Η Εθνική, ο Γιαννάκης και τα δύο καρπούζια του «ξανθού»

Για το θέμα «Γιαννάκης και Εθνική μπάσκετ», δεν το κρύβω, ήθελα να κερδίσω λίγο χρόνο έως ότου καταθέσω τις απόψεις μου, αλλά ακόμα κι όταν θέλω να... αγιάσω, τα εξωτερικά ερεθίσματα δεν μου το επιτρέπουν. Συναντώ, λοιπόν, έναν συνάδελφο άλλου ρεπορτάζ και τι μου λέει; «Πολύς κόσμος θα ήθελε τη γνώμη σου σε σχέση με την Εθνική και τον Γιαννάκη. Μάλιστα, απορούν γιατί μέχρι τώρα δεν έγραψες κάτι σχετικό».

Το ίδιο βράδυ μίλησα στο τηλέφωνο με τον υφυπουργό (ας μην το ξεχνάμε...) Αθλητισμού, Γιάννη Ιωαννίδη, για άλλο θέμα, αλλά εκείνος φάνηκε να μου την έχει στημένη: «Τώρα -με ρώτησε- δεν υπάρχουν δύο καρπούζια;». Κατάλαβα αμέσως το υπονοούμενο. Αναφερόταν στην εποχή (2004) που του άσκησα δριμύτατη κριτική επειδή, ενώ ήταν προπονητής της Εθνικής μπάσκετ, αποφάσισε να πολιτευτεί με τη Νέα Δημοκρατία, γεγονός που, λόγω ασυμβίβαστου, θα τον οδηγούσε υποχρεωτικά σε παραίτηση εάν, όπως αναμενόταν, εκλεγόταν βουλευτής.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης από το 2004, που ανέλαβε την Εθνική μπάσκετ, την οδήγησε κατά σειρά στην 5η θέση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στο χρυσό μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ, στο αργυρό μετάλλιο (και την ιστορική νίκη επί των Αμερικανών) του Μουντομπάσκετ και στην 4η θέση του τελευταίου Ευρωμπάσκετ που έγινε στην Ισπανία. Είναι, δηλαδή, χωρίς καμιά αμφιβολία, ο πιο επιτυχημένος προπονητής που είχε ποτέ η Εθνική ομάδα -πάνω και από τον Κώστα Πολίτη, επί των ημερών του οποίου επετεύχθη ο άθλος του 1987.

Ο «δράκος» μετά το Βελιγράδι είχε πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις από μεγάλες ισπανικές ομάδες, τις οποίες δεν αποδέχθηκε. Μετά το τελευταίο, όμως, Ευρωμπάσκετ, στο οποίο τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά για την Εθνική, και με δεδομένο ότι είχε διαφανεί μια φθορά στις σχέσεις του με ορισμένους διεθνείς παίκτες, άρχισε να ψάχνεται. Και όταν δέχθηκε την πρόταση του Ολυμπιακού, είπε χωρίς πολλή δυσκολία το μεγάλο «ναι».

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι γιατί και πώς ο Γιαννάκης πήγε στον Ολυμπιακό, αλλά αν από εδώ και πέρα θα είναι ταυτόχρονα και προπονητής της Εθνικής. Ο ίδιος, όπως προκύπτει από όλες τις μέχρι σήμερα τοποθετήσεις του, φαίνεται να το επιθυμεί. Αντίθετα, η Ομοσπονδία του μπάσκετ, αν και δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά της, δείχνει να μη θεωρεί και τόσο... εύκολη τη συνέχιση αυτής της λαμπρής συνεργασίας.

Μοναδική αιτία, ο φόβος της (αν όχι η βεβαιότητα) ότι η ταυτόχρονη παρουσία του Γιαννάκη στο τιμόνι του Ολυμπιακού και της Εθνικής θα καθιστούσε την τελευταία μέρος της σφοδρής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους «ερυθρόλευκους» και τους «πράσινους», γεγονός που με μαθηματική ακρίβεια θα απέβαινε καταστρεπτικό για την «επίσημη αγαπημένη» των Ελλήνων φιλάθλων.

Γραπτό συμβόλαιο με το οποίο να καθορίζονται όλες οι παράμετροι στις σχέσεις Ομοσπονδίας και Γιαννάκη δεν υπάρχει. Ο προπονητής και όσο ήταν στο Μαρούσι είχε σχέση παρτ τάιμ με την Εθνική. Οταν έφυγε (μετά το Βελιγράδι) η σχέση αυτή έγινε φουλ τάιμ, με ετήσιες καθαρές αποδοχές γύρω στις 300.000 ευρώ. Οι δύο πλευρές προσπάθησαν να υπογράψουν κάποιο συμβόλαιο, πράγμα που όμως δεν κατέστη δυνατό. Ετσι, λοιπόν, διατήρησαν μια δέσμευση διά λόγου, η οποία -σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις για το επίμαχο θέμα της διπλής απασχόλησης του Γιαννάκη- προβλέπει τα εξής:

Ο εθνικός προπονητής οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούσε θα μπορούσε να εργαστεί εκ παραλλήλου σε ομάδα του εξωτερικού ή σε ελληνική ομάδα εκτός Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Σε μια τέτοια περίπτωση η σχέση εργασίας του Γιαννάκη με την Ομοσπονδία μπάσκετ θα αποκτούσε και πάλι χαρακτήρα παρτ τάιμ και θα συνοδευόταν από την ανάλογη μείωση αποδοχών.

Από την παραπάνω «διά λόγου συμφωνία» προκύπτει το συμπέρασμα ότι σε περίπτωση που ο Γιαννάκης θα ήθελε να δουλέψει σε έναν από τους δύο μεγάλους συλλόγους του ελληνικού μπάσκετ θα έπρεπε να αποχωρήσει από την Εθνική. Ομως όταν δεν υπάρχουν χαρτιά και οι συντελεστές μιας τέτοιας άγραφης συμφωνίας βρεθούν ενώπιον καταστάσεων σαν αυτή που περιγράφεται τώρα τα πράγματα γίνονται δύσκολα και θέτουν εν αμφιβόλω τις μέχρι χθες θερμότατες μεταξύ τους σχέσεις. Πόσω μάλλον αφού, όπως εσχάτως έγινε γνωστό, η όλη συμφωνία Ομοσπονδίας - Γιαννάκη δεν είχε καταστεί δυνατό να αποτυπωθεί σε ένα γραπτό κείμενο, επειδή υπήρχαν διαφωνίες για κάποιες μικρολεπτομέρειες...

Επισήμως το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού για τον Γιαννάκη πήρε σάρκα και οστά το βράδυ που έγινε η κλήρωση του προολυμπιακού τουρνουά. Την επομένη το πρωί ο Γιαννάκης ενημέρωσε τον Βασιλακόπουλο και τον Κολοκυθά για την πρόταση που είχε ήδη δεχθεί. Με τυπικά απροσδιόριστες τις προθέσεις του προπονητή και με τις σχέσεις Ομοσπονδίας - Γιαννάκη στο κουβεντιαστό, ο Βασιλακόπουλος προσπάθησε να νουθετήσει τον «δράκο» με συμβουλές και παραινέσεις, ελπίζοντας ότι έτσι θα τον απέτρεπε να κάνει το μεγάλο άλμα, το οποίο θα περιέπλεκε την κατάσταση.

Την αντίθεσή του προς όσα ήδη είχαν δρομολογηθεί αποκάλυψε με σαφήνεια σε ραδιοφωνική δήλωσή του, που όμως όλως περιέργως μεταφέρθηκε πλήρως... διαστρεβλωμένη στις εφημερίδες της επομένης. Το βράδυ του Σαββάτου ο Γιαννάκης τηλεφώνησε στον Κολοκυθά για να του ανακοινώσει ότι η συμφωνία του με τον Ολυμπιακό ήταν γεγονός. Τότε ο αρχηγός των Εθνικών ομάδων τού έκανε απολύτως σαφές ότι δεν θα μπορούσε να συνεχίσει στην Εθνική ομάδα και του εξήγησε τους λόγους. Υστερα από λίγες μέρες ο Ολυμπιακός παρουσίασε τον Γιαννάκη ως νέο του προπονητή και ο «δράκος», απαντώντας σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων, έδειξε να μην έχει λάβει υπ' όψιν όσα του είχε πει ο Κολοκυθάς! Εκτοτε επικράτησε σιωπή και από τα δύο μέρη...

Και τώρα, λοιπόν, τι γίνεται; Κατά τη γνώμη μου, βρισκόμαστε μπροστά σε μια σιωπηρή μάχη τακτικής, όχι για το αν ο Γιαννάκης θα μείνει ή θα φύγει από την Εθνική, αλλά σε σχέση με τις εντυπώσεις που θα προκληθούν από τη σχεδόν βέβαιη αποχώρησή του.

Και τα δύο μέρη είναι δέσμια του παρελθόντος τους, γι' αυτό και δεν παίζουν με ανοιχτά χαρτιά. Ο Γιαννάκης, που κατ' επανάληψη έχει δηλώσει «στρατιώτης της Εθνικής», προσπαθεί να αποδείξει ότι τον διώχνουν και όχι ότι φεύγει μόνος του. Και φυσικά η Ομοσπονδία μπάσκετ, η οποία προέβαλε μέχρι σήμερα τον Γιαννάκη περίπου σαν υιοθετημένο τέκνο της, επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο.

Αυτή η κούρσα αναμονής, όμως, που επέλεξαν και τα δύο μέρη απαιτεί χρόνο, χρόνο που από κάποιο σημείο και μετά θα αρχίσει να κυλάει εις βάρος της Εθνικής. Διότι υπάρχει τεράστια δυσκολία στην αντικατάσταση του Γιαννάκη και επειδή ο όποιος νέος προπονητής χρειάζεται ένα εύλογο περιθώριο για να σκεφτεί και να πάρει κρίσιμες αποφάσεις γύρω από τη στελέχωση της ομάδας και τον τρόπο παιχνιδιού που θα ακολουθήσει.

Κάτω από άλλες συνθήκες (αν, για παράδειγμα, υπήρχε συμβόλαιο ή αν τους ενδιαφερόμενους δεν τους απασχολούσε τι θα πει ο κόσμος...), το θέμα θα μπορούσε να είχε λήξει με υποδειγματικό τρόπο. Δηλαδή περίπου ως εξής:

Γιαννάκης: «Αποφάσισα να πάω στον Ολυμπιακό διότι η επαγγελματική πρόκληση είναι μεγάλη και τα λεφτά που μου προσφέρονται πάρα πολλά. Ζητώ την κατανόηση της Ομοσπονδίας μπάσκετ και των Ελλήνων φιλάθλων. Η Εθνική θα είναι πάντα στην καρδιά μου».

Ομοσπονδία: «Ο Γιαννάκης προσέφερε στην Εθνική όσα κανένας άλλος και γι' αυτό δεν μπορούμε να σταθούμε εμπόδιο στα επαγγελματικά σχέδιά του. Του ευχόμαστε από ψυχής καλή επιτυχία και του υπενθυμίζουμε ότι η Εθνική πάντα θα έχει την πόρτα της ανοιχτή γι' αυτόν».

Εδώ που τα λέμε, πάντως, οι δύο πλευρές δεν έχουν εκτεθεί και τόσο ώστε να μην μπορούν, ακόμα και τώρα, να κάνουν το σωστό. Ας αναλάβουν, λοιπόν, τις ευθύνες τους και ας δώσουν μια λύση που δεν θα αμαυρώσει την εικόνα της εξαίρετης τετράχρονης συνεργασίας τους, ούτε θα θέτει την Εθνική ομάδα σε δεύτερη μοίρα. Διότι νομίζω ότι και οι δύο θέλουν ό,τι καλύτερο γι' αυτήν.

ΥΓ.: Ο Γιαννάκης δεν υποχρεούται να φύγει από την Εθνική λόγω συνταγματικού ασυμβίβαστου. Οπως συνέβη με τον Ιωαννίδη το 2004. Οπότε τα δύο καρπούζια στα οποία αναφέρθηκε ο υφυπουργός για να υπαινιχθεί ότι τώρα δεν γράφω αυτά που έγραφα τότε δεν είναι καθόλου ίδια. Εκτός αυτού, αν το 2004 ήξερα ότι με την αποχώρηση του Ιωαννίδη η Εθνική θα έφτανε στην κορυφή της Ευρώπης, όχι μόνο δεν θα του κάκιωνα, αλλά θα τον προέτρεπα κιόλας να φύγει μια ώρα αρχύτερα...