαμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και απλώς θέλω να θυμίσω κάποια δεδομένα για να μη μου μπερδεύεστε.

Αγωνιστικά
Η ιστορία του φετινού πρωταθλήματος είναι απλή. Το διεκδικούν τρεις ομάδες με διαφορετικές αρετές και διαφορετικά προβλήματα - θα ήταν έως και κουραστικό να τα επαναλάβω. Θα πω εν τάχει ότι ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε κυρίως στον χαρακτήρα κάποιων παικτών, και σε ένα παιχνίδι οργανωμένων αντεπιθέσεων με βασικό εκφραστή τους τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Ο ΠΑΟ βασίστηκε στη βελτίωση της αμυντικής του λειτουργίας, στο πρέσινγκ, στο ροτέισον και στην αξιοποίηση των στημένων φάσεων: τα κατάφερε καλούτσικα, όμως δυσκολεύεται να σκοράρει. Η ΑΕΚ πόνταρε στο βαθύ της πάγκο, στον εγωισμό του Ριβάλντο και στις ιδέες του Φερέρ που έμοιαζε καλύτερος κόουτς από τους ανταγωνιστές του. Ο Ολυμπιακός βολεύτηκε με την πιθανότητα το πρωτάθλημα να κριθεί στα ντέρμπι, ο ΠΑΟ για να βγει πρωταθλητής ήθελε ένα πρωτάθλημα με πολλούς χαμένους βαθμούς από τους πρωτοπόρους και η ΑΕΚ ονειρευόταν να κάνει ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός πέρυσι, δηλαδή να καθαρίσει τους μικρούς και να υπερασπιστεί στα ντέρμπι το όποιο βαθμολογικό προβάδισμα, χωρίς η νίκη σε αυτά να είναι απαραίτητη.

Διάσταση
Αυτή είναι η αγωνιστική διάσταση, γιατί υπάρχει και μια άλλη: η παραγοντική. Το περασμένο καλοκαίρι ο Πέτρος Κόκκαλης μεταβιβάζοντας την ηγεσία της Σούπερ Λίγκας στον Γιάννη Βαρδινογιάννη του έδωσε ταυτόχρονα carta bianca για να ασχοληθεί με τα θεσμικά. Η καλή μεταξύ τους σχέση στηρίχθηκε στη βάση μιας αμοιβαίας ανοχής: ο Κόκκαλης είναι σαν να του είπε «κοίτα τι μπορείς να κάνεις και πώς μπορείς να γίνεις αρεστός και συνεργάσιμος κι εμείς από την πλευρά μας δεν θα σπείρουμε ζιζάνια». Ετσι κι έγινε. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είχε μια χρονιά αρμονικής συνύπαρξης με το σύστημα ΕΠΟ, που διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, και όχι τυχαία ο ΠΑΟ είχε τις καλύτερες διαιτησίες τα τελευταία χρόνια. Κι ο ίδιος ο Τζίγκερ παραδέχεται ότι τα όποια λάθη έγιναν σε βάρος του ΠΑΟ (από τον Κοντογιαννίδη π.χ. στο ματς με τον Αστέρα και από τον Κασναφέρη στο ματς με την Ξάνθη) οφείλονται σε ιδιοτροπίες διαιτητών και δεν ήταν μεθοδευμένα. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός συνέχισε να κάνει τη δουλειά του παίρνοντας λιγότερα από ό,τι παλιότερα στο πλαίσιο της διατήρησης της ισορροπίας: οι δύο ομάδες δεν τσακωθήκανε ούτε μετά τη διαιτησία του Καλόπουλου στο Καραϊσκάκη, που ήταν ένα σημάδι ότι η επιρροή του ΠΑΟ στα θεσμικά έχει αυξηθεί πολύ σε σχέση με παλιότερα.

Ελάχιστα
Με το σκηνικό που διαμορφώθηκε η ΑΕΚ είχε ελάχιστες πιθανότητες να βγει πρωταθλήτρια. Οταν έκανε έξι σερί νίκες, οι άλλοι δύο (που αγωνιστικά ψάχνονταν) έμειναν κολλημένοι πίσω της. Οταν το σερί των νικών λογικά σταμάτησε, οι άλλοι (που κάπως σουλουπώθηκαν ή δεν είχαν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις) την προσπέρασαν. Ακούω ότι η ΑΕΚ δεν αδικήθηκε πουθενά εκτός του ματς με τον Πανιώνιο -ας πούμε ότι είναι έτσι. Σίγουρα όμως δεν προστατεύτηκε κιόλας όπως συνέβη με τους άλλους δύο, οι οποίοι σε κρίσιμα ματς είχαν επικουρικές βοήθειες, δηλαδή έναν διαιτητή της αρεσκείας τους.

Σχέσεις
Οι σχέσεις των δύο «αιώνιων» υπήρξαν φέτος περισσότερο ομαλές από ποτέ, μόνο που το πρωτάθλημα δεν γίνεται να το κερδίσουν και οι δύο. Αν ο ένας από τους δύο είχε μια καλύτερη ομάδα, ο τίτλος θα είχε ήδη κριθεί, μια και το ξέρουμε όλοι ότι στην Ελλάδα όποιος έχει πάρει ένα καθαρό προβάδισμα δύσκολα στραβοπατάει την άνοιξη - υποθέτω ότι ο δεύτερος θα αναγνώριζε ιπποτικά την ανωτερότητά του. Ομως η μοίρα θέλησε και οι δύο να εμφανίζονται στην τελική ευθεία ασθμαίνοντας. Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι δεν θα μετρήσει το ποιος έχει δύναμη στο φινάλε, αλλά το ποιος μπορεί να γλιτώσει τρικλοποδιές.

Ανησυχία
Και οι δύο ανησυχούν αλλά για διαφορετικούς λόγους. Στον Ολυμπιακό ο Τάκης Λεμονής είναι καιρό τώρα αντικείμενο συζήτησης. Δεν θέλω να το πιστεύω, αλλά αν δεν υπήρχε το Τσάμπιονς Λιγκ, ο Σωκράτης Κόκκαλης πιθανότατα -μου λένε- θα τον είχε αλλάξει. Στον ΠΑΟ αντίθετα βλέπουν το πέναλτι που σφύριξε ο Παμπορίδης υπέρ της ΑΕΚ, θυμούνται τις υποδείξεις του Δάλλα την Τετάρτη στο Περιστέρι, μαθαίνουν ότι στη Βέροια πάνε πακέτο Ζωγράφος - Παπαδάκος και ανησυχούν. Αντίθετα από τον Ολυμπιακό, που ουκ ολίγες φορές την τελευταία δωδεκαετία έχει κάνει εντυπωσιακά σερί (ειδικά έπειτα από αλλαγές προπονητών), ο ΠΑΟ δεν έχει να επιδείξει τέτοιου είδους ιστορικά προηγούμενα. Μόνο το 2003-04, τη χρονιά που κέρδισε το πρωτάθλημα, έκανε κάποιες συνεχείς νίκες, αλλά τότε λόγω της νίκης της Ν.Δ. στις εκλογές, στη Συγγρού ανησυχούσαν για το τι μέλλει γενέσθαι και κράτησαν μια στάση ουδετερότητας. Αποτέλεσμα αυτής ήταν να οριστεί ο Γιώργος Δούρος στο ιστορικό εκείνο ντέρμπι που εν πολλοίς έκρινε τον τίτλο.

Παρολί
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κανείς δεν έχει δώσει εγγυήσεις στον ΠΑΟ ότι θα κερδίσει το πρωτάθλημα λόγω των γενεθλίων των 100 του χρόνων. Αν κάποιος το 'χει πει (που δεν το πιστεύω, γιατί αν το μάθει ο Θείος θα τον φάει φίδι κολοβό) πρόκειται για παρολί μεγατόνων. Τολμώ μια πρόβλεψη: αν η ομάδα που θα βγει πρωταθλήτρια χρειαστεί να κάνει τουλάχιστον έξι νίκες σε επτά ματς, θα πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός κι ας μη βελτιωθεί. Είναι ο μόνος που ξέρει πώς γίνεται το έργο.

Με ποια λογική;
Ωραία τη θάψαμε την Καλαμαριά με τη γνωστή απόφαση της δευτεροβάθμιας μετά την έφεση του Ολυμπιακού, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι από την ιστορία δεν έμειναν και πολλά πράγματα αναπάντητα.

1) Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω με ποια λογική επιβλήθηκε μια ποινή για ένα παράπτωμα που δεν προβλέπεται από τον ΚΑΠ. Οι αντικανονικότητες των οποίων την τιμωρία προβλέπει ο ΚΑΠ είναι συγκεκριμένες: υπάρχει πρόβλεψη για πλαστογραφία, πλαστοπροσωπία, ντόπινγκ, έλλειψη δελτίου συμμετοχής και πολλά άλλα. Πουθενά ο ΚΑΠ δεν αναφέρει ότι μια ομάδα που χρησιμοποιεί έναν ποδοσφαιριστή που έκανε τρεις μεταγραφές σε έναν χρόνο χάνει το ματς στο οποίο αυτός αγωνίστηκε και τιμωρείται και με αφαίρεση βαθμού. Πόσω μάλλον όταν το δελτίο του έχει εκδοθεί κανονικά.

2) Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι είδους δεδικασμένο αποτελεί η απόφαση της πορτογαλικής ομοσπονδίας για το Μεγιόνκ Ζε. Ο Βάλνερ έχει αγωνιστεί σε δύο ομάδες της ίδιας χώρας δανεικός – η εγγραφή του στη σκωτσέζικη ομοσπονδία ήταν και παραμένει, μια και ο δανεισμός και η επιστροφή του έγιναν σε περιόδους όπου στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν γίνονταν μεταγραφές. Ο Μεγιόνκ Ζε άλλαξε κανονικά τρεις ομάδες. Ελπίζω ότι στο σκεπτικό της απόφασης δεν θα υπάρχουν αναφορές σε αυτή την ολότελα διαφορετική ιστορία.

3) Στη διαδικασία προέκυψαν σημεία και τέρατα. Ο πρόεδρος του Πρωτοβάθμιου, κ. Βενιζέλος Μουράτογλου, δήλωσε ότι το διεθνές μεταγραφικό σύστημα τροποποιήθηκε τον Ιανουάριο και οι αθλητικοί δικαστές έλαβαν γνώση των τροποποιήσεων διαβάζοντάς τες στο Ιντερνετ! Θα μας πει κανένας για ποιον λόγο ο συγκεκριμένος κανονισμός, που η Καλαμαριά παραβίασε, δεν έχει μεταφραστεί και δεν έχει παραδοθεί στις ομάδες;

4) Υπάρχει κάποια εξήγηση γιατί το δελτίο μετακινήσεων του παίκτη δόθηκε στην ομάδα μετά την έκδοση του δελτίου συμμετοχής του και μετά το ματς με τον Ολυμπιακό; Είναι αβλεψία υπαλλήλου ή πρακτική εξυπηρέτησης που συνηθίζεται; Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι ο υπεύθυνος είναι ένας απλός υπάλληλος...

5) Τέλος, είναι ποτέ δυνατόν αν μια ομάδα στη δευτεροβάθμια της ΕΠΟ επικαλεστεί αβλεψίες και λάθη της ομοσπονδίας να βρει το δίκιο της από «δικαστές» που η ίδια η ΕΠΟ ορίζει; Πώς διάβολο μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη όταν αυτός που δικάζει διορίζεται από κάποιον που «κατηγορείται»; Ως γνωστόν, εξαιρέθηκε της διαδικασίας ο δικηγόρος και αθλήτικός δικαστής κ. Μπίρδας, γιατί αναλαμβάνει προσωπικές υποθέσεις του Γκαγκάτση. Η Σούπερ Λίγκα, που μοιάζει να έχει χάσει τη λαλιά της, δεν πρέπει να ρωτήσει με ποια κριτήρια σχηματίζονται αυτού του τύπου οι πειθαρχικές επιτροπές;