Aντε, να «πάει στα κομμάτια». Να μην αξιώσουμε απάντηση στο ερώτημα: καλά, αφού μέχρι τώρα τα της κατασκευής του γηπέδου στον Ελαιώνα ήσαν «άψογα», πώς στην ευχή γίνεται να πανηγυρίζει ο δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης για τη νέα σύμβαση, χάρη στην οποία -όπως ο ίδιος διατείνεται- «ο δήμος είναι απόλυτα ωφελημένος»; Με την προηγούμενη σύμβαση, δηλαδή, πόσο «ωφελημένος» ήταν; Σχετικά, «όσο πατάει η γάτα» ή καθόλου;
Σαν να ακούμε ήδη υπεκφυγές του τύπου «ξέρετε, ο εχθρός το καλού είναι το καλύτερο» κ.λπ. Ας τις παρακάμψουμε, εστιάζοντας την προσοχή μας στον ισχυρισμό πως με τη νέα σύμβαση ο δήμος φαντάζει καλότυχος, σαν νικητής του «τζόκερ». Πού στηρίζεται ο εν λόγω ισχυρισμός; Πρωτίστως στο επιχείρημα ότι για την κατασκευή του γηπέδου πληρώνει η ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Μόνο που υφίσταται μία κρίσιμη «λεπτομέρεια». Πολύ… σεμνά και διακριτικά το διατύπωσε ο πρόεδρος της Εταιρείας Ειδικού Σκοπού, Θ. Μπεχράκης, στη συνέντευξη Τύπου της περασμένης Δευτέρας: «Ο Παναθηναϊκός δικαιούται να καταβάλλει ένα μειωμένο μίσθωμα για τα πρώτα 35 χρόνια». Δηλαδή να πληρώνει λιγότερα εξ όσων όφειλε να δώσει, από εισπράξεις εισιτηρίων, σουίτες κ.λπ. Ποιο είναι λοιπόν το σκόντο που αντιστοιχεί στην κομψότατη έκφραση «ένα μειωμένο μίσθωμα»;
Οιοσδήποτε διαβάζει τη νέα σύμβαση κάνοντας απλές αριθμητικές πράξεις διαπιστώνει ότι παραείναι τροφαντή η συνολική απαλλαγή. Ξεκινά από έκπτωση τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ για κάθε χρόνο της πρώτης πενταετίας και φθάνει στα επτά εκατομμύρια για κάθε έτος από το 31ο έως το 35ο: Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εξοικονομεί έτσι 192,5 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή καμιά εκατοστή εκατομμύρια περισσότερα από όσα κοστίζει η κατασκευή του γηπέδου: εμείς τώρα πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό είναι αφενός λογικό, αφετέρου «επωφελές» για τον δήμο;
Λέτε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι… υπερβολικό να υπολογίζουμε εκπτώσεις που ναι μεν αυξάνονται συνεχώς, αλλά σε ορίζοντα 35 ετών; Μα εδώ ο ίδιος ο δήμαρχος, αναζητώντας «επιχειρήματα» που θα στηρίξουν το δόγμα «ωφελούμεθα», μας νουθετεί να ατενίζουμε το ακόμα πιο μακρινό μέλλον. Ευφραίνεται σκεπτόμενος ότι σε 49 χρόνια θα παραμείνει ως ανεκτίμητο «περιουσιακό στοιχείο» το γήπεδο. Οντως, έτσι… μοντέρνο και περιζήτητο που θα 'ναι, σίγουρα θα βοηθήσει τον δήμο να κάνει χρυσές δουλειές με τις ομάδες οι οποίες θα ερίζουν για αυτό. Την Αρσεναλ Βοτανικού, τη Γιουβέντους Ελαιώνα κ.λπ.
Αυτά ως προς τις απαλλαγές. Ως προς τις μίνιμουμ καταβολές; Με τη νέα σύμβαση η ΠΑΕ Παναθηναϊκός υποχρεούται να καταβάλλει ως εγγυημένο ελάχιστο ετήσιο μίσθωμα το… υπέρογκο ποσό των 50.000 ευρώ. Σε 37 έτη, κάτι λιγότερο από δύο εκατομμύρια ευρώ… Με τη νέα σύμβαση, επίσης, η ΠΑΕ αποκτά δικαιώματα χρήσεων και προσπορισμού σε έκταση 97 στρεμμάτων, η οποία είναι υπερδιπλάσια εκείνης που αντιστοιχεί στο «τμήμα γηπέδου»: σε επίσημα έγγραφα, όπως λόγου χάρη η σύμβαση του δήμου με τον Ερασιτέχνη ΠΑΟ, η εν λόγω ζώνη -τμήμα γηπέδου και περιβάλλων χώρος- προσδιοριζόταν στα 40 στρέμματα. Για ποιους λόγους γίνεται αυτή η τόσο σημαντική αύξηση; Απάντηση μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί. Ούτε, ομολογούμε, μπορούμε να εικάσουμε ποια μπορεί να είναι αυτή.
Αντιθέτως, είμαστε βέβαιοι ότι (οι ίδιες) τέσσερις λέξεις θα εκπορεύονταν από τα χείλη οιουδήποτε ιθύνοντος, του δήμου ή της ΠΑΕ, αν ρωτούσαμε γιατί η νέα σύμβαση κατήργησε τον διαγωνισμό, ως προϋπόθεση επιλογής επενδυτή-κατασκευαστή: «Για να μη χρονοτριβούμε». Ωραία, ας μη χρονοτριβήσουμε επί του παρόντος και εμείς (θα το κάνουμε άλλη φορά) με την παράμετρο της απευθείας ανάθεσης. Ούτε με τη διερεύνηση του κατά πόσο είναι δικαιολογημένη η αύξηση του υπολογιζόμενου κόστους κατασκευής του γηπέδου, από τα 82 εκατομμύρια ευρώ του 2006 στα 99,7 που ανακοίνωσε ο δήμαρχος προ ολίγων ημερών. Ας δούμε τι ακριβώς ξοδεύει σε αυτό το εγχείρημα ο -τόσο «ωφελημένος»- Δήμος Αθηναίων.
Ας θυμηθούμε κάποιες «λεπτομέρειες» που είτε τείνουν να ξεχαστούν είτε καλύπτονται από τα εκάστοτε «ταρατατζούμ». Ο δήμος μισθώνει στην ΠΑΕ εκτάσεις, τις οποίες αγόρασε από την Εθνική Τράπεζα. Αποπληρώνει το ποσό των 20,3 εκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο προστίθενται 14 εκατ. ευρώ λόγω τόκων. Επιπροσθέτως ο δήμος θα καταβάλλει στον Ερασιτέχνη ΠΑΟ, βάσει Συμφωνητικού επικυρωμένου από το Δημοτικό Συμβούλιο τον Ιούλιο του 2007, τα εξής: από την απαρχή της μεταφοράς των τμημάτων του ΠΑΟ μέχρι την έναρξη της λειτουργίας του αθλητικού κέντρου στον Βοτανικό, 125.000 ευρώ ετησίως (ας υποτεθεί ότι αυτό αφορά τα δύο πρώτα έτη). Στη συνέχεια και για 35 χρόνια 600.000 ευρώ, ποσό που θα αναπροσαρμόζεται κατά 4,5% ετησίως. Η σούμα των 35 ετών είναι εντυπωσιακή: Ο δήμος θα δώσει στον Ερασιτέχνη σχεδόν πενήντα εκατομμύρια ευρώ.
Ολα αυτά, μάλιστα, μολονότι ο ίδιος ο Ν. Κακλαμάνης έχει πει ότι δεν υφίστανται δικαιώματα του Ερασιτέχνη στο γήπεδο της Λεωφόρου! Ε, αυτό πια αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία -πολιτική και εμπορική, ταυτοχρόνως: η δημοτική αρχή διαπραγματεύεται και συνάπτει συμφωνίες με γνώμονα ένα συγκεκριμένο «δούναι και λαβείν», αλλά ο δήμαρχος παραδέχεται ότι αυτό που λαμβάνει ο δήμος ως αντάλλαγμα, το γήπεδο της Λεωφόρου, είναι… δικό του!
Θαύμα…
Είπαμε, να δούμε και να χαρούμε νέα, σύγχρονα γήπεδα. Οχι όμως με κάθε τρόπο και κόστος. Εάν σημαίνει αυτό «πόλη ωφελημένη», τότε η δύσμοιρη η κοινή λογική είναι σίγουρα ξοφλημένη…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
