Να παταχθούν οι χούλιγκαν της... τούρτας!

Συμβαίνει συχνά να διαβάζω στη σελίδα του Πανούτσου σχόλια για άρθρα μου και να αμφιβάλλω γι' αυτό το… «μου». Να βλέπω αγνώριστο ό,τι έγραψα λες και βγήκε από «μίξερ». Η διολίσθηση του Αντώνη προς το unfair play είναι μέχρι ενός σημείου πικάντικη, ειδικά όταν «μασκαρεύει» με καλό χιούμορ ό,τι εσύ υποστήριξες. Παύει όμως να είναι πικάντικη και ανεκτή όταν το (επίμαχο) θέμα δεν «αντέχει» καλαμπούρια…

Διαβάζοντας Πανούτσο την Τρίτη «πληροφορήθηκα» το εξής: η αγανάκτησή μου για τη φυλάκιση ενός οπαδού που κρατούσε καπνογόνο στο χέρι ισοδυναμεί με την άποψη ότι «δεν τρέχει τίποτε» εάν στις κερκίδες εκτοξεύονται φωτοβολίδες. Ξέρετε, όπως αυτή που κάποτε σκότωσε τον Μπλιώνα. Προφανώς, λοιπόν, εκτός της έλλειψης σεβασμού απέναντι «στην έννομη τάξη» με διακατέχει και περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή. Εγραψα τίποτε για εκτοξευόμενες φωτοβολίδες; Οχι, αλλά τι σημασία έχει αυτό; Αφού το λέει ο Πανούτσος…

Αντώνη, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι το «παρατράβηξες». Αφού, όμως, αποφάσισες -πάλι- να αυθαιρετήσεις, γιατί σταμάτησες στη φωτοβολίδα; Εάν το χέρι που κρατά το εφετζίδικο καπνογόνο είναι «ένα και το αυτό» με το πιστόλι εκτόξευσης φωτοβολίδων, η διαφορά του τελευταίου από κάποιο κανονικό πυροβόλο δεν δείχνει αγεφύρωτη. Απλή μεταβατική ιδιότητα… Γιατί λοιπόν, ρε μπαγάσα, δεν μου χρεώνεις συμπάθεια και στην ιδέα να κρατούν οι φίλαθλοι «σαρανταπεντάρια»; Αν μη τι άλλο, έτσι θα έβγαζες «οφσάιντ» τη διαπίστωσή μου ότι στην Ελλάδα του 2008 τιμωρείσαι αυστηρότερα για ένα βεγγαλικό παρά για παράνομη κατοχή «Καλάσνικοφ». Προσέξτε, όμως: για βεγγαλικό στο γήπεδο. Μπορείς κάλλιστα να το κρατάς σε πανηγύρια, σε προεκλογικές συγκεντρώσεις. Αλλά πού θα πάει, ο καλός πολίτης Πανούτσος όλο κάποια εκστρατεία θα ετοιμάσει για να επεκταθεί ο νόμος Ορφανού σε όλες τις πτυχές της ζωής μας…

«Τι Λωζάννη, τι Κοζάνη, χιόνια η μια και χιόνια η άλλη», τραγουδούσε κάποτε ο Βιολάρης. Ο Πανούτσος λανσάρει άλλο άσμα: «Τι καπνογόνο, τι φωτοβολίδα, κι απ’ τα δύο λάμψη είδα». Ανήκουν αμφότερα στα «φωτοειδή». Του είναι αδιάφορο εάν το δεύτερο προδίδει ετοιμότητα «πολεμική» και το πρώτο έχει απλώς διάσταση «ατμοσφαιρική». Η Σκέψη της Ταϊλάνδης εικάζω ότι μας επιφυλάσσει κι άλλες εξισώσεις. Γιατί, δηλαδή, να μη φυλακίζεσαι όταν προσέρχεσαι στο γήπεδο με οδοντογλυφίδα, η οποία -αιχμηρή ούσα- ανήκει στην κατηγορία των «σουγιαδοειδών-μαχαιροειδών»; Πληροφορήθηκα ότι προσφάτως φυλακίστηκε -για δέκα ημέρες- άνθρωπος, επειδή κράδαινε ένα από τα λεγόμενα «παιδικά πυροτεχνήματα»: είναι αυτά που βάζουν στις τούρτες! Σωστή κι αυτή η καταδίκη, Αντωνάκη; Φαντάζομαι πως ναι. Διότι το γήπεδο εκτός του ότι δεν είναι πλοίο, δεν πρέπει να συγχέεται ατιμωρητί με παιδικά πάρτι. Οχι;

Κατά τ’ άλλα, Αντώνη, καλές οι σοφιστείες, μόνο που πάλι κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις: το Σάββατο αναφέρθηκα σε «εξωτικές» χώρες για να δείξω πόσο τερατώδες θεωρώ το «μανιφέστο σου», σύμφωνα με το οποίο αυτό που καθιστά μια τιμωρία δίκαιη δεν είναι -ντε και καλά- ο δίκαιος νόμος, αλλά η έγκαιρη… κοινοποίησή του. Δεν ξέρω αν έχεις καμία απάντηση επί της ουσίας, εγώ, πάντως, μία ερώτηση την έχω: αν θυμάμαι καλά, κάποτε σχολίασες αρνητικά (έκλαμψη;) τη φυλάκιση δύο οπαδών που δικάστηκαν για «εξύβριση και βλασφημία». Θα σχολίαζες σήμερα ευμενώς μια απόφαση-καρμπόν, επειδή τα (νέα) θύματα ήξεραν ποιον κίνδυνο διέτρεχαν; Αν όχι, άστο κατά μέρος το ρημάδι το «μανιφέστο». Τουλάχιστον, αυτό…

Ανατριχιάζω με την ευκολία με την οποία πολλοί τα τσουβαλιάζουν όλα, αξιώνοντας αβασάνιστα φυλακίσεις για ψύλλου πήδημα και συγχέοντας την πραγματική αντιμετώπιση της βίας με φαιδρά προσχήματα. Ποιοι έχουν ανάγκη αυτά τα προσχήματα; Θα το δούμε στο εγγύς μέλλον.