Πρέμιερσιπ με το κομμάτι σε όλο τον κόσμο

Συχνά η εμπορική αντιμετώπιση του ποδοσφαίρου δείχνει τη συνολική προσέγγιση που οι ομοσπονδίες και οι παράγοντες επιφυλάσσουν στο άθλημα. Οσο αλλάζουν οι οικονομικές συνθήκες που μεταμορφώνουν το ποδόσφαιρο, μπολιάζοντάς το με κανόνες ανταγωνισμού που ξεπερνούν την παραδοσιακή μάχη του αγωνιστικού χώρου τόσο περισσότερο το ποδόσφαιρο μεταμορφώνεται σε ένα προϊόν που έχει ανάγκη την όλο και μεγαλύτερη εμπορική βάση. Μεγαλύτερη εμπορική βάση, διεύρυνση δηλαδή του αγοραστικού κοινού, αποφέρει μεγαλύτερο τζίρο και συνεπώς μεγαλύτερα έσοδα.

Το ποδόσφαιρο είναι γνωστό ότι είναι το δημοφιλέστερο άθλημα ανάμεσα στον αντρικό πληθυσμό του πλανήτη. Η απόκτηση ποδοσφαιρικού κοινού δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, παρ' όλο που οι ομάδες εστιάζουν τις στρατηγικές του μάρκετινγκ στις νεότερες ηλικίες. Παρ' όλα αυτά, το ίδιο το προϊόν ορισμένες χώρες το διαχειρίζονται περισσότερο επιστημονικά από άλλες. Οταν οι σύλλογοι της Πρέμιερσιπ είχαν υπογράψει τη συμφωνία τηλεοπτικών δικαιωμάτων που τώρα βρίσκεται σε ισχύ, είχαν προβλέψει ένα ποσοστό 5% του συνολικού ποσού των 4 δισ. 100 εκατομμυρίων ευρώ να επενδυθεί σε αθλητικά σχολεία.

Το ίδιο το σύστημα αντιλαμβάνεται ότι η επιβίωσή του εξαρτάται από την παραγωγή ηρώων, από την παραγωγή σταρ. Οταν το γαλλικό ποδόσφαιρο θα σταματήσει να παράγει Ζιντάν, Βιεϊρά και Ανρί, θα πεθάνει. Το ίδιο θα συμβεί και στο αγγλικό, όταν σταματήσει να παράγει Μπέκαμ, Γκιγκς, Τζέραρντ ή Οουεν.

Το ίδιο θα συμβεί και σε οποιοδήποτε ποδόσφαιρο στον κόσμο. Οι ποδοσφαιρικοί ήρωες, οι σταρ, οι προικισμένοι είναι οι μαγνήτες για τον κόσμο, όπως ακριβώς συμβαίνει με μία συμφωνική ορχήστρα. Οσο καλό και να είναι το σύνολο, η παρουσία του σολίστ, του προικισμένου, είναι ο μαγνήτης για το κοινό. Υπάρχουν εκατοντάδες τενόροι στον κόσμο. Ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να είναι τόσο καλοί ή και καλύτεροι από όσο ο Καρέρας ή ο Παβαρότι. Ομως, δεν μπορούν να γεμίσουν τα γήπεδα όπως ο Καρέρας ή ο Παβαρότι, γιατί δεν έχουν στρατηγικές μάρκετινγκ ή γιατί δεν είχαν την ευκαιρία κάποιος να τους προσέξει.

Το έχω ξαναγράψει ότι η Πρέμιερσιπ είναι ο ιδανικός χώρος μελέτης για την κατεύθυνση, την εμπορική, στην οποία κινείται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μόλις προχθές οι ομάδες της Πρέμιερσιπ αποφάσισαν να προσθέσουν μία ακόμη αγωνιστική στις 38 του πρωταθλήματός τους, η οποία έχει κάποιες ιδιομορφίες. Τα ματς αυτής της αγωνιστικής θα βγαίνουν ύστερα από κλήρωση, η οποία θα αποκλείει το ενδεχόμενο να τεθούν αντίπαλες οι 5 πρώτες ομάδες της βαθμολογίας. Τα αποτελέσματα και οι βαθμοί θα μετράνε κανονικά στο πρωτάθλημα, αλλά αυτή η αγωνιστική-bonus θα διεξάγεται κάθε χρόνο σε μία χώρα –ή περιοχή- εκτός Αγγλίας.

Θυμίζω ότι το πρωτάθλημα της Πρέμιερσιπ είναι το εμπορικότερο στον κόσμο και παιχνίδια του μεταδίδονται σε 196 χώρες, ενώ για την επόμενη τριετία οι ομάδες της Πρέμιερσιπ θα μοιραστούν 600 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που προέρχεται από την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Πρέμιερσιπ στο εξωτερικό. Και επειδή οι ομάδες της Πρέμιερσιπ έχουν υποχρεώσεις απέναντι στους χορηγούς τους και τους διαφημιστές, όπως και στις τράπεζες από τις οποίες κάποιοι ιδιοκτήτες δανείστηκαν για να αγοράσουν τους συλλόγους, είναι αναγκασμένες να επιδιώκουν την εμπορική επέκταση και την αύξηση της κερδοφορίας τους. Βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος το παιχνίδι να εκφυλιστεί σε ένα είδος τσίρκου, αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί -προς το παρόν- τις αγγλικές ομάδες.

Θυμάμαι μία παλιά αμερικανική παροιμία που λέει πως όταν αγαπάς τα ζώα, δεν κάνεις ρεπορτάζ σε τσίρκο. Προφανώς, η εμπορική κατεύθυνση προς την οποία καλπάζει η Πρέμιερσιπ να μην αρέσει σε πολλούς φιλάθλους, αλλά από αυτή την έξτρα αγωνιστική, η κάθε ομάδα της Πρέμιερσιπ θα βάλει στο ταμείο της τουλάχιστον 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Και τα γεμάτα ταμεία μετράνε περισσότερο από τα «θέλω» των φιλάθλων.