Mε το φτωχό μου το μυαλό

Στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ «Πώς προβλέπουν τους σεισμούς τα ζώα» οφείλω να προσθέσω στην έρευνα των έγκριτων συναδέλφων τις εμπειρίες από τη Μαριγώ τη σκύλα. Η οποία πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εκδήλωση σεισμού πέρδεται ασυστόλως. Βέβαια, αν κάποιος το δει αντιεπιστημονικά, η Μαριγώ πέρδεται ανεξάρτητα των σεισμών. Αλλά ας μην αφήσω τη Μαριγώ να καταστρέψει τόσα όμορφα ρεπορτάζ μετά τον σεισμό της Μεσσηνίας, που ελπίζω να έφεραν μερικές μονάδες της AGB και έβγαλαν μερικές δεκάδες χιλιάδες κόσμο στον δρόμο.

Γράφοντας λοιπόν για τον κόσμο που βγήκε στους δρόμους, μου φαίνεται υπερβολικό οι αθλητικοί συντάκτες να βγούμε στους δρόμους επειδή ο Αντέννα και το Mega μετέδωσαν τους αγώνες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ με κυπριακό σπικάζ. Νομίζω ότι οι συνδικαλιστικές ενώσεις έχουν υποχρέωση να απαγορεύουν κάθε Ελληνα συντάκτη να σπάσει την απεργία, αλλά στους ελληνόφωνους, είτε είναι Κύπριοι είτε είναι Ελληνες της Σουηδίας, η ΕΣΗΕΑ δεν έχει καμία αρμοδιότητα, εκτός από το να τους υπενθυμίσει την υποχρέωση στη συνδικαλιστική αλληλεγγύη. Οχι βέβαια ότι οι Κύπριοι συνάδελφοι χρειάζονταν την υπενθύμιση. Μέχρι και 20 φορές πέρασε στη βάση της οθόνης του Mega το crawl ότι τη μετάδοση δεν κάνουν δημοσιογράφοι του σταθμού και ούτε μία φορά από ευγένεια δεν έγραψαν το όνομα του Δάσου Χαϊδαρίου που έκανε το σπικάζ.

Τυπικά οι σταθμοί έχουν δίκιο. Είχαν αγοράσει τα ματς πολύ πριν γίνει γνωστή η απεργία, βρέθηκαν στη θέση να πρέπει να παρουσιάσουν ένα ξενερωτικό προϊόν και έκαναν ό,τι μπόρεσαν για να σώσουν την επένδυσή τους. Οπως δεν θα μπορούσαμε να πούμε κουβέντα αν έβαζαν τον Αρναούτογλου ή την Αννίτα Πάνια να κάνει το σπικάζ, έτσι δεν μπορούμε να πούμε τίποτα επειδή κάποιος διάολος σκέφτηκε το παραθυράκι των ελληνόφωνων δημοσιογράφων. Το άλλο επιχείρημα των καναλιών είναι ότι η απεργία δεν στρέφεται κατά των ιδιοκτητών αλλά κατά της κυβέρνησης, με τα κανάλια όμως που δεν έχουν σχέση με το ασφαλιστικό να την πληρώνουν. Το σπικάζ πάντως των Κύπριων είχε μια φρεσκάδα. Κυρίως στην ειλικρίνεια. Μου έκανε εντύπωση ότι αυτός που έκανε το σπικάζ της ΑΕΚ είπε φόρα παρτίδα ότι ο Ακης Ζήκος έκανε κακό ματς. Σε ελληνικό σπικάζ δύσκολα θα ακούσεις ότι ένας παίκτης ελληνικής ομάδας κάνει κακό παιχνίδι, ιδιαίτερα όταν είναι Ελληνας και καταξιωμένος.

Οπως υποκρισία υπάρχει και στο θέμα της απόλυσης του Λορένσο Σέρα Φερέρ. Μπορεί ο Ισπανός να απέτυχε, να ήταν ο αντιπαθέστερος ξένος προπονητής που θυμάμαι, αλλά δεν έπιασε τον Νικολαΐδη από τον λαιμό για να τον κάνει τεχνικό διευθυντή. Ούτε και η τοποθέτηση του Φερέρ είχε αντιμετωπιστεί με επιφύλαξη από τον Τύπο την εποχή που είχε γίνει. Αυτό που θυμάμαι είναι να γράφουμε ότι η ΑΕΚ προχωράει στο μοντέλο του Αρσέν Βενγκέρ, με ονειρεμένες προοπτικές να ανοίγονται μπροστά της και ότι όσοι αμφέβαλαν για την κίνηση ήταν οι συνηθισμένοι μίζεροι που δεν καταλάβαιναν το μεγαλείο του Mr. Monopoly.

Η μνήμη όμως των Ελλήνων είναι ανάλογη με την αίσθηση του δικαίου. 1) «Το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια». 2) «Αλλάζουν του νόμους κάθε λίγο, ανάλογα με τα κέφια της στιγμής ή όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις». 3) «Α! Πόσο τη χαίρεται ο Ελληνας την εύστροφη καταδολίευσή του, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη!». 4) «Ο Ελληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική περίπτωση. Αν τύχει και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του, και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις, όπως η δική του, δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί». Το παρόν κείμενο γράφτηκε από τον Ρωμαίο συγκλητικό Μενένιο Απιο τον 1ο μ.Χ. αιώνα, καταχωρήθηκε στο βιβλίο του Α. Βακαλόπουλου «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων» και η πληροφορία έρχεται από τον αναγνώστη Α.Τ., τον οποίο και υπερευχαριστώ.

Ας αναφερθώ λοιπόν στην τιμωρία του Γ.Χ. Γεωργιάδη για το κτύπημα στον Νίκο Καράμπελα. Οτι ο Γεωργιάδης τον χτύπησε εσκεμμένα δεν υπάρχει αμφιβολία και η υπεράσπιση του παίκτη ότι περίμενε την μπάλα να αναπηδήσει δεν δικαιολογεί την κάθετη κίνηση με τις τάπες. Οτι έπεσε επίσης μια οργανωμένη προπαγάνδα από πλευράς Αρη είναι επίσης προφανές. Οπως μου γράφει ο αναγνώστης Θ.Π., οπαδός όπως ο ίδιος λέει του ΠΑΟΚ, ο Καράμπελας πιθανότατα να επιστρέψει πιο γρήγορα από τον Γεωργιάδη, με τους συνηθισμένους τίτλους «Ξεπέρασε κάθε προσδοκία» να καλύπτουν την ανακολουθία στις πρώτες ιατρικές εκτιμήσεις. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχει το επιχείρημα ότι το μέγεθος του τραυματισμού του θύματος δεν αφορά άμεσα το αδίκημα. Για παράδειγμα, αν κάποιος σε πυροβολήσει και δεν σε πετύχει και πάλι θα πάει φυλακή. Είναι όμως η ελληνική αίσθηση που έχουμε στο δίκαιο, που έγραφε και ο Μενένιος (πιθανότατα πρόγονος του Σακελλαρόπουλου). Αίσθηση δικαίου που δημιουργεί συγγραφικά αριστουργήματα όπως το ακόλουθο που εμφανίστηκε στο site www.paokfans.gr/news.html με τίτλο «Γεωργιάδη, σε αγαπάμε».

«Το μεγαλοπρεπές κλαρίνο των ερπετών ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή για να επιβεβαιώσει ότι κάποια πράγματα στη Θεσσαλονίκη δεν θα αλλάξουνε ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν. Θέλουμε να συγχαρούμε τον παιχταρά μας Γεωργιάδη για την ενέργειά του, που στην τελική δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα δωρεάν μάθημα του πώς να αντιμετωπίζεις τους δοσίλογους όπου και αν τους βρεις. Είναι μακράν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος συμπεριφοράς απέναντι στους συνεργάτες της κρατικής ασφάλειας, όπως κυνικά είχε ομολογήσει ο οδοντίατρος ηγέτης τους. Με την ευκαιρία, θέλουμε να στρέψουμε την προσοχή των οπαδών μας και στα νέα φασιστικά μέτρα "κατά της βίας" που εξήγγειλε άλλο ένα άξιο τέκνο της "κίτρινης" οικογένειας, ο επονομαζόμενος και "καθηγητής της αλητείας". Η χούντα που ξεκίνησε ο Λιάνης, συνέχισε και διεύρυνε ο Ορφανός, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ολοκληρωθεί από τον αρχιφασίστα Ιωαννίδη. Ο στόχος μας ήταν, είναι και θα είναι ξεκάθαρος. Να καταργηθεί ο φασιστικός και μεσαιωνικός νόμος Ορφανού. Οσοι θέλουνε να τεστάρουν τις αντοχές μας ας ετοιμαστούνε για μεγάλα κόλπα...».

Εδώ να προσθέσω ότι αν υπάρχει κάποια απόδοση ή επίφαση δικαίου στην υπόθεση του Γ.Χ. Γεωργιάδη, δεν υπάρχει η παραμικρή στην τιμωρία του Ραφίκ Τζεμπούρ. Στην περίπτωση του Γεωργιάδη έχουμε την περίπτωση ενός εξόφθαλμου φάουλ που ο διαιτητής δεν βλέπει ή εσκεμμένα αγνοεί. Στην περίπτωση του Τζεμπούρ έχουμε ένα αντιαθλητικό φάουλ, που δεν είναι αντιαθλητικό παρά μόνο φάουλ κατά την κρίση του διαιτητή. Στην περίπτωση λοιπόν του Τζεμπούρ έχουμε επανάληψη της περσινής γελοιότητας της απαλλαγής του Τσιρίλο, αντίθετα από την κρίση του διαιτητή που είχε αποφασίσει την αποβολή του από τον αγώνα. Και ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι όπως το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη και ο Τζεμπούρ έγινε ο φερετζές στο ξεκάρφωμα της Δικαιοσύνης που δεν ήθελε να τιμωρήσει μόνο τον παίκτη του ΠΑΟΚ. Αν αυτοί που έβγαλαν την απόφαση ήθελαν να γίνουν διπλωμάτες, δικαίωμά τους. Αλλά μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν την παραίτησή τους από την Αθλητική Δικαιοσύνη για να προσπαθήσουν να μπουν στο διπλωματικό σώμα;