Λείπει η πολιτική της σύνθεσης

Από μερικούς προέδρους ΠΑΕ λείπει και λίγη κοινή λογική: αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω παρακολουθώντας το εμπόριο τρόμου των σφυριγμάτων που αποκαλούμε ελληνικό πρωτάθλημα.

Τσίρκο

Ποιος θα 'πρεπε να είναι ο σκοπός των ΠΑΕ που παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα; Από τη στιγμή που πρόκειται για εταιρείες, ο σκοπός θα 'πρεπε να είναι το κέρδος. Οπως γίνεται το ελληνικό πρωτάθλημα, κέρδος μπορεί να υπάρχει μόνο όταν συμπιέζονται τα κόστη. Συμπιεσμένα κόστη σημαίνει ομάδες της συμφοράς -αφού ούτε και από προγραμματισμό σκίζουμε. Η ασφαλής πρόβλεψη, αν συνεχιστούν τα πράγματα έτσι, είναι ότι θα έχουμε χειρότερες ομάδες τα επόμενα χρόνια. Σε αυτό το τσίρκο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος να επενδύσει, γιατί η εντύπωση που υπάρχει σε όλους είναι ότι για να διακριθείς δεν χρειάζονται χρήματα, αλλά «άκρες» και πολιτικές.

Πολιτικές

Στο φετινό πρωτάθλημα υπάρχουν δύο πολιτικές που φέρνουν αποτελέσματα -η μία είναι η πολιτική των συμβιβασμών και η άλλη η πολιτική της επικοινωνιακής φασαρίας. Και οι δύο ωστόσο είναι μάλλον αδιέξοδες.

Συνέχεια

Την πολιτική των συμβιβασμών την ακολούθησε φέτος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Από τη στιγμή που βγήκε πρόεδρος στη Σούπερ Λίγκα, έκανε ένα άνοιγμα σε ανθρώπους που προηγουμένως δεν ήθελε να δει. Αρχισε να συζητάει με τον Ψυχομάνη τα προβλήματα της διαιτησίας, δεν άφησε τον Μπίκα να παραιτηθεί το καλοκαίρι όταν αυτός θύμωσε γιατί έβγαλαν τους πίνακες των παρατηρητών ερήμην του, κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τον Βασίλη Γκαγκάτση παίρνοντας στα σοβαρά τις υποσχέσεις του και στο τέλος δέχτηκε και ως αντιπρόεδρο της Σούπερ Λίγκας τον διαιτητή της Ριζούπολης Γιώργο Μποροβήλο. Ολα αυτά ήταν κυρίως η συνέχεια του ιστορικού του συμβιβασμού με τον Ολυμπιακό: έγιναν στο όνομα μιας αλληλοεκτίμησης.

Διαχείριση

Είναι προφανές ότι ο Τζίγκερ προτίμησε από τη σύγκρουση τη διαχείριση -από τον ρόλο του αποκλεισμένου τον ρόλο του συνδιαχειριστή. Ο ΠΑΟ από αυτή την πολιτική είχε κάποιο κέρδος (π.χ. καλύτερες διαιτησίες από το παρελθόν), όμως παραμένει αρκετά όμηρος ενός συστήματος που αντιμετωπίζει καχύποπτα: γι’ αυτό ήρεμοι άνθρωποι όπως ο Αργύρης Μήτσου, π.χ., εξοργίστηκαν όταν είδαν το πέναλτι που έδωσε ο Παμπορίδης. Το χειρότερο στην περίπτωση είναι ότι για να κάνεις αυτή την πολιτική πρέπει να κατέχεις θεσμικές θέσεις: αν ο Τζίγκερ δεν είναι πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας (και αντιπρόεδρος της ΕΠΟ) και δεν τον βλέπουν μπροστά τους, το πιθανότερο είναι ότι του χρόνου στη Συγγρού (έτσι και μείνουν οι ίδιοι) θα τον κοροϊδεύουν όπως περίπου έκαναν μέχρι και πέρυσι, όταν έλεγαν ότι αντί για το πρωτάθλημα πρέπει να διεκδικεί το Ράλλυ Ακρόπολις. Από την άλλη (και επειδή ο δικός μου προβληματισμός δεν αφορά τον ΠΑΟ και τα όποια οφέλη του, αλλά το ίδιο το πρωτάθλημα και τη διεξαγωγή του) αμφιβάλλω αν αυτή η πολιτική φέρνει κάποιο γενικότερο όφελος. Ο συμβιβασμός με τα θηρία δεν γλιτώνει κανέναν από το «φάγωμα», αλλά το επιβάλλει σαν τρόπο ζωής: από τη στιγμή που δεν σε φοβούνται γιατί σε θεωρούν φίλο, τους φοβάσαι συνεχώς και περισσότερο γιατί καταλαβαίνεις τα χουνέρια που μπορούν να σου σκαρώσουν.

Ξεφωνητό

Η άλλη πολιτική είναι η επίσης μόνο πρόσκαιρα αποδοτική πολιτική του ξεφωνητού. Η ΑΕΚ έπειτα από το ξεφωνητό που έριξε ο Ντέμης μετά το ματς με τον Πανιώνιο, είχε δύο αβανταδόρικες διαιτησίες σε δύο δύσκολα ματς, σε αυτό με τον Ηρακλή και στο ντέρμπι. Το πρόβλημα είναι ότι όταν κάνεις μια τέτοια πολιτική, είναι και εύκολο να σε εκθέσουν. Επειδή στην Ελλάδα όλα είναι επικοινωνιακός θόρυβος (τα ματς είναι ασήμαντες λεπτομέρειες -θα μπορούσαν και να μη γίνονται, αλλά να μας κοινοποιούνταν κάποια αποτελέσματα και να βλέπαμε κάποιες φάσεις, κατά βάση αμφισβητούμενες…), όσο εύκολο είναι να ξεφωνίζεις, άλλο τόσο είναι και να σε ξεφωνίζουν! Το χειρότερο είναι ότι αν αυτό δεν το κάνεις ακολουθώντας μια πολύ προσεκτική πολιτική, χάνεις και την κοινή γνώμη. Μετά το κυριακάτικο κρυφτούλι του Γιώργου Δώνη, π.χ., θα τον συμπονέσει άνθρωπος αν αδικηθεί στη Λεωφόρο; Πολύ αμφιβάλλω.

Συντήρηση

Οι συμβιβασμοί συντηρούν το σύστημα, τα ξεφωνητά μεγαλώνουν τις εντάσεις που επίσης συντηρούν το σύστημα: το «διαίρει και βασίλευε» για τους καλούς μαθητές του Θωμά (που δεν έχουν σχέση με την «Παράγκα», αλλά δεν έχουν και κανένα πρόβλημα να βάζουν στους πίνακες τα αστέρια της…) είναι εύκολη υπόθεση. Χθες ο ΠΑΟ έβγαλε μια ανακοίνωση, η οποία επί της ουσίας είναι κατά της ΑΕΚ. Αν βγάλει και μία η ΑΕΚ κατά του Τζίγκερ, είμαστε σε καλό δρόμο. Και αν μεθαύριο βάλουν και τον Ολυμπιακό με τον ΠΑΟ να τσακωθούν (που είναι το μόνο εύκολο…) έδεσε το γλυκό!

Παράγοντες

Το λέω καιρό τώρα στους αναγνώστες, αλλά σήμερα το λέω στους παράγοντες: μη μετράτε τα επεισόδια, δεν είναι οι φάσεις το πρόβλημα της διαιτησίας, αλλά το πιλοτάρισμα, οι ορισμοί, το νταραβέρι. Το πρωτάθλημα ανήκει στους 16 που παίρνουν μέρος και σε κανέναν άλλον. Η μόνη λύση για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα είναι η πολιτική της σύνθεσης: ψάξτε να βρείτε πού συμφωνείτε. Αλλιώς του χρόνου στο πρωτάθλημα θα έχουμε πάλι εκείνους που ψάχνουν να βρουν τον δρόμο για τη Συγγρού εναντίον εκείνων που φωνάζουν για λίγη αβάντα. Και οι ομάδες θα είναι όπως και οι προβλεπόμενες εισπράξεις: πολύ χειρότερες…

ProZone 23

Ηταν ένα μεγάλο Σαββατοκύριακο για την ελληνική διαιτησία, στο οποίο είδαμε μερικά από τα μεγαλύτερα λάθη όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι φανερό ότι έπειτα από μια δωδεκαετία παρουσίας του Γκαγκάτση στην ΕΠΟ, το πρόγραμμά του αποδίδει καρπούς: έχουμε το ωραιότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης.

• Τριτσώνης (Εργοτέλης - ΠΑΟΚ 2-0). Είναι μορφωμένο παιδί, αλλά του λείπει η πυγμή για να γίνει καλός διαιτητής. Θα 'πρεπε να μάθει από τον παρατηρητή Καλύβα που ναι μεν έβαλε 5,9 στον επόπτη Καλαϊτζίδη (που «έφαγε» τον γηπεδούχο), αλλά δεν τον παρέπεμψε!

• Κατσιδώνης (Ολυμπιακός - Αστέρας 1-1). Ενα αστέρι γεννιέται. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον παρατηρητή Κανταρτζή, που του 'βαλε άριστα!

• Κασναφέρης (Λεβαδειακός - ΟΦΗ 0-3). Αμα με διαιτητή τον Γιώργαρο και παρατηρητή του τον Τεβεκέλη ο Κομπότης χάνει 3-0, δεν θα του φταίει κανένας αν πέσει κατηγορία…

• Κωνσταντινέας (Ξάνθη - Πανιώνιος 1-2). Μια άλλη new entry που μοίρασε υποσχέσεις γέλιου και χαράς. Ευτυχώς δεν έκρινε το αποτέλεσμα…

• Μαζαράκος (Απόλλων Καλαμαριάς - Βέροια 1-0). Μολονότι τίμησε τις προσωπικές παραδόσεις φέρνοντας τον «άσο» (ακόμα και σε ένα ματς που μάλλον δεν το ήθελε), οφείλω να ομολογήσω ότι είναι αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με πέρυσι...

• Ντάκος (Αρης - Ατρόμητος 2-0). Με Ιτσκο δίπλα του (γέρνεις και ο Ιτσκος σου μ' αγγίζει…) δεν είχε να φοβηθεί τίποτα. Σχεδόν ρεσιτάλ.

• Σπάθας (Λάρισα - Ηρακλής 1-0). Ο μπαμπάς του έλεγε ότι ο καλός διαιτητής πρέπει να παίζει λίγο έδρα, αλλά μάλλον το παράκανε. Στην πειθαρχική πρέπει να πάει να τον υποστηρίξει ο Δώνης, που όπως και ο διαιτητής δεν έβλεπε, λέει, καλά. Στη Λεωφόρο που θα βλέπει καλά είμαι περίεργος ποιος θα καθίσει να τον ακούει…

• Παμπορίδης (ΠΑΟ - ΑΕΚ 1-1). Τα 'χα γράψει το Σάββατο: «Ολη η πιάτσα ισχυρίζεται ότι θα παίξει 50-50 με μεταπτώσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα, π.χ. 60-40, 55-45, 45-55, 40-60 κ.λπ. ανάλογα με την εξέλιξη. Και στη γλώσσα της ελληνικής διαιτησίας 50-50 σημαίνει "Χ". Χι χι χι χι, που λένε και οι παλιοί…». Πέναλτι δεν υπήρχε. Αλλά δεν υπήρχε και στη φάση του Μπερτέ με τον «Τζόλε» στη Νέα Σμύρνη, στην ανατροπή του Γκονζάλες στην Τούμπα κ.λπ…

Σουξέ

Επειδή η σκηνοθεσία της μοίρας είναι αλάνθαστη, χθες το πρωί στο «Da Capo», παρουσία ελάχιστων αληθινά τυχερών, συναντήθηκαν δύο άνδρες που τον τελευταίο καιρό βασανίστηκαν όσο λίγοι από τις γυναίκες και τη διαιτησία, δηλαδή ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Αντώνης Ρέμος. Οι δυο τους άφησαν για λίγο στην άκρη τα ποδοσφαιρικά και μίλησαν (όπως ισχυρίζονται οι παρόντες) για τον νέο δίσκο του καλλιτέχνη. Μερικές από τις λέξεις της ζωηρής συζήτησης (που εξ αποστάσεως ακούστηκαν...) ήταν «με βασανίζουν», «μόνο εσύ», «αδικία», «πολύ ξύλο», «σφαγή», «σε εμένα το λες;», «σε πιστεύω», «Κομπότης», «Σωτηρία», «παικταράς», «ξέρεις τι θα 'χα κάνει εγώ;», «νεροπίστολα»: πρόκειται φαντάζομαι για τους τίτλους των νέων τραγουδιών του Αντώνη!