Κούτσα κούτσα προς τον αποκλεισμό

Ο δεύτερος γύρος του Τσάμπιονς Λιγκ τείνει να εξελιχθεί στη στιγμή που με βάση το πρόγραμμα, ο κάτοχος του Τσάμπιονς Λιγκ μάς αποχαιρετά και μάλιστα με άδοξο τρόπο. Τη σεζόν 2005-06 αποκλείστηκε από την Ιντερ σε αυτή τη φάση η Πόρτο, που είχε κάνει κάτι μήνες πριν περίπατο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ συντρίβοντας τη Μονακό. Ο Μουρίνιο είχε φύγει, η πρωταθλήτρια Πορτογαλίας είχε αλλάξει αρκετά, η Ιντερ έμοιαζε εκείνη τη χρονιά ικανή να φτάσει ακόμα και στον τελικό της μεγάλης διοργάνωσης, έχοντας σε καταπληκτική κατάσταση τον Αντριάνο. Ο αποκλεισμός των Πορτογάλων δεν θεωρήθηκε έκπληξη: η εμφάνισή τους στο Μιλάνο ήταν ανάλογη της χρονιάς τους, δηλαδή πολύ κακή, και τιμωρήθηκε με τρία γκολ. Τον επόμενο χρόνο η πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ ήταν το απόλυτο φαβορί απέναντι στην Μπενφίκα και στο «Ανφιλντ» δεν θα ’πρεπε να έχει δυσκολίες να ανατρέψει το 1-0 με το οποίο είχε ηττηθεί στη Λισσαβώνα. Οι «αετοί του Κούμαν» δεν έχουν και την πιο βαριά ευρωπαϊκή φανέλα, αλλά στο «Ανφιλντ» κέρδισαν 2-0, αναγκάζοντας τον Μπενίτεθ να τους δώσει συγχαρητήρια. Δώδεκα μήνες αργότερα τα συγχαρητήρια τα πήρε ο Ισπανός κόουτς αποκλείοντας την Μπαρτσελόνα. Η Λίβερπουλ νίκησε 2-1 στο «Καμπ Νόου» πιέζοντας τον Ροναλντίνιο και τους υπόλοιπους και υπερασπίστηκε αυτό το σκορ στην έδρα της, χάνοντας 1-0. Ο χθεσινός αποκλεισμός της Μίλαν μοιάζει με τους τρεις προηγούμενους των άλλων κατόχων του Τσάμπιονς Λιγκ ως προς το εξής: και η Μίλαν αποκλείστηκε στη ρεβάνς, αδυνατώντας να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε. Δεκαπέντε μέρες μετά το ματς του Λονδίνου ήταν στο «Σαν Σίρο» περισσότερο κουρασμένη, χειρότερη.

Εμπνευση

Ο Κάρλο Αντσελότι είχε την ατυχέστατη έμπνευση την Τρίτη το βράδυ να παίξει κόντρα στην Αρσεναλ με τρία μόνο χαφ. Ο Αμπροζίνι, ο Γκατούζο και ο Πίρλο, έχοντας παίξει περίπου 200 (!) ματς τα τρία τελευταία χρόνια, έχουν φέτος μια πτώση στην απόδοσή τους: την Τρίτη ήταν αδύνατον να τρέχουν για να αναχαιτίσουν τον Φάμπρεγκας και τους υπόλοιπους «διαβόλους» του Βενγκέρ και στηρίξουν ταυτόχρονα τον Κακά, τον Ιντσάγκι και τον Πάτο. Αλλά πέρα από το προφανές τακτικό λάθος υπάρχει ένα ζήτημα περισσότερο σοβαρό: η φθορά της φυσικής κατάστασης που βγαίνει τέτοιο μήνα στους θριαμβευτές της προηγούμενης σεζόν. Τέσσερις αποκλεισμοί κατόχων του Τσάμπιονς Λιγκ Φλεβάρη μήνα δεν είναι τυχαίοι. Οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κανένας πλέον δεν μπορεί να αντέξει στην ένταση αυτού του τύπου του πρωταθλητισμού για περισσότερες από μιάμιση σεζόν, δηλαδή για περισσότερους από 16 ή 17 μήνες.

Είσπραξη

Πώς εξαργυρώνουν εισπρακτικά την επιτυχία τους αυτές οι ομάδες που κατακτούν το μεγάλο τρόπαιο; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι και το μυστικό της εξήγησης της φθοράς τους. Ολες βάζουν στο ταμείο περισσότερα χρήματα από φιλικά ματς που γίνονται καλοκαιριάτικα για τηλεοπτικούς λόγους και από ακριβοπληρωμένες από χορηγούς περιοδείες στα πέρατα του κόσμου. Αν προσθέσετε σε αυτά και την ανάγκη κατάκτησης του Σούπερ Καπ, Κύπελλο μικρό για την ιστορία τόσων μεγάλων συλλόγων, αλλά τεράστιο για τους χορηγούς τους, τότε θα καταλάβετε ότι όλοι σχεδόν κάνουν ελλιπέστατες προετοιμασίες, που τον χειμώνα πληρώνονται. Οταν μάλιστα στην έτσι κι αλλιώς κουραστική σεζόν προστεθεί και το ταξίδι στην Ιαπωνία για τις ανάγκες του Διηπειρωτικού, καταλαβαίνετε γιατί η κατάρρευση καιροφυλακτεί πίσω από την πόρτα. Φέτος η Μίλαν προσπάθησε να υπερασπιστεί το τρόπαιο που κατέκτησε στην Αθήνα, υποβαθμίζοντας ακόμα πιο πολύ την παρουσία της στο ιταλικό πρωτάθλημα. Οταν, όμως, έμεινε πίσω αναγκάστηκε να γκαζώσει, διότι χωρίς θέση στην πρώτη τετράδα δεν υπάρχει «εισιτήριο» για το Τσάμπιονς Λιγκ. Οταν γκάζωσε για να καλύψει το χαμένο έδαφος οι παίκτες της άρχισαν να πέφτουν ένας ένας σαν τα κοτόπουλα. Πρώτα ο Νέστα, μετά ο Ντίντα, μετά ο Ρονάλντο, μετά ο Κακά και τελευταίος ο Ζέεντορφ!

Προβλήματα

Πρόπερσι προβλήματα είχαν ο Ροναλντίνιο, ο Ετό, ο Τσάβι. Ειδικά ο Ροναλντίνιο, που μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ έπρεπε να δώσει νέες εξετάσεις, αυτή τη φορά στο Μουντιάλ της Γερμανίας, διαλύθηκε. Κανείς δεν μπορεί να σηκώσει τόση ένταση παίζοντας 70 και 80 ματς τον χρόνο! Για να καταλάβετε τη διαφορά με τη δεκαετία του '70 ή του '80 π.χ., πρέπει να αναλογιστείτε ότι πλέον ένας καλός ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται σε ομάδες τέτοιου επιπέδου παίζει σε ένα χρόνο τα ματς που τότε οι σταρ της εποχής έδιναν σε τρία! Με αυτή τη συλλογιστική, που βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα, μπορεί να ακούγεται υπερβολή, αλλά ο Πάολο Μαλντίνι π.χ. πρέπει να έχει παίξει γύρω στα 50 πρωταθλήματα! Ο Μαλντίνι, που δεν είχε μεγάλους τραυματισμούς, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό. Υπάρχουν άλλοι που νιώθουν στα 29 και τα 30 πολύ βαριά τα πόδια τους. Τυχαία νομίζετε ότι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ π.χ. πήγε στην Αμερική να τελειώσει την καριέρα του; Κλάταρε ο άνθρωπος.

Κόμικ

Οταν ήμουν πιτσιρικάς διάβαζα ένα κόμικ που λεγόταν «Κούτσα κούτσα προς τη δόξα». Ηταν η ιστορία ενός τρομερού ταλέντου που αν και λίγο κουτσός προσπαθούσε να γίνει μεγάλος παίκτης. Σήμερα οι μεγάλοι παίκτες προσπαθούν να μη μείνουν κουτσοί. Για αρκετούς από τους σταρ της Μίλαν ο αποκλεισμός αποτελεί ανακούφιση…

Αριστοκράτισσα

Δεν ξέρω αν ήταν σπουδαία ηθοποιός η Ελενα Ναθαναήλ –παραδόξως δεν έτυχε ποτέ να τη δω στο θέατρο και νομίζω ότι οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε μάλλον αδικούν τα εκφραστικά της μέσα. Ομολογώ όμως πως τη θεωρούσα πάντα κουκλάρα: μια αυθεντικά όμορφη Ελληνίδα –ίσως την πιο όμορφη Ελληνίδα.

Ο ελληνικός κινηματογράφος ακόμα και στις μεγάλες του μέρες είχε λίγες κούκλες να μας δείξει. Η Αλίκη ήταν πάντα υπερβολική –και ως μπεμπέκα και ως κλαψιάρα και ως γκόμενα υποκρινόταν και ίσως γι' αυτό άρεσε πάντα στις γυναίκες πιο πολύ από τους άνδρες. Η Τζένη Καρέζη παραήταν σοφιστικέ: όλοι χάζευαν τη θάλασσα των ματιών της (που κάθε ασπρόμαυρο φιλμ αποθέωσε), αλλά η γοητεία της είχε κάτι τόσο ξεχωριστό που σε έβαζε σε σκέψεις –οι άνδρες βαριούνται λίγο τα τόσο δύσκολα. Η Ζωή Λάσκαρη ήταν το άλλο άκρο. Την είδα πρόσφατα σε ένα μαγαζί να κάθεται δίπλα μας και να μαγνητίζει βλέμματα και σκεφτόμουν ότι όποιος την καψουρεύτηκε υπέφερε: τραβάει τόσο πολύ τα μάτια, που δεν σ' αφήνει σε ησυχία –άνετα μπορεί να σε τρελάνει. Η Μελίνα ήταν αλανιάρα τόσο πολύ, που αναρωτιόσουν τι προσπαθούσε να κρύψει.

Η «Βουγιούκλω» ήταν λίγο Αμερικάνα και πολύ σταρ –όποιος την έχει δει στο θέατρο καταλαβαίνει ότι ήθελε να παίζει στο «Μπροντγουέι» και να παντρευτεί έναν πρίγκιπα, όπως η Γκρέις Κέλι. Η Καρέζη ζούσε για το δράμα και ήταν ηθοποιός, δηλαδή κάτι που δεν θα καταλάβουμε ποτέ. Η Λάσκαρη είναι η Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό και η Μελίνα ήταν λίγο Ιταλίδα και λίγο Σπανιόλα. Η πραγματική Ελληνίδα κουκλάρα ήταν η Ελενα Ναθαναήλ: μελαχρινή, σίγουρη για τη δυτικοανατολίτικη ομορφιά της, έξυπνη τόσο όσο χρειάζεται για να μη σε τρομάζει και μάνα κι αδερφή κι αγάπη.

Αν ζούσε σε μια άλλη χώρα που έχει πραγματική βιομηχανία κινηματογράφου, θα έκανε τεράστιο σουξέ μεγαλώνοντας. Αντίθετα από αυτό που συμβαίνει συνήθως με τις ενζενί, η Ναθαναήλ είχε μια ομορφιά που άντεξε στον χρόνο –θα 'λεγα ότι μεγαλώνοντας έγινε ομορφότερη. Η καθαρή ομορφιά της, η χωρίς τίποτα το προσποιητό γοητεία της, η αριστοκρατία της (αυτό νομίζω είναι το μυστικό), νίκησαν τη φθορά που προκαλεί ο χρόνος: η Ναθαναήλ ήταν ωραία, τόσο ωραία που δεν σε άφηνε να σκεφτείς πόσο ωραία υπήρξε. Η υπέροχη αυτή Ελληνίδα δεν εξιδανίκευσε στο παρελθόν την ομορφιά της, γιατί η ομορφιά δεν την εγκατέλειψε ποτέ.

Η Ελενα έφυγε όμορφη. Τιμή στην αριστοκρατία της…

Των φρονίμων τα παιδιά

Τον στηρίζει τον Φερνάντο Σάντος ο Θοδωρής Ζαγοράκης και δεν θέλει να ακούει κουβέντα από όποιον αμφισβητεί τις ικανότητες του Πορτογάλου. Για τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ άλλα είναι τα προβλήματα και όχι ο Σάντος. Οπως, όμως, και να 'χει το πράγμα, στο τέλος της σεζόν θα πρέπει να γίνει μεταξύ των δύο μια σοβαρή συζήτηση, γιατί ναι μεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος ο Ζαγοράκης, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι απαιτήσεις θα έχει ο Σάντος, ο οποίος, σημειωτέον, δεν θέλει να ξαναπεράσει μια τέτοιου είδους χρονιά. Ισως γι' αυτόν τον λόγο (και επειδή μπορεί να προκύψουν λογιών λογιών εκατέρωθεν απαιτήσεις, να κυκλοφορεί μια φήμη ότι ο Ζήσης Βρύζας έχει άσο στο μανίκι τον Σέρσε Κόσμι, στις ικανότητες του οποίου υποκλίνεται.