«Και μην κοιτάτε το χρονόμετρο»

Aυτό, πάλι, είναι από τ' άγραφα. Ο Ολυμπιακός έγινε Παναθηναϊκός και ο Παναθηναϊκός έγινε Ολυμπιακός! Οποιος κατάλαβε πώς συνέβη αυτό, και πόσο ακριβώς θα διαρκέσει, ας ενημερώσει και εμάς διότι έχουμε πελαγώσει.

Η νίκη των «κόκκινων» στο Τελ Αβίβ, αληθινή εποποιία για τα δεδομένα τους -και για τα δεδομένα οποιασδήποτε ομάδας, εδώ που τα λέμε- ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος του Παναγιώτη Γιαννάκη. Η συνταγή του «δράκου» ήταν αυτή που έφερε τον θρίαμβο. Οχι, δεν εννοώ τα συστήματα που έφτιαξε με τους συνεργάτες του, ούτε τις προσαρμογές που έγιναν στη διάρκεια του αγώνα. Μιλώ για τη φιλοσοφία του, αυτή που εκτόξευσε και την Εθνική μας ομάδα σε μία διαφορετική διάσταση.

Το έχετε ακούσει δα το τροπάριο: «Μη βιάζεστε. Να δείχνετε υπομονή. Να κοιτάτε κάθε φάση ξεχωριστά. Να κυνηγάτε όλες τις μπάλες. Πάνω απ' όλα, μη σκέφτεστε το σκορ. Μόνο στα τελευταία λεπτά να κοιτάτε το χρονόμετρο». Ο Ολυμπιακός της προ-Γιαννάκη εποχής, αυτός που έκανε μόλις 1 νίκη στα φετινά ταξίδια του, θα είχε παραδώσει τα όπλα πολύ πριν φτάσει στο νήμα. Η Μακάμπι προηγήθηκε 43-31, 59-46, 67-53, 71-61. «Υπομονή», ήταν η λέξη-κλειδί που ακουγόταν επίμονα από τον πάγκο. «Ηρεμία».

Ο Ολυμπιακός κυνήγησε το παιχνίδι με μεθοδικότητα Παναθηναϊκού. Το βάθος του τού επέτρεψε να παίξει σκυλίσια άμυνα έως το τέλος, να κρατήσει το μυαλό του καθαρό (αφού υπήρχαν δυνάμεις και ουδέποτε θόλωνε ο εγκέφαλος) και να βρει λύσεις στα πρόσωπα παικτών που ξέρουν να παίζουν για την ομάδα: Μπλέικνι, Βασιλόπουλου, Μπουρούση, Πρίντεζη. Και όταν ο Ολυμπιακός χρειαζόταν έναν τρελούτσικο ήρωα για να κάνει το παιχνίδι του λίγο πιο απρόβλεπτο και να δώσει ανάσες με σουτ εκτός συστήματος, έστρεφε το βλέμμα στον Γκριρ. Για δεύτερη συνεχή εβδομάδα ο Αμερικανός απέδειξε ότι μπορεί να παίξει και μπάσκετ του προπονητή. Αρκεί να έχει προπονητή στο πλευρό του.

Ηταν, για τον Ολυμπιακό, η πιο μεγάλη νίκη της χρονιάς. Και ταυτόχρονα, η πιο μεγάλη βραδιά της εποχής των Αγγελοπουλαίων. Οι δυο τους καμάρωναν έξω από τα μαρτυρικά λόγω 1994 αποδυτήρια του «Γιαντ Ελιάου». Ποιο ποδόσφαιρο τώρα; Η δική τους ομάδα είναι αυτή που φοράει τα κοντομάνικα στην Ευρώπη. Εάν μπορέσει να πάρει τα δύο παιχνίδια που του απέμειναν, ο Ολυμπιακός προκρίνεται σίγουρα στα πλέι οφ, μαζί με τη νικήτρια της αναμέτρησης Ρεάλ-Μακάμπι. Αλλιώς θα ψάχνει κομπιουτεράκι. Λίγο ακόμα και θα κάλυπτε το 8 της ήττας του Φαλήρου χθες! Αυτό κι αν ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία.

Ο Παναθηναϊκός έβαλε 2 βαθμούς στο σακούλι, αλλά υποχρέωσε τους οπαδούς του να φύγουν προβληματισμένοι από το ΟΑΚΑ. Η αποδεκατισμένη Εφές Πίλσεν έμοιαζε εύκολο θύμα, αλλά οι «πράσινοι» προσπάθησαν να τη νικήσουν με τις φανέλες. Σχεδόν όλες οι φετινές ευρωπαϊκές νίκες τους σημειώθηκαν με αγκομαχητό.

Θα φτάσει στις 4; Και αγκομαχώντας να έλθει, ευπρόσδεκτο θα είναι το 4-2. Mετά τα αποτελέσματα του διημέρου, ο Παναθηναϊκός απέκτησε ελπίδες ακόμα και για την 1η θέση του ομίλου του. Για να την κερδίσει, θα πρέπει να κάνει δύο νίκες στα παιχνίδια που του απέμειναν και να καλύψει και το 9 της ήττας του στη Σιένα. Μπορεί να βγει 2ος και να βάλει πλώρη για Βιτόρια, κινδυνεύει όμως και να αποκλειστεί πρόωρα, εάν ηττηθεί στο Βελιγράδι. Είπαμε, αυτό θα είναι για τους «πράσινους» το ματς της χρονιάς, μέχρι το επόμενο.

Αλλά σαν πολύ νωρίς δεν βρέθηκε να παίζει -ολόκληρος Παναθηναϊκός- ματς της χρονιάς;