Τα λόγια ενός... αγνώριστου, «νέου» Γκούμα

A, όλα κι όλα. Μπάλα ελκυστική μπορεί να μην προσφέρουν συχνά οι τρεις «μεγάλοι», αλλά η εξέλιξη της αναμέτρησης για τον τίτλο καθιστά πιθανές ορισμένες ανατροπές. Οχι, εν προκειμένω δεν εννοούμε ανακατατάξεις στον βαθμολογικό πίνακα, αλλά τις αμοιβαίες «μετατάξεις» που θα υποστούν οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα των οπαδών. Με άλλα λόγια, ίδιοι ισχυρισμοί σε... διαφορετικά χείλη! Εάν ο Παναθηναϊκός -το φαβορί πλέον- κατακτήσει τον τίτλο, τότε το ανοιξιάτικο πανηγύρι των... λαϊκών debates και του λαϊκού «κοινοβουλίου» των ερτζιανών θα αποδειχθεί εξόχως ψυχαγωγικό: οι γαύροι θα διατείνονται πως «οι ομάδες φαίνονται στην Ευρώπη» και οι βάζελοι θα απαντούν με το... καθιερωμένο: «Οι τίτλοι μετρούν, πορείες κάνουν και οι συνταξιούχοι». Ποιος δεν χαμογελά (από τώρα) στη σκέψη αυτή;

Γνωστό και πικάντικο το παιχνίδι των εντυπώσεων στο τερέν των οπαδών -αν και συχνά είναι πιο απολαυστικό στα «επίσημα» πεδία. Τα καλά και συμφέροντα -τελεία και παύλα. Εν αναμονή όλων αυτών (εάν κι εφόσον), ας εστιάσουμε την προσοχή μας σε ορισμένες άλλες διαφοροποιήσεις δεδομένων. Από αυτές που έχουν ήδη συντελεστεί, καταδεικνύοντας κάτι ενδιαφέρον. Στις τάξεις, όχι των οπαδών ή των ΠΑΕ, αλλά των ποδοσφαιριστών. «Ο διαιτητής μάλλον παρασύρθηκε επειδή ήταν πολύ γρήγορη φάση. Δεν πρέπει να στεκόμαστε στη διαιτησία, όμως. Είναι ο εύκολος στόχος. Αυτό είδε, αυτό έδωσε. Μάλλον ήταν ανθρώπινο λάθος». Πόσοι ανέμεναν, άραγε, ότι ο Γιάννης Γκούμας θα προέβαινε σε δηλώσεις όπως η παραπάνω, σχολιάζοντας τη διαιτησία ενός ντέρμπι κατά τη διάρκεια του οποίου η ομάδα του -όντως- αδικήθηκε; Οχι και πολλοί, εικάζω.

Πόσο διαφέρει ο Γκούμας της περασμένης Κυριακής από τον... κλασικό, παλιότερο; Από τον Γκούμα που γκρίνιαζε για τη διαιτησία κατά την τελευταία αγωνιστική της περιόδου 2004-2005, μολονότι το ισοζύγιο των φαλτσοσφυριγμάτων της σεζόν εκείνης κάθε άλλο παρά προσφερόταν ως άλλοθι για την αποτυχία των «πρασίνων» να στεφθούν πρωταθλητές; Η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «Παρασάγγας απέχει». Μόνο που η βαθύτερη διαφορά παραπέμπει στην αύρα την οποία αποπνέει ο σημερινός Παναθηναϊκός. Ομάδα ισορροπημένη. Ομάδα που διαθέτει αυτοπεποίθηση, αλλά και «γνώθι σαυτόν». Ομάδα που θέλει πάση θυσία να διατηρήσει την -αγωνιστική και ψυχική- ισορροπία της, γνωρίζοντας ότι αν την απολέσει έστω και για λίγο, θα διατρέξει μεγάλο κίνδυνο να τη χάσει για τα καλά. Γιατί; Διότι λίγο να ανοίξει το... παράθυρο, οι «πολεμικοί άνεμοι» του παραπλεύρως μαινόμενου «εμφυλίου» -ΠΑΕ vs «ΠΕΚ»- θα γίνουν πολύ απειλητικοί για οποιαδήποτε έννοια ηρεμίας και ισορροπίας στην ομάδα...

Αυτό το «δεν αποπροσανατολιζόμαστε» θεωρώ ότι το συμβόλισε ο... αγνώριστος, «νέος» Γκούμας. Ο Γκούμας της Κυριακής. Στο ίδιο μήκος κύματος και το «δεν θέλω να σταθούμε εκεί (σ.σ.: στο πέναλτι)», που είπε ο Καραγκούνης. Για τον σχολιασμό της διαιτησίας φροντίζει η ιεραρχία: το έπραξε με «κλασικό» τρόπο ο Αργύρης Μήτσου, το κλιμάκωσε -με ευρηματικότητα, είναι αλήθεια- η ανακοίνωση της ΠΑΕ. Οι παίκτες, όμως, όχι. Εν αντιθέσει προς την -προσφάτως τηρηθείσα- τακτική της ΑΕΚ.

Τη συμπεριφορά των «μοναχών» ενίοτε την καθορίζει η ατμόσφαιρα στο «μοναστήρι». Δεν το πιστοποιεί μόνο ο -τόσο νηφάλιος στην κριτική του προς τον Παμπορίδη- Γκούμας. Το δείχνουν και οι δηλώσεις ικανοποίησης (;) του Ζήκου και του Ριβάλντο για την απόδοση της ΑΕΚ στο ντέρμπι. Διότι το «κιτρινόμαυρο» «μοναστήρι» επείγεται να εντοπίσει κάποιο φως...