Αγωνία και λαχτάρα-εις διπλούν...

Αγχωτικές νίκες, αλλά νίκες. Μπορεί οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ να «πρασίνιζαν» και να «κιτρίνιζαν» από την αγωνία τους στα τελευταία λεπτά των αγώνων στη Λεωφόρο και το Καυταντζόγλειο αντιστοίχως, όμως εκ των υστέρων ποιος (οπαδός) νοιαζόταν; Σε μία κούρσα πρωταθλήματος που καθιστά δυνατό σημείο εκάστου διεκδικητή του τίτλου τις... αδυναμίες των άλλων δύο, το βαθμολογικό «τρίποντο» ισοδυναμεί με το «παν άπαν»...

Για αμφότερους το 1-0 φαντάζει χρυσάφι, μόνο που δεν «αγόρασαν» τα ίδια πράγματα: ο Παναθηναϊκός ήταν σαν να φώναξε «σιγά μην άφηνα ανεκμετάλλευτο το στραβοπάτημα του Ολυμπιακού», η ΑΕΚ λες και τραγουδούσε «είμαστε ακόμα ζωντανοί». Σαν ροκ συγκρότημα, διατείνονται οι στίχοι του άσματος. Μέχρι να σκοράρει ο «Λύμπε», οι «σκηνές ροκ» που ανέβαζαν τους καρδιακούς παλμούς των φίλων της ΑΕΚ σχετίζονταν με την αναποτελεσματικότητα μπροστά από την εστία του Ηρακλή. Μετά το γκολ οι «σκηνές ροκ» αφορούσαν την ανασταλτική λειτουργία της «Ενωσης». Τέλος καλό...

Στη Λεωφόρο το σκορ ήταν το σύνηθες, όχι όμως και η εικόνα του παιχνιδιού. Τούτο το 1-0 δεν εκπροσωπεί κάποιο εκνευριστικό «μπετόν αρμέ» της υποδεέστερης φιλοξενούμενης ομάδας, κάποιο «ταμπούρι» που «σπάει» (εάν κι εφόσον...) με κόπους και βάσανα μετά το 70ό ή 80ό λεπτό. Ο Λεβαδειακός είναι μια ομάδα που δεν δείχνει να έχει «στο πετσί» της το «ταμπούρι» (τουλάχιστον όχι το αποτελεσματικό) και η οποία μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες ακόμα και σε αγώνες στους οποίους τελικώς ηττάται με 4-0. Μπορεί όμως να «φορτώνει» με τρία γκολ τον Ηρακλή και με δύο τον Αρη. Αν ο Λεβαδειακός σωθεί, θα χρωστά πολλά σε αυτή την προτίμησή του προς το «παίζω μπάλα» αντί του «καταστρέφω».

Ζημιωμένος της αγωνιστικής, ο Ολυμπιακός. Μέγα γεγονός η απόλυση του Κάμπος, με τον νεοφώτιστο Αστέρα Τρίπολης στην 5η θέση! Ναι, όλα συμβαίνουν, αλλά ακούς την είδηση (της απόλυσης) κι αναρωτιέσαι μήπως άλλαξαν τα έθιμα και τα ψέματα «μεταφέρθηκαν» από την Πρωταπριλιά στις Αποκριές...