Οι ακριβοί επιθετικοί δεν λύνουν πάντα τα προβλήματα

Πόσες φάσεις έκανε ο Αστέρας Τρίπολης μετά τη στιγμή που βρέθηκε να αγωνίζεται με έναν παίκτη παραπάνω στο «Κλεάνθης Βικελίδης»; Μισή ώρα μετά το τέλος του αγώνα σπάω το κεφάλι μου να τις θυμηθώ -είναι δύο; Είναι τρεις; Σίγουρα για να μην τις θυμάμαι, δεν πρέπει να είναι σημαντικές. Αναφέρομαι επίτηδες στον Αστέρα Τρίπολης, διότι είναι μία ομάδα για την οποία έχουν όλοι λίγο έως πολύ κατά τη διάρκεια της χρονιάς πουν τα καλύτερα λόγια. Γίνεται να λες τα καλύτερα για μια ομάδα που παίζοντας 75 λεπτά με παίκτη παραπάνω δεν κατάφερε να κάνει ευκαιρίες; Η απάντηση είναι: ναι γίνεται, αν οι πιο πολλοί από τους άλλους είναι χειρότεροι.

Φέτος δεν παρακολουθούμε ένα πρωτάθλημα στο οποίο υπάρχουν και πρωταγωνιστούν κακές ομάδες, αλλά ένα το οποίο είναι γεμάτο από ομάδες ημιτελείς. Ο συμπαθής Αστέρας είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: αν χρειαστεί να μείνει πίσω και να παίξει οργανωμένη και συχνά σκληρή άμυνα, μοιάζει καλή ομάδα. Αν αντιθέτως χρειαστεί να βγει να παίξει και να πιέσει, αναρωτιέσαι πώς γίνεται να βρίσκεται στην πέμπτη θέση ενός οποιουδήποτε πρωταθλήματος. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση είναι ότι οι επιθετικοί του είναι ακριβότεροι από τους αμυντικούς του, όμως τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία κι αυτό στην Τρίπολη θα το καταλάβουν.

Οι πιο πολλές ομάδες του πρωταθλήματος ήταν ημιτελείς, κακοφτιαγμένες, φανερά ανολοκλήρωτες από το καλοκαίρι ακόμα. Και γι' αυτό οι πιο πολλές στις μεταγραφές του Δεκεμβρίου έψαξαν ποδοσφαιριστές. Νόμιζαν ότι βρίσκοντας κάποιους παίκτες θα λύσουν τα προβλήματά τους. Ο Αστέρας που είναι το παράδειγμα της ιστορίας μας έχει δηλώσει στη Σούπερ Λίγκα τριάντα και βάλε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, όμως τα αγωνιστικά του κενά παραμένουν. Οπως π.χ. παραμένουν οι δυσκολίες στην επίθεση του Παναθηναϊκού, στην επίθεση του Αρη, στην επίθεση του ΠΑΟΚ, στην επίθεση του Ολυμπιακού και σε λογιών-λογιών επιθέσεις άλλων ομάδων. Το κακό με τη ρημάδα την επίθεση είναι ότι αντιθέτως από αυτό που πολλοί πιστεύουν δεν φτάνουν μόνο παίκτες για να λειτουργήσει καλύτερα. Χρειάζεται και δουλειά στην προπόνηση, μηχανισμοί, προσχεδιασμένες φάσεις και σχέδιο. Και αυτά δύσκολα μπορεί να τα αγοράσει κανείς στην αγορά των μεταγραφών του Δεκεμβρίου. Στις λίγες αγωνιστικές που απομένουν δύσκολα θα δούμε καλύτερες ομάδες. Ολες θα κουβαλάνε στην καμπούρα τους μέχρι το τέλος αδυναμίες που αγωνιστικά δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν μέχρι τώρα. Το μοναδικό ενδιαφέρον είναι να δούμε κάναν παίκτη της προκοπής ακόμα. Για παράδειγμα στον Αστέρα Τρίπολης θα είχε αρκετό ενδιαφέρον να δούμε τον Μιλάνο. Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι δεν θα λύσει τα προβλήματα του Κάμπος, αλλά μπορεί να μας χαρίσει τρία-τέσσερα γκολ μέχρι το τέλος που να τα θυμόμαστε.