Να γίνει στο Βλαδιβοστόκ ή καθόλου

Αφού το αποτέλεσμα ήταν γνωστό εκ των προτέρων, γιατί έκαναν τον κόπο να συγκαλέσουν ολόκληρη σύσκεψη; «Δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη», είπαν οι υπεύθυνοι της ΓΑΔΑ στους εκπροσώπους του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της Ομοσπονδίας μπάσκετ. «Εάν θέλετε τελικό με οπαδούς των δύο ομάδων, να τον κάνετε σε άλλη πόλη».

Αυτό δα έλειπε, να αναλάβει ευθύνη η Αστυνομία. Δουλειά της είναι; Δεν φτάνει που μας προστατεύει τόσο αποτελεσματικά, από ληστές, διαρρήκτες, ταραξίες και κάθε λογής παρανόμους; Θα πρέπει τώρα να λύσει και το πρόβλημα του χουλιγκανισμού; Ας βγάλουν τα μάτια τους οι κάφροι των γηπέδων.

Τις ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι τις βρίσκω ξεκαρδιστικές. «Να γίνει κλήρωση, ώστε να διεξαχθεί ο τελικός είτε στο ΣΕΦ με οπαδούς του Ολυμπιακού είτε στο ΟΑΚΑ με οπαδούς του Παναθηναϊκού», πρότεινε κάποιος φωστήρ. Και γιατί να μη βγει και ο κυπελλούχος με κλήρωση; Ετσι θα ησυχάσει το κεφάλι μας και θα αποκτήσει το ιδανικό άλλοθι ο ηττημένος: «Μας αδίκησε η ρουφιάνα η τύχη».

Δεν θα είναι η πρώτη φορά, άλλωστε. Στο ποδόσφαιρο, κάποτε, βγήκε κυπελλούχος (ο Παναθηναϊκός, έναντι του Ολυμπιακού) με στρίψιμο του νομίσματος. Εκείνος ο ισόπαλος τελικός έγινε στο -τότε στάδιο- Καραϊσκάκη, με οπαδούς και των δύο ομάδων. Η Αστυνομία της εποχής δέχτηκε να αναλάβει τις ευθύνες. Είχαμε και χούντα βέβαια, δεν σήκωνε αστεία το πράγμα.

«Να γίνει ο τελικός στην Πάτρα», εισηγήθηκε άλλος φαεινός εγκέφαλος. Εκτακτα. Φτιάξαμε έναν σκασμό γήπεδα τις μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, για να γίνονται οι τελικοί του μπάσκετ σε στρούγκες, όπως πρόπερσι στο Ηράκλειο. Χίλιοι άγριοι από δω, χίλιοι άγριοι από κει, χίλια γκλομπ στη μέση, δύο χιλιάδες άδεια καθίσματα απέναντι από τις κάμερες της τηλεόρασης. Ζούγκλα μέσα στο γήπεδο, ζούγκλα στον περιβάλλοντα χώρο, ζούγκλα στα βενζινάδικα, ζούγκλα στα φαστφουντάδικα, ζούγκλα στα διόδια, ζούγκλα στα κρυφά ραντεβού στην εθνική οδό.

Αν ήταν στο χέρι μου, θα πρότεινα να διεξαχθεί ο τελικός όσο πιο μακριά γίνεται, εκεί όπου θα είναι απίθανο να φτάσουν χούλιγκανς, με ελεύθερη είσοδο για τους ιθαγενείς. Στην Παραγουάη, στο Λάος, στη Ζάμπια, στο Βλαδιβοστόκ. Ακόμα καλύτερα, να μη γίνει καθόλου τελικός. Αφού δεν είμαστε άνθρωποι για να διοργανώσουμε μια πραγματική γιορτή αποκλείοντας τα κακοποιά στοιχεία και εξοβελίζοντας τον υπέρμετρο φανατισμό, ας αφήσουμε τον πολιτισμό για τους πολιτισμένους. Θα είναι μία ακραία, αλλά ειλικρινής και γενναία πράξη ομαδικής αυτοκριτικής.

Ας γράψει η ιστορία ότι το τρόπαιο του 2008 έμεινε στα αζήτητα, «λόγω ειδικών συνθηκών». 'Η ας το κόψουμε στα δύο το ρημάδι, να το μοιράσουμε εξ ημισείας στους φιναλίστ, για να ικανοποιηθεί και η διψασμένη για «κούπες» εξέδρα. Φιέστα και γύρος του θριάμβου, με μισό Κύπελλο, κομμένο στη μέση, ανίκανο να κρατήσει έστω μια σταγόνα σαμπάνιας. Θα είναι το πιο ταιριαστό φινάλε μιας τσίγκινης γιορτής.