Πέντε συμπεράσματα μετά το Λονδίνο

Στο «Στάμφορντ Μπριτζ» ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε νωθρός, αγωνιστικά λαβωμένος, με μία ενδεκάδα χειρότερη από την περσινή καλή ενδεκάδα του μια και έλειπαν όλες σχεδόν οι φετινές μεταγραφές του, πλην Κοβάσεβιτς, Λεντέσμα και Αντζα. Η εξέλιξη της σεζόν δείχνει ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει ένα τόσο βαρύ πρόγραμμα. Ο πρόσφατος λόγος του Τάκη Λεμονή κατά των δημοσιογράφων, που έγιναν ειδικοί ακόμα και στους τραυματισμούς χωρίς να κοιτάζουν τι γίνεται στο εξωτερικό, με βρίσκει σύμφωνο. Πλην όμως ο τόσο ενημερωμένος κόουτς, που γνωρίζει τις πραγματικότητες των μεγάλων ομάδων, όπως είπε, δεν θα έπρεπε να έχει ένα μεγαλύτερο ρόστερ; Και δεν θα έπρεπε να έχει πάρει περισσότερα μέσα στη χρονιά από παίκτες όπως ο Νούνιες, ο Αρτσούμπι (που έφυγε πριν τον δούμε), ο Μήτρογλου ή ακόμα και ο Κωνσταντίνου που εγκαταλείφθηκε στην τύχη του; Το «μικρό κι ευέλικτο ρόστερ», που ήταν η βασική καλοκαιρινή εξαγγελία, έχει ως αποτέλεσμα μια ομάδα που στο δυσκολότερο ματς της χρονιάς εμφανίστηκε γεμάτη ελλείψεις και με κουρασμένους παίκτες. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός και πλήρης με την Τσέλσι αντίπαλο έπρεπε να κάνει ένα θαύμα, όμως για να διεκδικήσεις ένα θαύμα κάπου πρέπει να βασιστείς. Ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο δεν είχε να πιαστεί από πουθενά κι αυτό ο προπονητής του πρέπει να το κατάλαβε. Μία ομάδα δεν μπορεί να πάρει μέρος στο Τσάμπιονς Λιγκ με μικρό κι ευέλικτο ρόστερ. Θα διαλυθεί από την απαίτηση των αγώνων. Οι προϊστάμενοι του Λεμονή πρέπει να προβληματιστούν για το αν ο κόουτς μπορεί να διαχειριστεί ένα μεγαλύτερο ρόστερ.

Συμπέρασμα 2ο

Το Τσάμπιονς Λιγκ για μια ελληνική ομάδα δεν μπορεί να είναι πεδίο δοκιμών. Ο Νούνιες, ο Μπελούτσι, ο Λεονάρντο, ο Μήτρογλου, ο Σίσιτς ακόμα ακόμα και ο Μενδρινός δεν μπορεί να «ψηθούν» σε τέτοιου τύπου δύσκολα ματς: είναι ευκολότερο να «καούν» από τις απαιτήσεις. Το να συζητάμε για ποιο λόγο δεν ξεκίνησε ο Μπελούτσι ή ο Λεονάρντο στο «Στάμφορντ Μπριτζ» είναι μάλλον ανώφελο: ο Λεμονής τους προστάτευσε και ορθώς δεν τους «χρέωσε» έναν αποκλεισμό που ο Ολυμπιακός δύσκολα μπορούσε να αποφύγει. Ομως θα 'πρεπε να έχει γίνει μια καλύτερη χρήση αυτών των ποδοσφαιριστών στο ελληνικό πρωτάθλημα: για αυτό νομίζω δεν χωράει αμφιβολία. Η λογική λέει ότι σε μια σεζόν με αρκετές υποχρεώσεις αυτού του τύπου οι «φρέσκοι» στο ρόστερ ποδοσφαιριστές θα 'πρεπε να έχουν παίξει πιο πολύ. Κατανοώ ότι ο Ολυμπιακός έχει ως μεγάλο στόχο το πρωτάθλημα -δεν μπορώ να φανταστώ όμως πόσους βαθμούς λιγότερους θα είχε ο Ολυμπιακός, αν αυτοί στην Ελλάδα έπαιζαν περισσότερα ματς δίνοντας την ευκαιρία σε ποδοσφαιριστές όπως ο Κοβάσεβιτς, ο «Τζόλε», ο Στολτίδης, ο Λούα Λούα, ο Γκαλέτι να παίξουν λίγο λιγότερο και να γλιτώσουν και την κούραση και τους τραυματισμούς.

Συμπέρασμα 3ο

Η καλή φετινή σεζόν πρέπει να αποτελέσει ορόσημο για το μέλλον και να μη διαλυθεί ό,τι με κόπο χτίστηκε. Ομως το ματς με την Τσέλσι έδειξε και ότι κάποιοι από τους φετινούς πρωταγωνιστές έχουν κάποια όρια. Ο Κοβάσεβιτς και ο «Τζόλε» δεν μπορεί του χρόνου να είναι πριμαντόνες του Ολυμπιακού, η αγωνιστική σοφία τους χρειάζεται επικουρικά. Ο Πάντος πρέπει να είναι ένας καλός αναπληρωματικός, πάντα έτοιμος να μπει στη μάχη και όχι ο παίκτης από τον οποίο ξεκινάει η ενδεκάδα. Ο Αντζας και ο Σέζαρ δύσκολα μπορεί να παίξουν μαζί, αν δεν χτυπάει η αδρεναλίνη τους κόκκινο. Ο Λεντέσμα αν θέλει να φύγει, καλώς να φύγει. Του χρόνου η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού πρέπει να στηθεί γύρω από τον Μπελούτσι, σχεδόν υποχρεωτικά.

Συμπέρασμα 4ο

Ο Ολυμπιακός έβγαλε φέτος ως εταιρεία πάρα πολλά χρήματα -τα περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη σεζόν. Αυτό συνέβη διότι διακρίθηκε στη μεγάλη διοργάνωση και η διάκρισή του δεν ήταν τυχαία: ήρθε μέσω ενός τρόπου παιγνιδιού (που με τον καιρό έγινε στην ομάδα η μόνη γνωστή και κατανοητή τακτική) που ωστόσο δεν ενθουσιάζει το κοινό των «ερυθρολεύκων» και ίσως κάποιους επιφανείς παράγοντές τους. Καλώς ή κακώς, αυτό το παιγνίδι αναμονής και αντεπιθέσεων είναι (στις όποιες παραλλαγές του) το μόνο που στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις φέρνει διακρίσεις (δηλαδή χρήματα) στις ελληνικές ομάδες. Η διοίκηση του Ολυμπιακού πρέπει με βάση αυτό το δεδομένο να προβληματιστεί για το ποιο θα είναι το μέλλον της συγκεκριμένης ομάδας. Με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Μπερναμπέου» είδαμε ένα θεαματικό ματς, με την Τσέλσι μία ήττα με κάτω τα χέρια: η διοίκηση του Ολυμπιακού είχε την τύχη να δει τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Συμπέρασμα 5ο

Το πιο σημαντικό, μετά το ματς με την Τσέλσι, είναι να γίνει κατανοητό ότι μία ομάδα μπορεί να βελτιωθεί μόνο δίνοντας δύσκολα ματς και κυρίως όταν μαθαίνει να ξεπερνά τις όποιες δυσκολίες βρίσκει, βασιζόμενη στις αρετές του παιγνιδιού της. Ο Ολυμπιακός το τελευταίο δίμηνο πήγε λίγο πίσω -όχι τυχαία σε αυτό το δίμηνο πήρε και μερικά σφυρίγματα στο πρωτάθλημα, που για δικό του όφελος καλό είναι κάποια στιγμή να του λείψουν. Γιατί, αν δεν διευκολύνεσαι για να κερδίσεις, έναν μόνο τρόπο έχεις για να το καταφέρεις: να παίζεις καλύτερα. Και παίζοντας καλύτερα μπορεί κάποια στιγμή να φτάσεις να αντέχεις και τον δαιμονισμένο ρυθμό που είχε η Τσέλσι στο πρώτο εικοσάλεπτο χωρίς καμία απολύτως διαιτητική βοήθεια...

Για τη Β' Εθνική

Δύο, τρεις παρατηρήσεις για το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, ο πρώτος γύρος του οποίου τελείωσε, είναι απαραίτητες:

- Η διαιτησία στη Β' Εθνική είναι φέτος καλύτερη από αυτή της Σούπερ Λίγκας. Δεν υπάρχει δόγμα του τύπου «όλοι ευνοούνται και όλοι αδικούνται» και από τη στιγμή που ο Ψυχομάνης μείωσε τον αριθμό των διαιτητών σε 50 (που πάλι πολλοί είναι για να χαίρονται οι Ενώσεις, αλλά θυμίζω ότι πέρυσι ήταν 75!) τα πράγματα κάπως βελτιώθηκαν. Απλώς στη Β' Εθνική τα όποια λάθη, αν και πολύ λιγότερα, συμβαίνει να είναι περισσότερο ακραία. Εγώ που είμαι κατά των ορισμών στη Σούπερ Λίγκα (επειδή τους θεωρώ ένα κατευθυνόμενο πιλοτάρισμα και τίποτα άλλο) πιστεύω ότι στη Β' οι ορισμοί είναι χρήσιμοι. Οι διαιτητές πρέπει σε αυτή την κατηγορία να «ψήνονται» και να επιλέγεται προσεκτικά σε ποια ματς πρέπει να παίξουν. Επίσης πρέπει να τιμωρούνται. Να μην ξανατύχει π.χ. η περίπτωση του Λαμπρόπουλου, που τίναξε στον αέρα το Εθνικός - Καλλιθέα κι αντί να τιμωρηθεί τον ανέβασαν στη Σούπερ Λίγκα! Τέτοιες αβλεψίες (;) εκτρέφουν την κακοπιστία.

- Μου δημιουργούνται κάποιες απορίες. Είναι λογικό οι ομάδες που διεκδικούν την άνοδο να έχουν την τύχη να μεταδίδονται τα παιγνίδια τους συχνότερα από την ΕΤ3. Γιατί όμως έχουν μεταδοθεί τόσα λίγα ματς του ΠΑΣ Γιάννινα και του Ιωνικού, που είναι τα μεγάλα φαβορί στην κατηγορία; Επίσης το γεγονός ότι τα ματς μεταδίδονται το Σάββατο ή τη Δευτέρα δημιουργεί μια περίεργη μεταχείριση. Βλέπω π.χ. ότι ο Πανσερραϊκός του προέδρου της Λίγκας, κ. Πέτρου Θεοδωρίδη, έχει την τύχη (;) να παίζει πολύ συχνά τα εκτός έδρας παιγνίδια του Δευτέρα με τηλεοπτική κάλυψη, γνωρίζοντας τα αποτελέσματα των υπόλοιπων διεκδικητών. Αυτό έχει συμβεί εφέτος 6 φορές: από τα επτά ματς του Πανσερραϊκού που μεταδόθηκαν τηλεοπτικά έξι έγιναν Δευτέρα! Για να έχετε μια εικόνα της κατάστασης, έχουν μεταδοθεί τηλεοπτικά έξι εκτός έδρας ματς και της Καλλιθέας, αλλά τα πέντε από αυτά έχουν γίνει το Σάββατο. Αν ο κ. Πέτρος Θεοδωρίδης έχει μια εξήγηση για αυτό ευχαρίστως να τη δημοσιεύσω διότι δεν θέλω να δημιουργούνται εντυπώσεις.

- Οι καταγγελίες του Αλέξη Κούγια για κύκλωμα που σχετίζεται με το Στοίχημα δεν πρέπει να απαξιωθούν. Είναι υποκριτικό για την ελληνική πολιτεία να αφήνει το ποδόσφαιρο στο έλεος της αυτοδιοίκητης διαφθοράς του. Αλήθεια, η περσινή εισαγγελική έρευνα για τις διαιτησίες τι τέλος είχε;

Εμπόριο μούφας...

Εξαλλος, μου λένε, έγινε ο Γιάννης Ιωαννίδης γιατί γράφτηκε σε εφημερίδες ότι φώναξε τον Ψυχομάνη και του έκανε παράπονα για τη διαιτησία του Σταυρίδη στο ματς ΠΑΟΚ - Αρη 3-0. Εχει δίκιο ο υφυπουργός να εκνευρίζεται με όσους κυκλοφορούν τέτοιες «μούφες». Ποιοι όμως τις κυκλοφορούν; Μήπως εκείνοι από τους οποίους ζήτησε διαφάνεια και καθαρότητα στον χώρο της διαιτησίας και εμφανώς τον γράφουν στα παλιά τους τα 4Χ4; 'Η μήπως εκείνοι από τους οποίους ζήτησε να τα βρουν με την ομοσπονδία διαιτητών κι αυτοί τα βρήκαν τόσο πολύ ώστε στα τεστ των διαιτητών στο Αίγιο ξέχασαν να καλέσουν την ΟΔΠΕ; Εν τέλει δεν μπορώ να καταλάβω τι τον ενοχλεί τον υφυπουργό. Το εμπόριο της «μούφας» ή τα δεκάδες ψέματα που του ξεφουρνίζουν;