Το σημάδι του «δράκου»

Ο Ολυμπιακός είναι ζωντανός! Οσοι πιστεύουν ότι ο αγώνας με τη Ζαλγκίρις ήταν εύκολος προφανώς δεν παρακολούθησαν ούτε τους προηγούμενους αγώνες της πρωταθλήτριας Λιθουανίας ούτε τους αντίστοιχους των «ερυθρολεύκων». Ειλικρινά, δεν περίμενα να τον δω νικητή στο χθεσινό ματς. Ελλιπής ο ίδιος, είχε απέναντί του μια ομάδα που τρέχει πολύ, σουτάρει καλά, πασάρει σωστά, διαθέτει λύσεις για κάθε πρόβλημα. Αλλά ο Ολυμπιακός υπερτερεί στο σημείο-«κλειδί». Εχει πια καλύτερο προπονητή.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης θριάμβευσε στην προσωπική του μάχη επί αυτού του Γκρίγκας και επιβραβεύτηκε όταν είδε παίκτες μαθημένους στο μπάσκετ Γκέρσον να διαπρέπουν στο παρκέ παίζοντας μυαλωμένο μπάσκετ «δράκου». Ο Γκριρ ήταν καταλύτης της νίκης, αφού είχε καίριες επιλογές και απέφυγε τις υπερβολές που συχνά καταστρέφουν τη δική του ομάδα, αντί του αντιπάλου. Ο Γουντς μπήκε σε καλούπι και πρόσφερε πολύτιμες λύσεις, όπως και ο Τζάκσον, ο οποίος γέμισε με μώλωπες τον θηριώδη ΕνΝτζάι.

Το ματσάκι, βέβαια, κερδήθηκε από το πάθος του Βασιλόπουλου, ο οποίος το γύρισε μόνος του από το 59-67 του 34ου λεπτού. Μία τάπα σε μη-κάρφωμα του Γιανκούνας, μία απίθανη άμυνα στον πανύψηλο Μάρκοτα, δύο φαρμακερά τρίποντα, αυτό ήταν. Με καθυστέρηση σχεδόν δύο ωρών, η εξέδρα μπήκε στο παιχνίδι και έδωσε τα «δεκαδικά» που ο Ολυμπιακός χρειαζόταν για να μείνει όρθιος πάνω στο τεντωμένο σχοινί. Νωρίτερα, η ίδια είχε μείνει μετεξεταστέα.

Το τζάμπολ έγινε μπροστά σε 500 άτομα. Οι υπόλοιποι, οι πιο θερμόαιμοι, απομυζούσαν μέχρι τελευταίας σταγόνας τους χυμούς της ποδοσφαιρικής ομάδας, στο διπλανό μαγαζί. Κατέφτασαν στο ΣΕΦ μόνο όταν έσβησαν τα φώτα του γηπέδου Καραϊσκάκη. Λες και θα άλλαζε κάτι στο ποδόσφαιρο, αν έφευγαν στο 80 (με το σκορ στο 2-0) για να ενισχύσουν την ευρισκόμενη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ομάδα του μπάσκετ.

Για τον Παναθηναϊκό, το οδυνηρό σουαρέ στη Σιένα ήταν τρίτη διαδοχική βραδιά ξεγυμνώματος. Από την αρχή έως το τέλος, ο πρωταθλητής Ευρώπης κυνηγούσε μία ομάδα η οποία αποδεικνύεται χαλύβδινη, ικανή να νικήσει μεγάλο αντίπαλο όχι μόνο με την παροιμιωδώς σκληρή άμυνά της, αλλά και με την επιθετική της παραγωγικότητα. Δεν δέχεται δα κάθε μέρα 84 πόντους ο Παναθηναϊκός. Ο Παναθηναϊκός τής -ας το πούμε άλλη μια φορά- προβληματικής χημείας, της προβληματικής γραμμής ψηλών, της προβλέψιμης πια ανάπτυξης. Ο Παναθηναϊκός που δεν μοιάζει πια φρέσκος.

«Ο Ομιλος του ΠΑΟ κρύβει παγίδες, διότι έχει ταξίδια σε τρεις από τις δυσκολότερες ευρωπαϊκές έδρες: Κωνσταντινούπολη, Σιένα, Βελιγράδι», έγραφα όταν έγινε η κλήρωση της β' φάσης. Δυστυχώς, η συνέχεια δικαίωσε τη δυσοίωνη πρόβλεψή μου. Οι «πράσινοι» προλαβαίνουν φυσικά να προκριθούν στα πλέι οφ, αλλά την πρωτιά (που δίνει πλεονέκτημα έδρας) την αποχαιρέτισαν. Αν θέλουν να πάνε στο φάιναλ φορ, θα ψάξουν το εισιτήριο σε ξένες, αφιλόξενες έδρες.

Οσο για τον Πανιώνιο, ανδραγαθήματα σαν αυτό που προσπάθησε να πετύχει χθες στην Ισπανία απαιτούν πείρα και παγωμένο αίμα. Δεν είχε τίποτε από τα δύο.